Το ρεμπέτικο, στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO!

 

 

 

       Από τις φτωχογειτονιές των λιμανιών, τις υπόγειες ταβέρνες και τους καφενέδες, έφτασε να εγγραφεί στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO!

 

     Το ρεμπέτικο, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο του ελληνικού αστικού λαϊκού πολιτισμού, άκμασε το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Με επιρροές από το δημοτικό και το μικρασιάτικο τραγούδι, αντικατοπτρίζει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής όπου αναπτύχθηκε και ιδιαιτέρως τη ζωή των φτωχότερων τάξεων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. 

 

 

Στην πορεία, η κοινωνική του βάση επεκτάθηκε στους πρόσφυγες, στην εργατική και στη μεσοαστική τάξη, ενώ στις μέρες μας αποτελεί ζωντανή και δημοφιλή πολιτιστική κληρονομιά.

 

Δεν είνα τυχαίο, που εδώ κα μισόν αιώνα, μας "άνοιξαν τα μάτια" ο Μάνος Χατζηδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης, αναγνωρίζοντας στο ρεμπέτικο, γνησιότητα, πηγαία έμπνευση και θεωρώντας το αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητάς μας. 

      Να σημειωθεί, πως, μεταξύ άλλων, έχουν περιληφθεί στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Αϋλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO, η παραδοσιακή μαστιχοκαλλιέργεια στη Χίο, η τηνιακή μαρμαροτεχνία και αναμένεται να εγκριθουν οι φάκελλοι για την τέχνη της ξερολιθιάς και για τη βυζαντινή μουσική.