Στην αυγή του Νέου Χρόνου

 

  

  

 

 

 

 

 

 

 

     Τελειώνει το έτος το αφιερωμένο στο Νικηφόρο Βρεττάκο. Δεν τελειώνει όμως ούτε η ποίηση ούτε οι ποιητές..

Από τη συλλογή του " ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ":

 

 

 

                                                 Ν έ α    μ έ ρ α

 

 

                           Εκεί που η φωτιά είχε φάει την πέτρα,

 

                           είδα σήμερα κρίνα. Την αυγή νάναι πι’ όμορφη

 

                           απ’ όσο την έγραψα. Το νερό να κυλά

 

                           σαν ψυχή χωρίς σώμα. Κι’ είδα ακόμη πως έχει

 

                           κι’ άλλο βάθος η αγάπη. Πως σε τούτο τον κόσμο

 

                           όλα είναι μεγάλα και πως: όχι μόνο στον ήλιο,

 

                           στο τριαντάφυλλο, στ’ άλογο, στις πεδιάδες της γης

 

                           που αναβρύζουνε δάση

 

                           αλλά

 

                           πως θα πρέπει ακόμη και στην πέτρα κανείς

 

                           -όπως μπρός σ’ ένα σκήνωμα ηλίων-

 

                           να προσεύχεται.