Πέθανε σε ηλικία 90 ετών ο μεγάλος δεξιοτέχνης του κλαρίνου Πετρολούκας Χαλκιάς. Υπήρξε κορυφαίος εκφραστής της ηπειρώτικης παραδοσιακής μουσικής και αποκλήθηκε «πατριάρχης» του κλαρίνου.
Ο ήχος από το κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά ήταν κάτι παραπάνω από τεχνική. Ήταν μια προέκταση της φωνής της Ηπείρου, της σιωπής των βουνών, του καημού της ξενιτιάς, του μοιρολογιού... Παίξιμο δωρικό, με καθαρότητα, δεξιοτεχνία και βαθύ συναισθηματικό φορτίο...
Οι τζακαράντες, αυτά τα ψηλά δέντρα με τα μωβ άνθη που μοιάζουν βγαλμένα από παραμύθι, έχουν ντύσει ξανά το Ζάππειο, τον Εθνικό Κήπο και πολλές γειτονιές της Αθήνας, αλλά και της Αττικής με το εντυπωσιακό τους χρώμα, παρουσιάζοντας ένα μαγικό θέαμα.. Συχνά τα πεσμένα άνθη στρώνουν ένα υπέροχο μωβ - μπλε χαλί...
Προέρχονται από τη Νότια Αμερική, αλλά έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα ανθίζουν για μικρό διάστημα, από το Μάιο μέχρι τα μέσα Ιουνίου και μπορούν να ξεπεράσουν σε ύψος τα 15 μέτρα.
Οι τζακαράντες του Σεφέρη
Ο Γιώργος Σεφέρης φαίνεται, πως έκθαμβος πρωταντίκρισε σε πλήρη ανθοφορία τις τζακαράντες τον Οκτώβριο του 1941, στην Πρετόρια της Νότιας Αφρικής. Γράφει στο ημερολόγιό του (Μέρες Δ΄) την Τρίτη, 14 Οκτώβρη 1941: «Η τζακαράντα, το δέντρο με τα μενεξεδένια μάτια, που κρατά καστανιέτες». Και συμπληρώνει δέκα μέρες σχεδόν μετά (Σάββατο, 25 Οκτώβρη):
«Οι τζακαράντες αρχίζουν τώρα να πρασινίζουν. Σε λίγο η μενεξεδένια χάρη τους θα έχει χαθεί. Μοιάζουν σαν τα όμορφα παιδιά που ασκημίζουν μεγαλώνοντας».
Στις 14/11 στέλνει το ποίημα στον Τίμο Μαλάνο στην Αλεξάνδρεια, επισυνάπτοντας και ορισμένες σημειώσεις, όπου αναφέρεται και στις τζακαράντες.
«Jacaranda. Το λεξικό της Οξφόρδης δίνει
τη χρονολογία της γέννησης της ονομασίας αυτού του δέντρου το 1753.
Είναι ένα δέντρο της τροπικής Αμερικής. Το έχω περιγράψει, γράφοντας τις
προάλλες σε κάποιον από τους Αλεξαντρινούς φίλους, του Ξύδη νομίζω,
είναι ολάκερο ένα μπουκέτο μενεξές και το χαρούπι του, χωρίς υπερβολή,
είναι σαν καστανιέτα. Έχει έναν τέτοιο “αέρα” που νομίζεις πως χορεύει.
Τ’ άνθια τους, όταν πέφτουν, στρώνουν ένα χαλί μενεξεδένιο στα πόδια
τους. Άμα προσέξει κανείς τις τζακαράντες και τις αγαπήσει, δεν
ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο»*
Το μενεξεδένιο χρώμα της κι οι καρποί της που μοιάζουν στις ισπανικές
καστανιέτες υποβάλλουν ακαριαία στον ποιητή την αίσθηση της χορευτικής
κίνησης. Με αναφορά στις τζακαράντες ξεκινάει το ποίημα ΚERK STR. OOST,
PRETORIA, TRANSVAAL και έτσι να χορεύουν τις παρουσιάζει:
«Οι τζακαράντες παίζοντας καστανιέτες και χορεύοντας
ρίχναν γύρω στα πόδια τους ένα μενεξεδένιο χιόνι»......
*Γ. Σεφέρης & Τ. Μαλάνος, Αλληλογραφία 1935-1963, 1990
 |
.
 |
 | ||
| Sebastião Ribeiro Salgado Júnior (8 February 1944 – 23 May 2025) |
Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές πλημμύρισαν χθες, 18 Μαΐου 2025, τους δρόμους της Χάγης, καλώντας την ολλανδική κυβέρνηση να υιοθετήσει σκληρή στάση απέναντι στον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα. Σύμφωνα με τους διοργανωτές της πορείας, περίπου 100.000 άνθρωποι συμμετείχαν, με την πλειονότητα ντυμένη στα κόκκινα, συμβολίζοντας την ανάγκη για «κόκκινες γραμμές» ενάντια στην πολιορκία της Γάζας, όπου οι κάτοικοι στερούνται φαρμάκων, τροφίμων και καυσίμων.
