"Καινούργια ρούχα άλλη φορά δε θα ξαναφορέσω..."

 

 

                  

 

 

 

      Ο απόλυτος θρήνος σ' αυτό το τραγούδι*, με τους ποιητικούς στίχους, που αποδίδει εξαιρετικά η Βούλα Σαββίδη, η φωνή που είχε ξεχωρίσει ο Μάνος Χατζηδάκις... Αξίζει να αφιερωθεί στη Μάγδα Φύσσα, την ψυχή της πολύκροτης δίκης, γιατί ακόμα κι αν καταδικαστούν και διαβούν την πόρτα της  φυλακής όλοι οι υπαίτιοι της δολοφονίας του γιου της, δικαίωση σε αυτές τις περιπτώσεις δεν επέρχεται ποτέ...

 

 

Καινούργια ρούχα άλλη φορά δε θα ξαναφορέσω, 

ούτε μετάξι κόκκινο στη μέση μου θα δέσω. 

Tα μαύρα μου, πικρά μαλλιά δε θα τα ξαναλούσω, 

αφού εσένα αγάπη μου πια δε θα ξανακούσω.

                               -----

Γυμνό το πόδι θα πατώ στη πέτρα και στο χώμα, 

ίσως τ' αχνάρι σου η βροχή, δεν το `χει σβήσει ακόμα.

Τα μαύρα μου, πικρά μαλλιά δε θα τα ξαναλούσω,

αφού εσένα αγάπη μου πια δε θα ξανακούσω. 

                              -----

Μπορεί στον κόρφο του ο καιρός, κάτι να 'χει κρατήσει. 

Δροσιά τα λόγια τ' ακριβά, να τα ρουφά μελίσσι. 

Τα μαύρα μου, πικρά μαλλιά δε θα τα ξαναλούσω, 

αφού εσένα αγάπη μου πια δε θα ξανακούσω. 

                               ----

Καινούργια ρούχα άλλη φορά δε θα ξαναφορέσω, 

ούτε μετάξι κόκκινο στη μέση μου θα δέσω.

 

*Στίχοι, Θοδωρής Γκόνης. Σύνθεση, Τάσος Γκρους.