O Σακελλαρίδης, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες ιστορίες

 

 

«Το τελευταίο διάστημα και αμέσως μετά τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, σχεδιάστηκε και εξαπολύθηκε εναντίον μου επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού εκβιασμού. 

Δεν ενέδωσα και δεν πρόκειται να ενδώσω σε τέτοιες πρακτικές. 

Από την πρώτη στιγμή επιλέξαμε να μην συνδιαλλαγούμε με όσους επιδιώκουν τον εκφασισμό της πολιτικής ζωής και την επιβολή του νόμου της ζούγκλας. 

Η επίθεση αυτών των μηχανισμών που παραπέμπουν σε μεθόδους παρακράτους και πολιτικού περιθωρίου, εμφανιζόμενες μάλιστα με δήθεν δημοσιογραφικό μανδύα, στοχεύει στη χειραγώγηση τη δική μου και του κόμματός μου. 

Αυτοί οι όροι δημόσιας συζήτησης δεν πρέπει να γίνουν ανεκτοί ούτε για εμένα, ούτε για κανέναν πολίτη. 

Τέτοιες σκοτεινές πρακτικές δε θα επικρατήσουν στην πολιτική ζωή. 

Η Αριστερά δεν εκβιάζεται».

 

                                                         

      Αυτό είναι το μάλλον νεφελώδες κείμενο,  που έθεσε υπ' όψιν μας ένας νέος πολιτικός παρ' ολίγον Δήμαρχος της Αθήνας, ο κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης και τώρα επικεφαλής της δημοτικής παράταξης που αποτελεί τη μείζονα Αντιπολίτευση του Δήμου. 

 

Πολλά τα ερωτηματικά του εκλογικού σώματος:

 

- Γιατί δεν κατάγγειλε σε μας αλλά και στη Δικαιοσύνη τον εκβιασμό, όταν του ασκήθηκε, αλλά το αναφέρει τώρα μετεκλογικά και μάλιστα χωρίς καν να κατονομάζει τον εκβιαστή, ως οφείλει.

- Τί του ζητήθηκε και δεν ενέδωσε και τί του ζητούν  τ ώ ρ α  και δηλώνει ότι δεν πρόκειται να ενδώσει.

- Ποιοί είναι αυτοί που επέλεξαν να μη συνδιαλλαγούν, δηλαδή ο εκβιασμός δεν αφορά μόνο τον ίδιο αλλά και άλλους;

- Τί αφορά ο εκβιασμός και γιατί πρέπει να τσαλαβουτάμε στα βοθρολύματα των   ρ υ π α ρ ο γ ρ α φ η μ ά τ ω ν   για να μάθουμε, αντί να το δηλώσει ευθαρσώς ο ίδιος.

- Με ποιά λογική ταυτίζει εαυτόν με (όλη) την Αριστερά και πότε η Αριστερά τον εξουσιοδότησε να δηλώσει ότι αυτή είναι που εκβιάζεται. 

 

 

                             Κόμματα και επιλογή στελεχών

 

 

 

       Το περιστατικό προκάλεσε εκ νέου σκεπτικισμό, σχετικά με τον  τρόπο ανάδειξης κομματικών στελεχών, σχεδόν με διαδικασίες fast track. 

O Σακελλαρίδης είναι άλλο ένα παράδειγμα ταχύτατης προώθησης και μάλιστα με τον "άκομψο" παραγκωνισμό της καθηγήτριας του ΕΜΠ Ελένης Πορτάλιου, για το Δήμο της Αθήνας. Η ιστορία συζητήθηκε πολύ κατά την προεκλογική περίοδο, εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, δε φαίνεται όμως να ενόχλησε τον υποψήφιο Δήμαρχο της Αθήνας, ο οποίος προτίμησε να την προσπεράσει..

Η περίπτωσή του πάντως, καταδεικνύει, πως στην πολιτική ζωή δεν αρκεί να προωθείται κάποιος, απλώς νέος σε ηλικία, ευειδής και πτυχιούχος. Η φρεσκάδα των ιδεών και η συγκροτημένη προσωπικότητα δεν είναι συνάρτηση της νεότητας, απαραίτητα. 

Ούτε περιποιεί τιμή στις ηγεσίες των κομμάτων, να επιβάλλουν μέσω των μηχανισμών τους, "φ υ τ ε υ τ ο ύς"  στα ύπατα κομματικά αξιώματα. Καραμπινάτη υποτίμηση του λαού αποτελεί. Η ανάδειξη σε αξιώματα προϋποθέτει διάφανη πορεία, λεπτομερή παρουσίαση του μορφωτικού υπόβαθρου και αναγνωρισιμότητα όχι επιφανειακή, αλλά αυτή που αποκτήθηκε με την καθημερινή  σ υ μ μ ε τ ο χ ή   σ τ η ν   κ ο ι ν ω ν ί α. 

