Ποιοί φοβούνται το Πολυτεχνείο;

    

      Στη φετινή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παρατηρήθηκε ένας καταιγισμός "βαθυστόχαστων" κρίσεων και αναλύσεων περί της σημασίας της, περί του "μείζονος" θέματος, αν οι νεκροί ήταν εντός του περιβόλου ή εκτός αυτού. Τους διέφυγε βέβαια εντελώς, ότι η εξέγερση αφορούσε όχι μόνο εκπαιδευτικά ιδρύματα της  Αθήνας, αλλά και άλλων πόλεων. Ενδεικτικά, ας αναφερθεί εδώ, ότι στον επίσημο κατάλογο των νεκρών, περιλαμβάνεται (και  πολύ σωστά) και ο 22άχρονος φοιτητής του τμήματος ηλεκτρολόγων μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών Άγγελος Μικρώνης,  που  είχε λάβει μέρος στην κατάληψη του Πανεπιστημίου του, βρέθηκε στην Αθήνα, φρικτά κακοποιημένος με ρήξη ήπατος και κατέληξε στις 17/12/73, χωρίς ποτέ να βρεθούν οι ένοχοι...

Οι αρθρογράφοι αυτοί, φέτος κατέτειναν εν χορώ και στο ίδιο κοινό συμπέρασμα: Οι εξεγερθέντες  ευθύνονται, συλλήβδην κιόλας, για τη  ...σημερινή χρεωκοπία, αφού αυτοί είναι που κατέλαβαν μεγάλα αξιώματα αργότερα!

Φυσικά ψευδέστατο, αφού η έρευνα δείχνει πως μόνο 5-6 από τα 33 μέλη της συντονιστικής του Πολυτεχνείου, κατέλαβαν λιγοστές θέσεις, μη κορυφαίες και μάλιστα σε ποσοστό πολύ χαμηλότερο σε ανάλογες περιπτώσεις εδώ και παγκοσμίως! Και αυτό όμως, ούτε αφύσικο είναι ούτε κατακριτέο, αλλά είναι και προτιμώτερο από την κληρονομική διαδοχή και οικογενειοκρατία σε ύπατα αξιώματα στη χώρα μας, που είναι μια κατάσταση, γάγγραινα  της πολιτικής ζωής και  αντικείμενο διεθνούς χλεύης...

 

                                    Άρθρα σε ...νευρική κρίση

 

 

      Η ιστορία της αμφισβήτησης καλά κρατεί, χρόνια τώρα. Μόνο που ξαφνικά, εντάθηκε. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στη Χρυσή Αυγή. Όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε, εδώ αμφισβητεί τα έξι εκατομμύρια νεκρούς του Ολοκαυτώματος, στους εικοσιτέσερις νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα κολλήσει; Νεκρούς, που σημειωτέον είχε παραδεχτεί και ο Παπαδόπουλος!

 

     Από τα διάφορα άρθρα, ανθολογήσαμε δύο ενδιαφέροντα επώνυμα ...κρούσματα:

Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, που έλαβε μέρος στην φοιτητική εξέγερση ως μέλος οργάνωσης του Κ.Κ. Εσωτερικού και τώρα βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ. και σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά, δημοσίευσε ένα μελοδραματικό άρθρο διανθισμένο με αρχαία ρητά παρακαλώ, ακατανόητο λόγω αντιφατικών επιχειρημάτων, αλληνοαναιρούμενων απόψεων και μαρτυριών, που καταλήγει στην ....αδήριτη ανάγκη να σταματήσουν επιτέλους οι επετειακές εκδηλώσεις! Μάλιστα. Ειδικά αυτή την ώρα, αυτό καίει τον αμφιλεγόμενο πολιτικό, ο οποίος αν και ο τύπος τον καταγγέλλει για πάρα πολλά, από ψευδή βιογραφικά μέχρι μέχρι "θολές" ιδιότητες και απαράδεκτα reports στους αμερικανούς για την ελληνική πολιτική σκηνή, σύμφωνα με τα Wikileaks κλπ., δε μας έκανε ακόμα την τιμή να συγγγράψει κανένα άρθρο επ' αυτού.

