Ο κ. Γιάννης Πράπας, εκπαιδευτικός και διευθυντής σήμερα σε δημοτικό σχολείο στην Αθήνα, υπηρέτησε ως διευθυντής του δημοτικού σχολείου Βοριζίων τη διετία 2008-2010. Ο ίδιος έκανε λόγο για μια τραυματική εμπειρία.
«Εφυγα από το σχολείο νύχτα, κυνηγημένος»
Περιγράφοντας γεγονότα από εκείνη τη θητεία λέει: «Το χωριό ήταν πολύ απομονωμένο. Οι εκπαιδευτικοί είχαμε όρεξη και κέφι να κάνουμε πολλά. Όμως στο τέλος, τίποτα δε δούλεψε. Οι άνθρωποι εκεί φοβούνται ότι θα τους κάνεις παρέμβαση και θα τους αλλάξεις».
«Είχα μαθητές που δεν είχαν δει ποτέ τη θάλασσα. Έπεισα τους γονείς τους να πάμε τα παιδιά μια εκδρομή στη Φαιστό και στα Μάταλα, όμως πιο πολύ δυσκολεύτηκα να πείσω το τουριστικό πρακτορείο να έρθει ως το χωριό. Φοβόταν ο οδηγός του λεωφορείου να μπει στα Βορίζια. Βάζαμε πετρέλαιο θέρμανσης και έρχονταν κάποιοι και έσπαγαν την κλειδαριά και έκλεβαν το πετρέλαιο».
Ο κ. Πράπας νιώθει θυμό που η πολιτεία δε θέλει να δει το πρόβλημα, αφήνοντας παράλληλα τους εκπαιδευτικούς, μόνους κι εκτεθειμένους. «Δεν μας προστάτευε η υπηρεσία μας. Δεν μας προστάτευε κανείς. Απευθυνθήκαμε σε όλους – στους συνδικαλιστές, στη Νομαρχία, στο υπουργείο Παιδείας. Έρχονταν δάσκαλοι από τη Θεσσαλία ή τη Θεσσαλονίκη για παράδειγμα, για να πάρουν τα πολυπόθητα 11 μόρια και στα μέσα της χρονιάς έψαχναν τρόπο να φύγουν. Οι δάσκαλοι στέλνονται εκεί ανενημέρωτοι».
«Φωνάξαμε κοινωνική λειτουργό και την πρώτη μέρα που ήρθε στο σχολείο, της κατέστρεψαν το αμάξι. Κάθε νέος δάσκαλος που ερχόταν στο σχολείο, του πέταγαν ένα βαρέλι από απόσταση προς το αυτοκίνητο. Και στους αστυνομικούς το ίδιο. Οι δάσκαλοι βρισκόμασταν υπό διαρκή κίνδυνο».
«Όλα ξεκινούν απ’ τις μανάδες»
Ο κ. Πράπας, θυμάται ακόμα πως τα όπλα έβγαιναν για ασήμαντες αφορμές. «Γιατί δεν ήθελες να φας όλο το φαγητό στο τραπέζι που σου έκαναν. Γιατί δεν πήγες στο τραπέζι που σε κάλεσαν ενώ είχες αποδεχτεί την πρόσκληση της άλλης οικογένειας. Μια φορά με κυνήγησαν με ένα λοστό και μπήκα για να γλυτώσω στο σούπερ μάρκετ του χωριού».
Ο εκπαιδευτικός στέκεται ιδιαίτερα στην εξής πτυχή της ιστορίας: «Κόντρα προϋπήρχε ανάμεσα στις οικογένειες, όμως οι μανάδες είναι αυτές που μπολιάζουν τα παιδιά με μίσος. Όλα ξεκινoύν από τις μητέρες. Τα παιδιά έπαιζαν χώρια στο προαύλιο και όποτε ανακατεύονταν μεταξύ τους, άρχιζε ο πετροπόλεμος. Έλεγαν στα παιδιά τους να τραμπουκίζουν τους δασκάλους».
Για να αλλάξει αυτή η σκοτεινή κατάσταση, ο κ. Πράπας θεωρεί πως απαιτείται μια οργανωμένη παρέμβαση. «Εμείς είχαμε σκεφτεί μέχρι και να κλείσει εκείνο το σχολείο και τα παιδιά να ανακατευτούν με τον μαθητικό πληθυσμό άλλων σχολείων για να αλλάξουν παραστάσεις, ώστε να μη διαιωνίζεται το μίσος. Όταν εξέφρασα αυτή τη σκέψη σε ένα δημοτικό συμβούλιο, με απείλησαν. Πήγα στο σχολείο στις 5 το πρωί, παρέδωσα σφραγίδες και κλειδιά και έφυγα νύχτα, κυνηγημένος».
Πηγή:.zarpanews.gr από in.gr
