Τρύγος! Φτιάχνουμε, πολύ εύκολα, πετιμέζι!

       Πετιμέζι ονομάζεται το παχύρρευστο σιρόπι από το μούστο των σταφυλιών μετά από παρατεταμένο βράσιμο, χωρίς προηγούμενη ζύμωση, μέχρι να γίνει σκούρο και σιροπιαστό.  Παλαιότερα ήταν μαζί με το μέλι, υποκατάστατο της ζάχαρης, διότι η ζάχαρη ήταν πάρα πολύ ακριβή. Φίλοι από τα Σπάτα, μας ανέφεραν ότι κάποτε  αποτελούσε το μέλι των φτωχών! 

Σήμερα επιστρέφει δυναμικά και διεκδικεί τη θέση που του αξίζει.Θεωρείται ιδιαίτερης αξίας, περιλαμβάνεται στις υγιεινές τροφές και έχει πολλαπλές χρήσεις. Η γεύση του δεν είναι μόνο γλυκιά, αλλά πολύ πιο σύνθετη, με ελαφρά πικρό υπόβαθρο. Έχει ευρεία χρήση σε όλη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

 

 

                                              Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ  

 

      Είναι   π α ν ά ρ χ α ι ο   γλυκαντικό, γνωστό και στη Μινωική Κρήτη. Στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστό με την ονομασία "έψημα".  Μάλιστα υπήρχε ένα είδος κλίμακας για την αξιολόγηση του μούστου και κατά συνέπεια και του πετιμεζιού, ανάλογα με το χρώμα και την πυκνότητα του. Ο Αθήναιος (τέλη 2^ου με αρχές 3^ου  π.Χ. αιώνα) περιγράφει μια συνταγή ψαριού με πετιμέζι. Οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική με ονομασίες sapa, defrutum και carenum. Η σημερινή ονομασία προέρχεται από το τουρκικό   p e k m e z. 

   

    

 

                                 ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

 

       Αγοράζουμε μούστο "κομμένο"* και τον σιγοβράζουμε σε κατσαρόλα μέχρι να αποκτήσει σκούρο χρώμα σαν της καραμέλας, αν και μπορεί να είναι και πιο ανοιχτόχρωμο, ανάλογα με το σταφύλι.
Μπορούμε να το κάνουμε όσο πυκνό ή αραιό θέλουμε, προσέχοντας μόνο, να μην το βράσουμε πάρα πολύ γιατί θα μας ζαχαρώσει, αλλά και να το «δέσουμε» αρκετά, για να μη μας χαλάσει.
Η υφή του πρέπει να είναι σαν του σιροπιού ή σαν αραιωμένο μέλι, δηλαδή πυκνό αλλά ρευστό. Στα Μεσόγεια οι νοικοκυρές  για να δούνε την ποιότητα του σιροπιού και πριν το κατεβάσουν από τη φωτιά έριχναν μερικές σταγόνες σιροπιού στο πιάτο ή στο χέρι και έβλεπαν εάν είναι εντάξει.
Αφού κρυώσει το διατηρούμε σε αποστειρωμένα μπουκάλια, εκτός ψυγείου για πολλούς μήνες, σε μέρος σκοτεινό και δροσερό. 

 

     Άλλη μια ενδιαφέρουσα παλαιά συνταγή από τα  Σ π ά τ α**: 

 

Βάζουμε τον "κομμένο" μούστο σε ταψί με μερικά γαρύφαλλα, το τοποθετούμε στο φούρνο σε χαμηλή φωτιά μέχρι να πήξει και να γίνει πυκνός σα μέλι και το διατηρούμε σε γυάλινα βάζα.

 

Σημειώσεις:

*Σήμερα πωλείται παντού στις εγκαταστάσεις των οινοπαραγωγών της περιοχής των Μεσογείων και έτσι γλυτώνουμε τη διαδικασία να τον "κόψουμε".

**Μαρία Κουλοχέρη: "Γεύσεις παραδοσιακές και νόστιμες από τα ΣΠΑΤΑ",  Σπάτα 2006 ( και στα τοπικά βιβλιοπωλεία)

Πηγές: 

forkeratea.com, petimezi.gr

Οι  ασπρόμαυρες φωτογραφίες είναι από :http://theodosiou.files.wordpress.com/2013/03/spata_trygos