Γράφει, όπως μιλούσε. Χειμαρρώδης, πληθωρικός, από τα βάθη της ψυχής του, χωρίς ταμπού, χωρίς να φοβάται τις λέξεις. Συχνά και με ένα αδιόρατο χιούμορ, ένα χιούμορ που το διέθετε ακόμα και σε "σκληρές" ώρες...
Γράφει για την πορεία του στη μουσική και στην πολιτική, για τις καταβολές του, για τους συντρόφους του, για τους αντιπάλους του. Γράφει και για σφάλματα είτε πρόκειται για τον εαυτό του είτε για το φιλικό και συγγενικό του περιβάλλον είτε πρόκειται για συναγωνιστές του, για το κόμμα κλπ. Όμως δε θα διστάσει να αναφερθεί και στις θετικές συμπεριφορές, ακόμα και αν αφορά πολιτικούς αντιπάλους και διώκτες του..
Γράφει για την εμμονή του με τη μουσική, με την καλλιτεχνική δημιουργία, που άλλωστε τον βοήθησε να αντέξει θηριωδίες και φρικαλεότητες.. Για την εμμονή του σε μια ζωή ελεύθερη, χωρίς αγκυλώσεις, δεσμεύσεις, εξαρτήσεις. Για την εμμονή με την Ελλάδα, ένα πάθος διαρκείας, που κράτησε μέχρι την τελευταία του πνοή...
Είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Και όπως λέει ο ίδιος, "εγώ γεγονότα θα περιγράψω και σεις βγάλτε τα συμπεράσματά σας..."
 |
| Ικαρία, 1947... |
Μίκη Θεοδωράκη: "Οι δρόμοι του Αρχάγγελου", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, ανανεωμένη έκδοση, 2021
Μίκη Θεοδωράκη, "Το Χρέος", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου