Λ. β. Μπετόβεν, "Η Σονάτα του Σεληνόφωτος"

 

 

                 

 

 

 

       Η Σονάτα για Πιάνο No.14 σε Ντο δίεση ελάσσονα "Quasi una fantasia", Op. 27, No. 2 (Klaviersonate Nr. 14 op. 27 Nr. 2), περισσότερο γνωστή ως Σονάτα του Σεληνόφωτος, είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, που από την εποχή του ακόμα έως και σήμερα, παραμένει ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλέστερα έργα του. Η Σονάτα, που συνολικά διαρκεί περίπου 15 λεπτά, αποτελείται από τρία μέρη:

 

- Adaggio sostenuto - σε Ντο δίεση ελάσσονα: Eίναι το τμήμα στο οποίο οφείλει τη δημοφιλία του το έργο αυτό του Μπετόβεν. Ο Γάλλος συνθέτης Εκτόρ Μπερλιόζ το χαρακτήρισε «ποίημα, που η ανθρώπινη γλώσσα αδυνατεί να περιγράψει».

 

- Allegretto - 3/4 σε Ρε ύφεση μείζονα: Μία στιγμή σχετικής ηρεμίας. Ο Λισττο περιέγραψε σαν «ένα λουλούδι ανάμεσα σε δύο χάσματα» 

 

- Presto agitato - σε Ντο δίεση ελάσσονα: Το θυελλώδες τρίτο μέρος έχει το μεγαλύτερο ειδικό βάρος στο όλο έργο και έχει ειπωθεί, ότι «εκφράζει την πιο αχαλίνωτη εκπροσώπηση των συναισθημάτων». 

 

Το κομμάτι αυτό του Μπετόβεν υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον Γιάννη Ρίτσο στο γνωστό του ποίημα "Η Σονάτα του Σεληνόφωτος". Επίσης, από το τρίτο μέρος του έργου εμπνεύστηκε ο Σοπέν το "Fantaisie - Impromptu" ("Φαντασία - Αυτοσχεδιασμός") σε ντο δίεση ελάσσονα, έργο 66.