Σαν σήμερα, πριν 40 χρόνια, έσβησε η ντίβα του εικοστού αιώνα

      "Casta diva". Μια προσευχή που φτάνει ως τον ουρανό... Η άρια από τη "Νόρμα του Μπελλίνι έχει πλέον ταυτιστεί με τη φωνή της Μαρίας Κάλλας   

 

 

 

       Σαν σήμερα στις 16  Σεπτεμβρίου 1977 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 54 ετών, η Mαρία Κάλλας, η μεγαλύτερη σοπράνο του εικοστού αιώνα, που με τα μοναδικά φωνητικά αλλά και υποκριτικά της προσόντα, ανανέωσε την όπερα και πλέον αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε νέα λυρική καλλιτέχνιδα. Η φωνή της χαρακτηρίστηκε θεϊκή και οι ερμηνίες της συνώνυμο της τελειότητας.

 

Γεννήθηκε το 1923 στη Νέα Υόρκη, ως Μαρία Καλογεροπούλου,  εκεί πήρε τα πρώτα μαθήματα μουσικής και μάλιστα στα έντεκα κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό παιδικών φωνών.

 

Δεύτερη από αριστερά η μικρή Μαρία Καλογεροπούλου, με το εκπληκτικό βλέμμα τής μελλοντικής πριμαντόνας!

 

 

Τη δεκαετία 1937-1947 βρέθηκε στην Αθήνα, όπου συνέχισε τις σπουδές τραγουδιού και είχε την τύχη να έχει μια σπουδαία δασκάλα, τη διάσημη  Ε λ β ί ρ α   ν τ ε   Ι ν τ ά λ γ κ ο, σημαντική τραγουδίστρια της όπερας στις αρχές του 20ού αιώνα. Της γνώρισε την υψηλή τεχνική των ρόλων του ιταλικού ρομαντικού ρεπερτορίου και της πρόσφερε αμέριστη βοήθεια αυτά τα δύσκολα χρόνια. Συχνά κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η Κάλλας δήλωνε, ότι οφείλει πολλά στην Ελβίρα ντε Ιντάλγκο.

 

 

 

Εδώ με την Ελβίρα ντε Ιντάλγκο στο Ηρώδιο, όταν πια η Κάλλας ήταν διάσημη

Μεσουράνησε στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα παγκοσμίως και αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας.

 

   

Kαθοριστική συμβολή στην εξέλιξή της, αυτή του επιχειρηματία Τζιοβάννι Μπαττίστα Μενεγκίνι, του άντρα που παντρεύτηκε. Ο Μενεγκίνι μεταβίβασε τις επιχειρήσεις του σε συγγενείς του και αφοσιώθηκε εξ' ολοκλήρου στην καρριέρα της Κάλλας. 

 

Ανάμεσα στους ακριβούς της φίλους και στενούς συνεργάτες ο Πιερ Πάολο Παζολίνι και ο Λουκίνο Βισκόντι...

 

 

 

 

Η συνάντησή της με τον Ωνάση υπήρξε καταστροφική για την προσωπική της ζωή, αλλά και για την καρριέρα της.

 

 

 

Θεωρείται, πως η εγκατάλειψή της, κατά τρόπο προσβλητικό, από τον Έλληνα εφοπλιστή, ήταν το τελικό χτύπημα, που την έκανε να απομονωθεί και συνετέλεσε κατά πολύ, να οδηγηθεί στο  θάνατο... 

 

Στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, τα τελευταία χρόνια της μοναξιάς...

Η μεγάλη ντίβα αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην Τέχνη, παραδόθηκε με πάθος στον έρωτα, όπως η αγαπημένη της ηρωίδα, η Νόρμα και είχε ένα μοιραίο τέλος...

     

 

     

Πέθανε ο μεγάλος θεατρικός σκηνοθέτης Πίτερ Χολ

        Ο σπουδαίος Βρετανός σκηνοθέτης, με σημαντική παρουσία και στην Επίδαυρο,  σερ Πίτερ Χολ (Sir Peter Hall), έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών.

Ίδρυσε το Royal Shakespeare Company, έναν από τους κορυφαίους θεατρικούς οργανισμούς στη Βρετανία. Το 1973 ανέλαβε το Εθνικό Θέατρο της Βρετανίας, διαδεχόμενος τον σερ Λόρενς Ολίβιε, ως το 1988 που αποχώρησε και ίδρυσε το  Peter Hall Company.

