Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, άφησε άναυδους τους δημοσιογράφους της Guardian, με την κυνικότητα των απαντήσεών της σε ερωτήματα  για την oικτρή οικονομική κατάσταση των Ελλήνων. Οι δηλώσεις της μάλιστα, έγιναν πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ ανά τον κόσμο.

Όταν τη ρώτησαν αν αναλογίζεται τον κόσμο που υποφέρει στην Ελλάδα, άρχισε να μιλάει για τα παιδιά Αφρικής και έσπευσε να ξεκαθαρίσει, ότι η λιτότητα δε  σταματά και ότι το ΔΝΤ δεν πρόκειται να χαλαρώσει τους όρους λιτότητας, τόνισε δε με δηκτικότητα, ότι έχει έρθει η ώρα της πληρωμής για τη χώρα μας. 

Στη συνέχεια επέρριψε ευθύνες στους έλληνες ... γονείς για το ότι τα παιδιά τους στερούνται από τις περικοπές:  «Οι γονείς πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους», υποστήριξε.

Όταν ρωτήθηκε για το αν σκέφτεται τις μητέρες που δεν έχουν πρόσβαση σε μαιευτήρια ή τους ασθενείς που δε μπορούν να αγοράσουν φάρμακα, απάντησε: «Σκέφτομαι περισσότερο τα μικρά παιδιά ενός σχολείου σε ένα μικρό χωριό του Νίγηρα, τα οποία διδάσκονται δύο ώρες την ημέρα και μοιράζονται μία καρέκλα ανά τρία…Τα έχω στο μυαλό μου όλη την ώρα. Γιατί πιστεύω, ότι χρειάζονται πολύ περισσότερη βοήθεια από ότι η Αθήνα (!)», ενώ πρόσθεσε: «Ξέρετε κάτι;  Όσον αφορά την Αθήνα, σκέφτομαι επίσης όλους αυτούς τους ανθρώπους που προσπαθούν να φοροδιαφύγουν όλη την ώρα».

      

      Πρόκειται πραγματικά για απροσδόκητη αντίδραση διανθισμένη μάλιστα με αγοραία επιχειρήματα, από την Κριστίν Λαγκάρντ, που είναι γνωστό ότι και κλασσική παιδεία διαθέτει και συνηθίζει να μιλά πολύ προσεκτικά και με χαμηλούς τόνους. Τί συνέβη λοιπόν; 

Ερμηνεύεται μάλλον, ως εκνευρισμός, αμηχανία  και θυμός, λόγω των αναμφισβήτητων ευθυνών της στη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα, η οποία κρίνεται αναποτελεσματική για το ΔΝΤ, λόγω του ισχυρού αντιμνημονιακού ρεύματος ενόψει των ελληνικών εκλογών.

Είναι φανερό επίσης, ότι η συμπεριφορά της προέδρου του ΔΝΤ, ακολουθεί πλέον το ύφος όλων των άλλων αξιωματούχων της Ε.Ε. Όμως η έλλειψη ψυχραιμίας από μέρους της, αποκάλυψε ένα κλίμα μεγάλης ανησυχίας, ίσως και πανικού στα διεθνή οικονομικά κέντρα αποφάσεων. Το σχέδιο να θυσιαστούν οι Έλληνες, χάριν των αγορών, αλλά και για παραδειγματισμό άλλων χωρών,  κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα....