Οι συνιστώσες της Αριστεράς και της Δημοκρατίας

 

     

 
 

     

     Είναι αμφίβολο αν πολλοί είχαν προηγουμένως ακούσει τη λέξη "συνιστώσα" αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ.  Εξίσου αμφίβολο αν γνωρίζουν και τη σημασία της. Πάντως ένα είναι σίγουρο,  η έννοια των συνιστωσών έχει συνδεθεί μια για πάντα με το ΣΥΡΙΖΑ!

Αυτές τις μέρες στο συνέδριό του συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ένα αριστερό κόμμα, αντί να εστιάζει πρώτα σε θέματα, όπως η καταστροφή των κοινωνικών δομών της χώρας και η έλλειψη δημοκρατικής διακυβέρνησης με τη δικτατορία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, συζητείται μετ' επιτάσεως ως πρωταρχικό θέμα, η διάλυση των περίφημων συνιστωσών, που σε τελική ανάλυση όχι μόνο κανένα πρόβλημα δεν του προκάλεσαν, αλλά μάλλον συνέβαλαν στην ιδέα του πλουραλισμού και της δημοκρατίας.

Το ερώτημα είναι: Αν πρόκειται για μικρές γραφικές τάσεις και ομάδες, σε τί ενοχλεί η ύπαρξή τους; Αν πάλι έχουν δύναμη, οφείλεται μια εξήγηση στο εκλογικό σώμα, σχετικά με το λόγο της επιζητούμενης "ομογενοποίησης". 

Αντ' αυτού διακρίνει κανείς ένα φόβο και μια αλαζονεία απέναντι σε τάσεις και κινήματα, αλλά και μια περίεργη πρεμούρα "να ξεμπερδεύουμε" με όλα αυτά,  ωσάν κάποια άλλα κέντρα να έβαλαν θέμα διάλυσης των "ενοχλητικών" συνιστωσών...

Όμως, αν ευαγγελίζεσαι ανατροπές υπηρετώντας τον πολιτικό και ιστορικό σου ρόλο, αυτές δεν πραγματοποιούνται με πανίσχυρους κομματικούς μηχανισμούς αλλά με τη γνήσια έκφραση του πλουραλισμού, των κοινωνικών κινημάτων και της άμεσης δημοκρατίας.

      Η Ελλάδα έχει την πικρή εμπειρία του ΠΑΣΟΚ, που προβλήθηκε αρχικά σαν κίνημα και αφού κατάργησε τη συντεταγμένη λειτουργία και εσωκομματική δημοκρατία,  κατάντησε ένα κλειστό κόμμα παραγόντων και  μηχανισμών, ένα κόμμα του αρχηγικού περιβάλλοντος. Σήμερα, ως άθλια καρικατούρα του παρελθόντος, έφτασε να συγκυβερνά με αυτούς που αποκαλούσε "επάρατη δεξιά" και με ταυτόσημη ιδεολογία...

Άλλωστε οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως π.χ. η ΑΚΟΑ, το ΔΗΚΚΙ, η Ομάδα Ρόζα, η ΔΕΑ, το Κόκκινο κλπ., έχουν άποψη που εκφράζεται δημόσια, έχουν site  και οποιοσδήποτε μπορεί να τους κριτικάρει, να τους ειρωνευτεί, να καταφερθεί εναντίον των απόψεών τους για την αντιμετώπιση της κρίσης και γενικά εναντίον των ιδεολογικών τους απόψεων.

Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι "συνιστώσες" των κομμάτων εξουσίας, όπως η πάλαι ποτέ συνιστώσα Τσοχατζόπουλου, αλλά και οι συνιστώσες που ζουν και βασιλεύουν, όπως η συνιστώσα Siemens -Χριστοφοράκου, η εφοπλιστική συνιστώσα, η συνιστώσα Μαρκογιαννάκη - λίστας Λαγκάρντ και δυστυχώς αρκετές άλλες.  

Τα κόμματα - ομογενοποιημένα χωνευτήρια  απέτυχαν οικτρά και επειδή αυτά  βρισκόντουσαν στο τιμόνι, το καράβι ναυάγησε. Χρειαζόμαστε άλλο ένα τέτοιο;