Η πορεία πέρασε μπροστά από το Διεθνές Δικαστήριο, όπου εξετάζεται η προσφυγή της Νότιας Αφρικής, η οποία κατηγορεί το Ισραήλ για γενοκτονία. Πέρυσι, το ίδιο δικαστήριο είχε διατάξει ⁹την παύση της στρατιωτικής επιχείρησης στη Ράφα, στη νότια Γάζα.
Οι επικεφαλής διοργανωτές της κινητοποίησης κατηγορούν την ολλανδική κυβέρνηση, ότι παραβλέπει τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα και κάλεσαν τους διαδηλωτές να πιέσουν για μια αυστηρότερη πολιτική στάση.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας δήλωσε πρόσφατα, ότι επιθυμεί επανεξέταση των συμφωνιών συνεργασίας της ΕΕ με το Ισραήλ. Ωστόσο, η κυβέρνηση παραμένει επιφυλακτική, με τον ηγέτη του μεγαλύτερου κόμματος του κυβερνητικού συνασπισμού, ακροδεξιό, Γκερτ Βίλντερς, να εκφράζει σταθερή υποστήριξη στο Ισραήλ και να χαρακτηριζει τους διαδηλωτές «συγχυσμένους» και υποστηρικτές της Χαμάς...
Η κατάσταση στη Γάζα παραμένει τραγική, με 50-70 θανάτους ημερησίως, από τη νέα ισραηλινή επίθεση την τελευταία εβδομάδα. Κανένα νοσοκομείο δε λειτουργεί πλέον στο βορρά, ενώ το τελευταίο αντικαρκινικό νοσοκομείο του παλαιστινιακού θύλακα έχει κλείσει, επιδεινώνοντας την ανθρωπιστική κρίση....
Η τεράστια διαδήλωση εδώ:
Η ζωή, οι ασχολίες, οι αξίες, και η οργάνωση των Σαρακατσάνων
αποκαλύπτονται με έναν ζωντανό και αυθεντικό τρόπο μέσα από τα εκθέματα,
τις ιστορίες, τις εικόνες τα παιχνίδια της μουσειοσκευής του πάντα δραστήριου Λυκείου Ελληνίδων Ραφήνας.
 |
| Χαρακτικό του Τάσσου (Τάσου Αλεβίζου) |
Η ημέρα της Πρωτομαγιάς είναι
φορτισμένη και με τη μνήμη της εκτέλεσης 200 αγωνιστών την 1η Μαΐου 1944
στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, από τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής.
Επρόκειτο για πολιτικούς αντιπάλους του μεταξικού καθεστώτος που κρατούνταν στην Ακροναυπλία και για εξόριστους της Ανάφης. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, μετά την κατάρρευση του μετώπου, παρέδωσε τους κρατουμένους στους Ιταλούς κατακτητές. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, οι κρατούμενοι πέρασαν στη δικαιοδοσία των Γερμανών, οι οποίοι τους μετέφεραν στο Χαϊδάρι.
Λόγω της δολοφονίας ενός Γερμανού στρατηγού και τριών συνοδών του αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας από τις αντιστασιακές δυνάμεις στις 27 Απριλίου του 1944, οι Ναζί οδήγησαν τους 200 κρατουμένους στο εκτελεστικό απόσπασμα ως αντίποινα.
Δέκα φορτηγά μετέφεραν τους κρατουμένους από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου μέχρι την Καισαριανή. Από τα σημειώματα που πρόλαβαν να αφήσουν οι μελλοθάνατοι προς τους συγγενείς, τους συναγωνιστές και τους αγαπημένους τους, πιστοποιούν τη βαθιά τους πίστη στην υπόθεση της ελευθερίας.
«Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει
ποτές» έγραψε στην πορεία του προς το θάνατο ο Μήτσος Ρεμπούτσικας. Ενώ ο
Χανιώτης γεωπόνος Νίκος Μαριακάκης έγραψε κάτι που θυμίζει πολύ έναν
άλλο πρωτεργάτη της ελευθερίας, τον Ρήγα Φεραίο-Βελεστινλή:
«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος».
Ανά είκοσι άτομα εκτελούνταν οι αιχμάλωτοι, γράφοντας μια από τις πιο αιματοβαμμένες σελίδες στην ιστορία της αντίστασης κατά του φασισμού.
Το σκοπευτήριο της Καισαριανής μεταβλήθηκε από εκείνη την Πρωτομαγιά του ’44 σε μνημείο θυσίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας....
Ποίηση Οδυσσέα Ελύτης: "Της αγάπης αίματα" (χορικό) από το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, Μέρος Β', Τα πάθη
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης (από συναυλία του 1977)
