Φυσικά και είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Ανάλυση από το Γ. Δελαστίκ

     Το μετ’ επιτάσεως προβαλλόμενο ερώτημα «είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει;», το οποίο συνοδεύεται πάντοτε από αρνητική απάντηση εκ μέρους εκείνων που θέτουν το ζήτημα, είναι επιφανειακά αφελές και κατ’ ουσίαν εσκεμμένα ημιτελές.

Το πραγματικό ερώτημα, το οποίο όμως ουδείς τολμά να θέσει δημοσίως, θα έπρεπε να διατυπωθεί ως εξής από τον κάθε ερωτώντα: «Είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει όπως εγώ επιθυμώ ώστε να υπερασπιστεί με την κυβερνητική πολιτική του τα συμφέροντά μου;». Υπό το πρίσμα αυτό, ο βουλευτής και κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης ήταν απολύτως ειλικρινής όταν δήλωνε προ καιρού ευθαρσώς σε τηλεοπτική εκπομπή ότι αυτός θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Ο Π. Λαφαζάνης υποστηρίζει τη συγκρότηση μιας αριστερής κυβέρνησης η οποία θα ασκήσει αριστερή πολιτική στην εξουσία. Εχει ταυτόχρονα επίγνωση του γεγονότος ότι ούτε οι εσωκομματικοί συσχετισμοί στον ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπουν μέχρι στιγμής την άσκηση αριστερής πολιτικής όπως την εννοεί αυτός, ούτε υπάρχει κάποια λαϊκή πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα που να επιθυμείτην άσκηση τέτοιας πολιτικής. Επομένως πολύ σωστά είπε ότι κατά τη γνώμη του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.

      Από την αντίθετη σκοπιά εξίσου απόλυτο δίκιο έχουν οι εκπρόσωποι του κατεστημένου όταν επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμιά περίπτωση δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Η εξήγηση της στάσης τους είναι απλούστατη: Δεν αισθάνονται ότι ελέγχουν αυτήν τη στιγμή τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά, ιδεολογικά, οικονομικά ή οργανωτικά, άρα δεν τον εμπιστεύονται καθόλου να κυβερνήσει. Οσο διαρκεί αυτή η κατάσταση αφενός θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διατηρούν την πειθήνια αλλά θνησιγενή συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη στην εξουσία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και αφετέρου θα προσπαθούν να αποκαταστήσουν όσο το δυνατόν στενότερες σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του.

      Ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως και αισθάνονται επαρκέστατοι για να κυβερνήσουν. Φυσικά και θα σχηματίσει κυβέρνηση που αρχικά τουλάχιστον θα ξεκινήσει ως πολύ πιο αγαπητή στον λαό από εκείνη που ο ίδιος ο λαός θα έχει διώξει κλωτσηδόν με την ψήφο του, ανεξαρτήτως του πως θα εξελιχθεί στη συνέχεια η πολιτική της. Ετοιμος να κυβερνήσει βεβαίως και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, είναι το τι πολιτική θα ακολουθήσει αν γίνει κυβέρνηση.Το θέμα δεν είναι ζήτημα… αγνωστικισμού ή αφελούς αναμονής. Εχει τεράστια σχέση με το πώς θα κατακτήσει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο με το τι πιστεύουν ή το τι διακηρύσσουν ο Αλ. Τσίπρας και τα ηγετικά στελέχη του κόμματος. 

      Η πείρα μας δείχνει ότι ελάχιστη πρακτική αξία έχουν οι προεκλογικές διακηρύξεις των πολιτικών ανδρών και των κομμάτων. Θα υπάρξει άραγε ένα ρωμαλέο μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας εναντίον της μνημονιακής πολιτικής που ασκεί η σημερινή κυβέρνηση, τόσο ισχυρό ώστε αυτό να οδηγήσει στην ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, στη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών και σεεκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε αυτό το πλαίσιο; Αλλά και μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός θα συνεχίσει να αγωνίζεται, να διεκδικεί, να πιέζει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για φιλολαϊκά μέτρα ή θα παραμείνει αδρανής θεατής των κυβερνητικών αποφάσεων; 

Αν παραμείνει στους δρόμους, έχει σοβαρές ελπίδες να βελτιωθεί η ζωή του. Αν ξαπλώσει πάλι στον καναπέ, όχι μία, ούτε δέκα κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν φτάνουν! 

Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που καταλήγουν στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλη κυβέρνηση. Αν π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ δεν οργανώνει αγώνες και περιμένει τις εκλογές για να πέσει στην αγκαλιά του η εξουσία σαν ώριμο φρούτο και επίσης οι πολίτες αντί να δίνουν καθημερινές μάχες κατά της ασκούμενης πολιτικής, αρκεστούν στην αναμονή της ημέρας των εκλογών προσβλέποντας να εκδικηθούν μέσω της ψήφου τους, το παιχνίδι θα έχει χαθεί εκ των προτέρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει, αλλά η κυβερνητική πολιτική ελάχιστα θα αλλάξει. 

 

 

 

 

 

*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012