1973: Η ομιλία -"εξάψαλμος" του Παπαδόπουλου στους καθηγητές των πανεπιστημίων...

              

             

        Hταν 3 Μαρτίου 1973 όταν, σε μια από τις   π ι ο   σ κ ο τ ε ι ν έ ς   σ τ ι γ μ έ ς  της ιστορίας του πανεπιστημίου, ο δικτάτορας μάζεψε τα μέλη των Συγκλήτων και τους ...κατσάδιασε άγρια, χτυπώντας μάλιστα συνεχώς το χέρι στο έδρανο, επειδή δεν κατάφεραν να τιθασεύσουν τους φοιτητές τους, που διαμαρτύρονταν εναντίον της χούντας. 

Είχαν ήδη ξεκινήσει οι φοιτητικές εξεγέρσεις στη Νομική, εν μέσω διαδηλώσεων, αποχών και καταλήψεων σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, που κορυφώθηκαν με τα τραγικά γεγονότα του Πολυτεχνείου στις  1 7   Ν ο ε μ β ρ ί ο υ   1 9 7 3.

 

Το θλιβερό είναι, πως οι καθηγητές όχι μόνο έσπευσαν στη μάζωξη του Παπαδόπουλου, αλλά εξευτελίστηκαν, στεκόμενοι σούζα και   μ η   β γ ά ζ ο ν τ α ς   ά χ ν α  ενώπιον του στραγγαλιστή των ελευθεριών του ελληνικού λαού.

Πρόκειται δυστυχώς για την πλειοψηφία των τότε διδασκόντων στα πανεπιστήμια. Απ' αυτούς, άλλοι συνεργάσθηκαν ανοιχτά με το καθεστώς των συνταγματαρχών, άλλοι βρήκαν την ευκαιρία να αναρριχηθούν παράνομα σε πανεπιστημιακές έδρες και άλλοι απλώς επέλεξαν την αδιαφορία και την επονείδιστη σιωπή,   ανεχόμενοι τους χουντικούς στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Εσίγησαν, χωρίς να συμπαρασταθούν κατ' ελάχιστον στους  λ ί γ ο υ ς   γ ε ν ν α ί ο υ ς   α κ α δ η μ α ϊ κ ο ύ ς   δ α σ κ ά λ ο υ ς,  που εκδιώχθηκαν, εκπατρίσθηκαν αναγκαστικά, φυλακίστηκαν,  βασανίστηκαν.

 

Μόνον 100 περίπου, που εξόφθαλμα υπηρέτησαν τη χούντα, τιμωρήθηκαν στη μεταπολίτευση, με προσωρινή ή οριστική απόλυση...