 

Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, κάμποσα τα κρούσματα ταχύτατης  προώθησης.. Εκτός από τον Σακελλαρίδη, μεταξύ άλλων, στην ίδια περίπτωση εμπίπτουν καί η Ρένα Δούρου καί ο ίδιος ο αρχηγός, ο Αλέξης Τσίπρας. Το αποτέλεσμα,απογοητευτικό. Μάλιστα, έχουμε το συχνό φαινόμενο, οι λεγόμενοι νέοι και άφθαρτοι αντί να αφουγκράζονται το λαό που εκπροσωπούν, να πορεύονται με τις οδηγίες του κομματικού μηχανισμού και των ...image makers. 

                    

Αλήθεια, πόσο συμβατή με τις αξίες και τους αγώνες της Αριστεράς είναι η εικόνα του πολιτικού, που πριν κατέλθει στον εκλογικό στίβο, προσέρχεται να λάβει την ...ευλογία του Αρχιεπισκόπου;  

 

 

 

Ή, η τόσο παρωχημένη εικόνα πολιτικών, που αγκαλιάζουν  παιδάκια; 

 

 

 

 

 

 

         Η συμπαράσταση στον πολίτη και στον πολιτικό

 

 

     

  

      Είναι αυτονόητο, ότι κανείς δεν πρέπει να διαπομπεύεται και να εκβιάζεται για την προσωπική του ζωή και όταν αυτό συμβαίνει, οφείλουν άπαντες να το καταδικάζουν και να αντιδρούν με ό,τι μέσα διαθέτουν, από τον απλό πολίτη μέχρι τη Δικαιοσύνη.

Η δήλωση Σακελλαρίδη, αν και ασαφής και υπαινικτική, πράγματι προκάλεσε κύματα συμπαράστασης στο πρόσωπό του. Μάλιστα πολλοί υπερασπιστές(;) του, κυριευμένοι από οίστρο  αμέριστης στήριξης στον εν λόγω πολιτικό, άρχισαν να δημοσιοποιούν αντιαισθητικά και αντιδεοντολογικά, περιγραφές  σεξουαλικών πρακτικών, διασύροντας οι ίδιοι πλέον, αυτόν που υποτίθεται ότι ήθελαν να προστατεύσουν!

 

Οι περισσότεροι, βέβαια, λησμόνησαν κάτι. Εκτός από τον πολίτη Σακελλαρίδη, υπάρχει και ο πολιτικός Σακελλαρίδης. Δηλαδή ο παρ'  ολίγον Δήμαρχος του μεγαλύτερου Δήμου της χώρας και πιθανότατα προαλειφόμενος για την κεντρική πολιτική σκηνή. 

      Και   ο   π ο λ ι τ ι κ ό ς   κ ρ ί ν ε τ α ι   κατά πόσον μπορεί να ανταπεξέλθει αποτελεσματικά στα καθήκοντα και στην αποστολή που ετάχθη από τους πολίτες και όχι φυσικά για επιλογές στην προσωπική του ζωή.  Όμως, καθημερινά δίνει εξετάσεις πολιτικού ήθους, ωριμότητας και ευφυούς διαχείρισης των πάσης φύσεως προβλημάτων που ανακύπτουν. 

Ο Σακελλαρίδης δυστυχώς δε φαίνεται να έπεισε μέχρι στιγμής για όλα αυτά. Παραμένουν τα ερωτηματικά για το θέμα Πορτάλιου και για την τωρινή ιστορία με την ετεροχρονισμένη και μη ξεκάθαρη εξήγηση προς τους πολίτες, για τον τρόπο που επέλεξε να υπερασπιστεί τις εικαζόμενες πρακτικές του εκτιθέμενος αυτοβούλως "εν δήμω" και για το γεγονός ότι προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του οχυρώθηκε πίσω από ολόκληρο πολιτικό φάσμα! 

 

Είναι σκληρό, αλλά ο πολιτικός (και όχι ο άνθρωπος)  Σακελλαρίδης κρίνεται, αν μας κάνει ή όχι. Επίσης κρίνονται και αυτοί που τον προώθησαν σε ύπατα κομματικά αξιώματα και κυρίως   γ ι α   τ ο υ ς   λ ό γ ο υ ς   που το έπραξαν. Άγνοια ή σκοπιμότητα;

 

 

 

Το σκίτσο, από cosmo.lv.