Φαίνεται πως δύο τινά συμβαίνουν: Ή προσπάθησε να λυτρωθεί δημοσιεύοντας τις ...τύψεις του, με στόχευση και την υστεροφημία ή ανοίγεται γι αλλού, καθόσον το κόμμα που παρέχει υπηρεσίες σταθερά εδώ και δεκαετίες, ήδη καταρρέει μαζί με το κράτος που δημιούργησε ή και τα δύο μαζί. Who knows....  

 

       Υπάρχει και ο έτερος Καππαδόκης, ο Φαήλος Κρανιδιώτης!  Ξαφνικό ντελίριο, σε ένα  ρυπαρογράφημα με τίτλο, "Το Πολυτεχνείο ψόφησε"!  Ταυτόσημες θέσεις με αυτές των Χρυσαυγιτών. 

Ανάμεσα στα τόσα αήθη και απαράδεκτα, οι γελοιωδέστατες κρίσεις και τα αυθαίρετα συμπεράσματα πάνω στην ιστορία, η ασεβής αναφορά στους νεκρούς νέους και η ανατριχιαστικά απαθής απαρίθμηση των αστυνομικών μεθόδων θανάτωσης και  βασανισμών, τα οποία παραδέχεται μεν ως τερατώδη, αλλά,  βρε αδερφέ, κανείς δεν ήταν φοιτητής (ψέμμα) και δεν έγιναν εντός της αυλής του Πολυτεχνείου, ωσάν αυτά  να  είναι τα κυρίως ζητούμενα για τους νεκρούς των γεγονότων!

Θλιβερή διαπίστωση για τον αφρίζοντα λιβελλογράφο, το έλλειμμα στη μόρφωσή του, στις δυνατότητές του, αλλά  κυρίως στο πολιτικό ήθος του... 

 

 

 

 

 

  Κλιμάκωση προσπαθειών για επείγουσα αποκαθήλωση του Μύθου

 

 

      Η προσπάθεια αποδόμησης του Μύθου είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες.

Ειδικά τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν αφορμή για την ειρηνική πορεία μιας λαοθάλασσας, που αναπόφευκτα εξέπεμπε  μηνύματα προς τους εκάστοτε κρατούντες, οι οποίοι την εκλάμβαναν πιθανώς ως  απειλητική  επίδειξη δύναμης. 

Μετά, η συνέχεια γνωστή όσο και η μέθοδος: Βίαια επεισόδια από τους "γνωστούς-αγνώστους" και η συρρίκνωση των  επετειακών διαδηλώσεων, που όμως, παρά τους διακαείς πόθους για το αντίθετο, συνεχίστηκαν. 

       Η ανάμνηση της εξέγερσης παρέμεινε ζωντανή κατ' αρχάς για το λόγο, ότι οι ΜΥΘΟΙ δεν κατασκευάζονται. Γεννιούνται μέσα από τις ωδίνες των αγώνων και του αθώου αίματος και όχι από αυτούς που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι νυχτερινές εφόδους με τσεκούρια ή επέλαση στον Άγιο Παντελεήμονα.

Και για έναν άλλο λόγο: Διότι αυτή η αυθόρμητη φοιτητική εξέγερση όχι μόνο προσέδωσε εθνική αξιοπρέπεια, αλλά σήμερα περισσότερο από ποτέ, δείχνει το δρόμο της αντίστασης στην ταπείνωση, στην υποτέλεια και στην αφαίμαξη των πολιτών αυτής της χώρας.

 

Κάποιοι φοβούνται το Πολυτεχνείο. Αναμενόμενο.

 

 

 

 

Πηγές: sarantakos.wordpress.com, theinsider.gr, dimokratianews.gr, antinews.gr