"Ederlezi", το τραγούδι των τσιγγάνων...

 

                 

 

 

      Η μοίρα των αθώων, η μοίρα των κατατρεγμένων ή το ανάλγητο, παγερό και βαθειά ρατσιστικό πρόσωπο μιας κοινωνίας με σάπιους θεσμούς; 

 

Ακόμα μια φορά, μια Ελλάδα σοκαρισμένη, με το σοκ να κρατά τρείς ημέρες, άντε μια βδομάδα.. Και μετά τί; Θα δούμε τί επιτέλους θρέφει αυτά τα απεχθή φαινόμενα; 

 

Στην πόρτα του εργοστασίου "Αλλατίνη", που δεν είχε καν φωτοκύτταρο ούτε επαρκή φύλαξη, σφηνώθηκε η 8χρονη τσιγγανοπούλα, Όλγα. Και έμεινε εκεί, πάνω από ώρα. Ενώ άτομα πλησίαζαν, κοιτούσαν, το σκουντούσαν με το πόδι!!! Ενώ συνέχιζαν να μπαινοβγαίνουν οχήματα... 

 

Ένα βίντεο που ζητά εξηγήσεις. Μήπως τυχόν υπάρχουν. Μήπως, μήπως υπάρξει μια άλλη ερμηνεία, που θα περισώσει κάπως το ήθος, την ηθική μας, τις χριστιανικές μας αξίες, τον πολιτισμό μας καί ό,τι άλλο μας διαφοροποιεί από το βαθύ "έρεβος"...

 

 

 

 

"Διότι δεν συνεμορφώθην"...

 

 

 

 

      Ο Μίκης έκανε τραγούδι τη γνωστή φράση - επωδό στις ανακοινώσεις  που δημοσίευε η χούντα, όταν προέβαινε σε συλλήψεις και άλλες "περιποιήσεις", σε όσους αντιδρούσαν στο στραγγαλισμό των ελευθεριών του ελληνικού λαού:

"Σήμερον συνελήφθη κλπ. ο ....,  επειδή δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις"!

Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.

Πέρα από το γαλάζιο κύμα, το γαλάζιο ουρανό
μια μανούλα περιμένει χρόνια τώρα να τη δω.

Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.

Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, μες στο σύρμα περπατώ
θα περάσουν μαύρες μέρες δίχως να σε ξαναδώ.

Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.

Αλικαρνασσός, Παρθένι, Ωρωπός, Κορυδαλλός
ο λεβέντης περιμένει της ελευθεριάς το φως.

Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.*

 

 

*Μουσική, στίχοι και εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης

 

"Πότε θα κάμει ξαστεριά"

         

                  *

 

 

 

      Το γνωστό ριζίτικο τραγούδι "Πότε θα κάμει ξαστεριά" µε σκοπό και περιεχόµενο επαναστατικό και σε ρυθµό εµβατηρίου, πέρασε τα όρια της Κρήτης και έγινε πανελλήνιο, ως αντιστασιακός ύμνος και σύμβολο του αγώνα κατά της δικτατορίας.

Χιλιοτραγουδήθηκε ιδιαίτερα το 1973, στα γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου και ακουγόταν συνέχεια στον παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Πιθανολογείται, πως διαδόθηκε στους αντιστασιακούς φοιτητές από το σύλλογο Κρητών φοιτητών, που είχε πολύ δραστήρια συμμετοχή στον αντιδικτατορικό αγώνα. Ποιος ξεχνά, πως ο αλησμόνητος Νίκος Ξυλούρης το τραγουδούσε και μέσα στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση του Νοέµβρη του 1973....

 

 

Ο Ξυλούρης με τους φοιτητές μέσα στο Πολυτεχνείο υψώνουν το σήμα της νίκης.. Η φωτογραφία έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της εποχής και αφορμή να κυνηγηθεί από το καθεστώς....

 

 

                                                Πανάρχαιο ριζίτικο

 

 

     

Τα ριζίτικα, είναι πανάρχαια τραγούδια της δυτικής Κρήτης, που έχουν τις ρίζες στον Ακριτικό Κύκλο και φθάνουν στο 10ο μ.Χ αιώνα, ίσως και παλαιότερα.

 

Ειδικά το "Πότε θα κάμει ξαστεριά", με τους "σκληρούς" στίχους της μάχης και του πολέμου, εξέφραζε µε τον καλύτερο τρόπο τους αγώνες των Κρητών για ελευθερία και στα χρόνια της Ενετικής κυριαρχίας και στην εποχή της σκλαβιάς από τους Τούρκους. Ακόμη, τους συντρόφευε στο Αρκάδι, στο Θέρισσο και σε όλους τους εθνικούς αγώνες που συμμετείχαν.

 

Ανάλογα με την περίσταση, οι στίχοι κάθε φορά παραλλάσσονταν. Εδώ, όπως τραγουδήθηκε στις φοιτητικές εξεγέρσεις του '73:

 

Πότε θα κάμει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει,
να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα,
να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα των Μουσούρων,

Να κάμω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες,
να κάμω και μωρά παιδιά,
να κλαιν’ δίχως μανάδες...

*Νίκος Ξυλούρης και χορωδία

Ελαιώνες των Σπάτων... Εικόνες του 2021

 

      Σε πείσμα της γρήγορης αστικοποίησης των Μεσογείων και της λειτουργίας του γιγαντιαίου αεροδρομίου, ο πάλαι ποτέ κάμπος των Σπάτων, εκεί που ήταν άλλοτε τα κτήματα του Αλκιβιάδη, εξακολουθεί να υπάρχει. Όχι μόνο με τα αμπέλια αλλά και με τους ελαιώνες του. 

 

 

 

Ελιά και αμπέλι συνθέτουν ένα ζωντανό πίνακα...

 

...σε μια ειρηνική συνύπαρξη, τόσο χαρακτηριστική του σπαταναίικου κάμπου...

 

 

 

Από τους πρώτους μήνες της χρονιάς, ένας  φρεσκοκλαδεμένος και περιποιημένος ελαιώνας, με μεράκι.. 

                                          Μετά τη βροχή...

 

 

                                        Και μια ελιά - καπέλο!

 

 

Στη σειρά, αιωνόβιες γερόντισσες... Εξακολουθούν να δίνουν το λάδι τους εδώ και αιώνες και θα υπάρχουν και μετά από μας....

 

 

                              

 

                             Είναι οι κορμοί που μαρτυρούν τους αιώνες!

 

 

 

 

                             Απαράμιλλη ασημένια ομορφιά στο φύλλωμα...

 

Εδώ η ζωή σαν άρχισε

Στου Σπάτα το χωριό

Με πίστη και αγώνα

Ρίζωσε και στάθηκε

Ακλόνητη στο χρόνο

Η καλομάνα μας ελιά

..Και συμβουλεύει δυνατά

Μην κόψουν κι αφανίσουν

Κάθε στολίδι της ζωής

Κάθε φυτό στη φύση

..Καρπός ελιάς, παλμός ζωής

..Στο σταυροδρόμι του χωριού

Που Δρόμεζα το λέμε

Εκεί 'τανε το μέγαρο της Μάνας μας Ελιάς..*  

*Αποσπάσματα από το ποίημα "Στη Γερόντισσα Ελιά", του Σπαταναίου φιλολόγου, Νικολάου Τούντα (1918 - 2004)