Ο πόλεμος επεκτείνεται (φυσικά) και στην Ευρώπη

        Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς, ότι η διάλυση  κρατών στη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική με καθημερινά ποτάμια αίματος, θα άφηναν ανέγγιχτη την Ευρώπη μας. Την Ευρώπη των αξιών, του πολιτισμού, της δημοκρατίας κλπ.

 

Όμως το αίμα τόσων αθώων, όπως αυτό των ανύποπτων θεατών του Bataclan, του Stade de France και των θαμώνων των παρισινών μπιστρό, δεν απαιτεί μόνο απαιτεί τιμές και επιμνημόσυνες δεήσεις, αλλά πρωτίστως απαντήσεις σε ερωτήματα, τα οποία επιμελώς αποσιωπώνται.  

 

Παράδειγμα, ποιός εξοπλίζει το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος και ποιοί έχουν συμφέροντα για αυτά που συμβαίνουν στη Συρία εδώ και τέσσερα χρόνια και που είχαν σαν αποτέλεσμα το θάνατο 240.000 ανθρώπων και την προσφυγιά εκατομμυρίων. Ακόμα, ποιά είναι τα συμφέροντα που οδήγησαν στην επέμβαση και στο καθημερινό μακελλιό στο Ιράκ, την αποπομπή του νόμιμα εκλεγέντος Μόρσι στην Αίγυπτο, την κατάργηση του κράτους της Λιβύης.

 

Αντίθετα, οι μόνες απαντήσεις που ακούσαμε, είναι του τύπου "δε φοβόμαστε", "είμαστε σε πόλεμο, έναν πόλεμο που θα είναι μακροχρόνιος και δύσκολος", "το αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκωλ αναχωρεί για τη Μέση Ανατολή", "θα καταστρέψουμε το ISIS". Πρόκειται για δηλώσεις του Προέδρου και του Πρωθυπουργού της Γαλλίας, μιας χώρας που πρωτοστατεί στις επεμβάσεις στη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική, λειτουργώντας σαν το βασικό στρατιωτικό σκέλος της Ε.Ε.

 

Φυσικά όσοι τα λένε αυτά, είναι απολύτως προστατευμένοι και αν υπάρξει κίνδυνος, φυγαδεύονται με ασφάλεια, όπως έγινε με τον Ολάντ και τον Σταινμάγερ στο Stade de France. Οι μόνοι απροστάτευτοι είναι οι πολίτες. Όχι μόνο στο Ιράκ και τη Συρία, αλλά και στην καρδιά της Ευρώπης. Άλλωστε, κανένας στρατός δεν μπορεί να μας σώσει από κάποιον που ζώνεται εκρηκτικά και μπαίνει σε ένα καφέ...