KURO SIWO (Νίκος Καββαδίας - Θάνος Μικρούτσικος)

 

 

                

 

 

      Το Kuro Siwo, ένα από τα πιο ιδιαίτερα και όμορφα ποιήματα του Νίκου Καββαδία ανήκει στη συλλογή τού 1947, με τον τίτλο "Πούσι" (ομίχλη). Μελοποιήθηκε από τον Θάνο Μικρούτσικο και περιλαμβάνεται στο δίσκο «Σταυρός του Νότου» (1979) μαζί με άλλα ποιήματα του Νίκου Καββαδία.  

 

Ο τίτλος προέρχεται από το όνομα του ωκεάνιου ρεύματος Kuro Siwo στον Ειρηνικό Ωκεανό, που στην Ιαπωνική σημαίνει «Μαύρο κύμα», εξαιτίας του χρώματος των νερών.Το ρεύμα του Κούρο Σίβο, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα σύμβολο των  δυνάμεων που ελέγχουν τη μοίρα των ναυτικών και των ταξιδιών τους... 

                                                              Kuro Siwo

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο.

Πέρ’ απ’ τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα,
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σου `πανε μια κούφια ώρα στην Αθήνα

Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ’ ανάβει,
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
κι ο λόγος της μες’ το μυαλό σου να σφυρίζει,
“ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι; “

Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κι έχει χαλάσει.
Σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
Απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος που `χα με κούραση γυμνάσει.

Η λαμαρίνα! …η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζωνη
κι συ κοιτάς ακόμη πάνω απ’το τιμόνι,
πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.

 

 

 

                                                       Νίκος Καββαδίας 

 

 

 

      Ο ποιητής, ο ναυτικός, ο ταξιδευτής Νίκος Καββαδίας άφησε το στίγμα του στη νεοελληνική γραμματεία, αν και άργησε να εκτιμηθεί και αρχικά  αντιμετωπιζόταν υποτιμητικά από διάφορους κύκλους διανοούμενων της εποχής. 

 

Ο ποιητής των «μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων» γεννήθηκε στη Ρωσία, από γονείς Κεφαλλονίτες. Όταν ήταν τεσσάρων ετών, η οικογένειά του επέστρεψε στην Κεφαλονιά και το 1921 μετακόμισαν στον Πειραιά. Εξαιτίας οικονομικών αντιξοοτήτων, λόγω της ασθένειας του πατέρα του και του εν συνεχεία θανάτου του, δε συνέχισε τις σπουδές που είχε ξεκινήσει στην ιατρική και μπαρκάρισε ως ναύτης σε φορτηγό. 

 

Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, δε σταματά να αποτυπώνει στο χαρτί τις εικόνες από τα μέρη που επισκέπτεται, τη ναυτική ζωή, τους ναυτικούς και τις σχέσεις τους με την πατρίδα, τη θάλασσα και τις γυναίκες. 

 

Τον Ιούνιο του 1933 κυκλοφορεί την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο «Μαραμπού».Το 1939 παίρνει το δίπλωμα ασυρματιστή και το 1940 πηγαίνει  στρατιώτης στην Αλβανία. Στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής περνάει στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης και μπαρκάρει ξανά το 1944, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο. Το 1947 εκδίδεται η δεύτερη ποιητική συλλογή του «Πούσι» κι επανεκδίδεται, ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια, το εξαντλημένο «Μαραμπού»,  που του χαρίζει το προσωνύμιο που θα τον συνοδεύει έως το τέλος της ζωής του. Το  1954 θα κυκλοφορήσει η «Βάρδια», το μοναδικό πεζό του. 

 

Από το τελευταίο ταξίδι του επέστρεψε το Δεκέμβριο του 1974 και αμέσως ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την έκδοση της τρίτης ποιητικής συλλογής του, την οποία όμως δεν πρόλαβε να δει τυπωμένη. Πέθανε ξαφνικά στις 10 Φεβρουαρίου του 1975, από εγκεφαλικό επεισόδιο.