 

1973:  Πίτερ Χολ, Λώρενς Ολίβιε

 

Είχε ανεβάσει την πρεμιέρα της αγγλικής εκδοχής του «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, αλλά και την παγκόσμια πρεμιέρα του «Γυρισμού» του Χάρολντ Πίντερ. «Ο Πίτερ Χολ στους ώμους του σήκωσε όλο το βρετανικό θέατρο όπως το γνωρίζουμε», δήλωσε για την μεγάλη απώλεια ο νυν διευθυντής του βρετανικού Εθνικού Θεάτρου Ρ. Νόρις. Η τελευταία του παραγωγή ήταν η «Δωδέκατη Νύχτα» του Σαίξπηρ, το 2011, για το Εθνικό Θέατρο της Βρετανίας. 

Επίσης, είχε σκηνοθετήσει όπερες για το φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ και αρκετές ταινίες στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη. 

Άφησε ένα τεράστιο έργο στη θεατρική σκηνοθεσία σε ένα απαιτητικό ρεπερτόριο.

 

                                     Ο Πίτερ Χολ και η Επίδαυρος

 

       Το ελληνικό κοινό ευτύχησε να δεί πολλές φορές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας από τον μεγάλο Βρετανό θεατράνθρωπο, στην Επίδαυρο, από το 1980. Ο Πίτερ Χολ είχε διαμορφώσει, μετά από βαθιά μελέτη και έρευνα, ένα δικό του, διακριτό κώδικα σκηνοθετικής προσέγγισης της αρχαίας τραγωδίας και της κωμωδίας, συνδυάζοντας το σύγχρονο πνεύμα με την κλασική παράδοση. Κατά την άποψή του, ο χώρος του περίφημου αρχαίου θεάτρου επέβαλε λιτά έως καθόλου σκηνικά. Ένα άλλο δε χαρακτηριστικό της σκηνοθεσίας του υπήρξε η χρήση μάσκας για τους ηθοποιούς, όπως συνέβαινε στην αρχαία Αθήνα.

 

                                                      «Βάκχες», 2002

 

 

«Ορέστεια» του Αισχύλου, «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, «Οιδίπους τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή,  «Βάκχες» του Ευριπίδη, μερικές από τις σπουδαίες παραστάσεις του, με ερμηνευτές εξαιρετικούς σαιξπηρικούς ηθοποιούς...

                                    «Ορέστεια», 1981

 

Ο Μακρόν και το μακρύ χέρι της Γαλλίας

       Αφού πληροφορηθήκαμε με πάσα λεπτομέρεια για τις στυλιστικές επιλογές της κυρίας Μακρόν, μήπως είναι καιρός να ασχοληθούμε για ποιό λόγο ήρθε ο Μακρόν στην Αθήνα; Κατ΄αρχάς δεν ήρθε μόνος του, αλλά με "βαριά" συνοδεία μεγάλης ομάδας μεγαλοεπιχειρηματιών.

Για το θέμα του προγράμματος λιτότητας, ήταν ξεκάθαρος: Πρέπει να το τηρήσουμε απαρέγκλιτα. Όσο για το ενδεχόμενο ελάφρυνσης  του χρέους, είχε μόνο ευχολόγια...

Πάντως, η (αυτοπροσδιοριζόμενη) αριστερή μας κυβέρνηση τον υποδέχθηκε μετά φανών και λαμπάδων και μέχρι στην Πνύκα τον ανέβασε για να μας αναλύσει μεγαλοπρεπώς, πώς θα κάνουμε την Ευρώπη ισχυρή, ακολουθώντας κατά γράμμα τα μνημόνια. Προφανώς, κατά τον Γάλλο Πρόεδρο, αυτό θα συμβεί, εφόσον πραγματοποιηθεί η οικονομική εισβολή της Γαλλίας στην πτωχευμένη μας χώρα. Βλέπετε, υπάρχουν δημόσια περιουσιακά στοιχεία και υποδομές που δεν έχουμε πουλήσει  ακόμα. Το γαλλικό επενδυτικό ενδιαφέρον στρέφεται κατά κύριο λόγο:

 

- στην εξαγορά των εταιρειών νερού και ηλεκτρισμού, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ και ΔΕΗ

 

- στις εξορύξεις πετρελαίου στο Ιόνιο και στη νότια Κρήτη  (TOTAL)

 

- στις συγκοινωνίες και στη διαχείριση απορριμάτων

 

- στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (TOTAL)

 

- στην αμυντική βιομηχανία (όμιλος DASSAULT)

 

Ακόμα, έγιναν νύξεις για την Τράπεζα Αττικής και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης...

 

       Κατά τα άλλα, τα ελληνικά ΜΜΕ εστίασαν, κατά κόρον, στην αμφίεση της κυρίας Μακρόν και μάλιστα, αυτό το τόσο σημαντικό για μας θέμα, αναλύθηκε και με άρθρα!