Τίς πταίει; Και όμως, η απάντηση δεν είναι τόσο δύσκολη.
Η πυρκαγιά δεν αντιμετωπίστηκε δυναμικά εγκαίρως, σχέδιο οργανωμένης εκκένωσης ανύπαρκτο, παροχή σωστικών μέσων από στρατό και λιμενικό ανεπαρκής και με εγκληματική καθυστέρηση...
Η εικόνα των αρμοδίων, αποκαρδιωτική. Μια περιφερειάρχης, εξαφανισμένη, που ούτε καν αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει στα εύλογα ερωτήματα, ο αρμόδιος υπουργός μιλάει για ακραία φυσικά φαινόμενα, ο αριθμός των αγνοουμένων ...αγνοείται.
Αν προσθέσουμε σε αυτά και τα χρόνια προβλήματα, όπως τους άναρχους οικισμούς, τις εντάξεις στο σχέδιο χωρίς αντίστοιχες υποδομές, αλλά και τον αδικαιολόγητο εφησυχασμό των κατοίκων, που αρκέστηκαν μόνο στον ιδιωτικό τους χώρο, χωρίς ποτέ να απαιτήσουν ασφαλείς σύγχρονους οικισμούς, τότε έχουμε τα αίτια του κακού.
Θυμάται άραγε κανείς σήμερα τον αείμνηστο Αντώνη Τρίτση, που, μεταξύ πολλών άλλων, νομοθέτησε με τον Ν. 1337/83 κάθετες προσβάσεις στη θάλασσα σε τακτές αποστάσεις μεταξύ τους; Αυτά λησμονήσαμε και αυτά πληρώνουμε.
