(Αναπόφευκτες) σκέψεις για μια συναυλία στο Μέγαρο...

 

 

 

      Πολύ  ελκυστική η ιδέα να παρακολουθήσει  κανείς την ενάτη του Μπετόβεν στο Μέγαρο την παραμονή πρωτοχρονιάς με τη Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, τη Χορωδία της ΕΡΤ και τη Χορωδία της Ραδιοφωνίας WDR της Κολωνίας. Το φινάλε με την "Ωδή στη Χαρά" του Σίλερ, είναι ίσως κάτι που το έχει κανείς ανάγκη στην αρχή μιας  σίγουρα πολύ δύσκολης χρονιάς.

Αλλά φευ! Η δική μας η χαρά κράτησε λίγο, όταν διαβάσαμε ότι η συναυλία οργανώνεται με την ευγενική υποστήριξη της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα...

 

      Ασφαλώς θα θεωρηθεί υπερβολή από μερικούς. Στο κάτω - κάτω, είναι σύνηθες και αναγκαίο τις περισσότερες φορές, μια ορχήστρα να  συνεργάζεται με διάφορους φορείς, να έχει χορηγούς κλπ.

 

Από την πλευρά της η γερμανική πρεσβεία είναι φανερό, ότι εκτελεί άψογα τα καθήκοντά της στον τομέα των δημοσίων σχέσεων της χώρας της και με δεδομένη τη "δύσκολη" φάση των ελληνογερμανικών σχέσεων: 

Στηρίζει μια ελληνική ορχήστρα, σε συναυλίες των συμφωνικών έργων του μεγαλύτερου ίσως συνθέτη όλων των εποχών, που τυγχάνει να είναι Γερμανός και μάλιστα , η "Ωδή στη Χαρά", έχει καθιερωθεί ως ο ύμνος της  Ενωμένης Ευρώπης! 

 

Όμως, ήταν άραγε το κατάλληλο timing για την Κ.Ο.Α. να πραγματοποιήσει δηλαδή σε αυτή τη φάση συναυλίες με την  "ευγενική υποστήριξη της Γερμανικής Πρεσβείας"; 

 

Πώς να παρακολουθήσεις και να απολαύσεις τη συναυλία, τί μέθεξη να νοιώσεις αντικρύζοντας το Γερμανό πρέσβυ και πιθανόν Φούχτελ, Ράιχενμπαχ κλπ.;  Άσε που οι κακεντρεχείς πιθανόν να νοιώσουν  "περίεργους" συνειρμούς,   του τύπου, προσφιλείς - σ ε    κ ά π ο ι ο υ ς -  μέθοδοι βασανισμού μετά ...μουσικής!

 

       Σα να μου φαίνεται ιδιαίτερα σκεπτικό το πορτραίτο του μεγάλου Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν.....