Οι αλκυονίδες ημέρες και η Αλκυόνη

       Επιτέλους μετά την τόση βαρυχειμωνιά, ήλθαν οι αλκυονίδες ημέρες! Πήραν το όνομά τους από το πουλί Αλκυόνη (Ψαροπούλι), διότι εκτός από την επιστημονική εξήγηση της ηλιοφάνειας και της καλοκαιρίας στην καρδιά του χειμώνα, υπάρχει και ο αρχαιοελληνικός μύθος.

               

Κατά μία εκδοχή του μύθου, η Αλκυόνη, κόρη του Αιόλου, ζούσε ευτυχισμένη στ' ακρογιάλια, με τον άντρα της Κήυκα και αλληλοαποκαλούνταν «Ζευς και Ήρα». Ο Δίας οργίστηκε  για την ασέβεια αυτή και μεταμόρφωσε τον άντρα της σε θαλασσοπούλι. Η Αλκυόνη, απελπισμένη θρηνούσε ψάχνοντας παντού για να τον βρει.

 

 

Οι θεοί τη λυπήθηκαν και μεταμόρφωσαν και αυτή σε πουλί, ώστε να ψάξει στις θάλασσες μήπως βρει τον αγαπημένο της σύζυγο. Όμως επειδή γεννούσε μέσα στη βαρυχειμωνιά, τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας άρπαζαν τα αυγά, κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Τότε ο Δίας έδειξε συμπόνια και επέτρεψε 15 μέρες το χειμώνα να κοπάζουν οι άνεμοι και να θερμαίνεται η πλάση από τον ήλιο, μέχρι να μπορέσει η Αλκυόνη να κλωσσήσει τ' αυγά της. Είναι οι ημέρες (μέσα στον Ιανουάριο συνήθως) που ονομάστηκαν αλκυονίδες ημέρες.  

Ο Αριστοτέλης αναφέρει τις αλκυονίδες ημέρες στο σύγγραμμά του, "Περί ζώων ιστορίαι": 

"Η δε Αλκυών τίκτει περί τροπάς χειμερινάς, διό και καλούνται, όταν ευδιειναί γένωνται αι τροπαί, αλκυόνειοι ημέραι..."

 

                              Η επιστημονική εξήγηση του φαινομένου

 

     Σύμφωνα με την επιστήμη, το φαινομένο εξηγείται, επειδή ανάμεσα στο γεωγραφικό πλάτος της Ελλάδας και της βορειοανατολικής Ευρώπης παρατηρείται  κατά την περίοδο του χειμώνα μια βαρομετρική εξίσωση πίεσης, με συνέπεια αφενός να μη δημιουργούνται άνεμοι και αφετέρου ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος...