Λουτσιάνο Παβαρότι, "Una furtiva lacrima" ("ένα κρυφό δάκρυ")

     
                 






Η πιο φημισμένη άρια από την όπερα του Ντονιζέτι, "Το ελιξήριο του έρωτα":


Una furtiva lagrima


Una furtiva lagrima

Negli occhi suoi spuntò...

quelle festose giovani

invidiar sembrò...

Che più cercando io vo?

M'ama, lo vedo.

Un solo istante i palpiti

Del suo bel cor sentir!..

Co' suoi sospir confondere

per poco i miei sospir!...

Cielo, si può morir;

Di più non chiedo



Ένα κρυφό δάκρυ

Στα μάτια της ανάβλυσε...

εκείνες οι χαρούμενες κοπελιές

φάνηκαν να ζηλεύουν...

Τί παραπάνω θέλω εγώ να ψάξω;

Μ' αγαπά, το βλέπω.

Μια μόνο στιγμή τους παλμούς

Απ' την γλυκιά καρδιά της ν' ακούσω!..

Με τους αναστεναγμούς της ν' ενώσω

για λίγο τους δικούς μου αναστεναγμούς!...

Ουρανέ, ναι μπορώ να πεθάνω'

Τίποτα παραπάνω δε ζητώ*







*Μετάφραση: Μαριάννα Τζανάκη (ghteytria.blogspot.com)