Η πάνδημη αποδοχή και δικαίωση του Μ. Θεοδωράκη

 

      Στη γη της Κρήτης, στα Χανιά, έλαχε πάλι η τιμή να δεχτεί έναν μεγάλο, όπως κάποτε δέχτηκε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τουλάχιστον αυτή τη φορά, δεν τόλμησαν να αρνηθούν να εκτεθεί η σορός στην Αθήνα, όπως συνέβη με τον Μεγάλο Κρητικό το '36... 

Ο μεγάλος Έλληνας με την παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, ο σπουδαίος συνθέτης και συγχρόνως λαϊκός αγωνιστής και ενεργός πολίτης σε όλη του τηζωή, δεν είχε πάντα τη συνολική αποδοχή. Αντίθετα, ανήκε στο κομμάτι της Ελλάδας που κυνηγήθηκε, εξορίστηκε, συκοφαντήθηκε  και βασανίστηκε απάνθρωπα, μέσα σε ένα μακρόχρονο εμφυλιοπολεμικό κλίμα...

 

Το μουσικό του έργο τεράστιο και πολυσχιδές. Κατάφερε το πρωτοφανές: να συνδέσει τη λαϊκή μουσική με τη λόγια τέχνη, εισάγοντας τους απλούς ανθρώπους στο πεδίο της υψηλής ποίησης!

Αληθινός και χειμαρρώδης, δε χαρίστηκε ποτέ στις εξουσίες, στους θεσμούς, στους ιδεολογικούς αντιπάλους του, αλλά και στους συντρόφους του. Υψηλού ηθικού αναστήματος, πορεύτηκε με ευθυκρισία, με τα λάθη του, με τα σωστά του, χωρίς όμως ποτέ μα ποτέ να υποστείλει τη σημαία του αγώνα. Επειδή έζησε το μίσος και το αίμα, θέλησε να γεφυρώσει τις πληγές του παρελθόντος, με όρους πατριωτισμού και εθνικής αξιοπρέπειας. 

"Ενοχλούσε" την εξουσία βγαίνοντας στους δρόμους και διαδηλώνοντας, παρά το βαθύ γήρας και τα προβλήματα υγείας! "Ανταμείφθηκε" βέβαια, με άφθονη ρίψη χημικών, από την αδίστακτη εξουσία που σήμερα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο, παρά  να υποκλιθεί μπροστά στο μέγεθός του... 

Ακόμα και τα γνωστά τρωκτικά δεν τόλμησαν να προβούν στις γνωστές μισαλλόδοξες ασχήμιες. Αναγκάστηκαν να κρυφτούν  - έστω προσωρινά - στις τρύπες τους...

Μας αφήνει μεγάλη προίκα ο Μίκης.

Μένει να αξιοποιήσουμε το μουσικό έργο του και να ανακαλύψουμε συνθέσεις του, που οι περισσότεροι δε γνωρίζουμε καν. 

Να σταθούμε πάνω στην ιστορία του, που είναι συγχρόνως οι τραγικότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας του 20ού αι., μέσα από τις γλαφυρές και με κατάθεση ψυχής αφηγήσεις του.

Να ξαναδούμε τις έννοιες του πατριωτισμού, της εθνικής αξιοπρέπειας, της αγωνιστικής συμμετοχής στα κοινά, της αντίστασης σε κάθε εξουσία που παρανομεί και αδικεί.

 

 

 

 

 

.

 

.