El Greco, "Η προσκύνηση των ποιμένων"

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, (El Greco), "Η προσκύνηση των ποιμένων" ("Adoración de los pastores"),,  λάδι σε καμβά (1612 - 1614), Μουσείο Prado, Μαδρίτη

Σεξουαλικά εγκλήματα, ναι. Σεξουαλική αγωγή, όχι

         

 

       Αποπλανήσεις, βιασμοί, φριχτές δολοφονίες... Ασφαλώς πολλά τα αίτια:  Ανύπαρκτη διαπαιδαγώγηση από την οικογένεια, σαθρό κοινωνικό περιβάλλον, διαδικτυακή πορνογραφία, γενετική προδιάθεση στην παραβατικότητα, αλλά κυρίως παντελής έλλειψη σεξουαλικής αγωγής στην εκπαίδευση. Αγωγή που φυσικά δεν εστιάζει στενά σε θέματα σεξουαλικής λειτουργίας μόνο, αλλά και στη σχέση  και στην ισοτιμία ανδρών και γυναικών. 

 

 

                                              Στατιστικές που τρομάζουν... 

 

 

       Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα , η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα της Ευρώπης για να ζει μια γυναίκα. Βρίσκεται στην τελευταία θέση σε θεσμοθετημένες πολιτικές ισότητας.

 

- Το 69% των Ελλήνων πιστεύει ότι ο σημαντικότερος ρόλος της γυναίκας είναι να φροντίζει το νοικοκυριό και την οικογένεια (Ευρωβαρόμετρο 2018).

 

- 32% των Ελλήνων θα δικαιολογούσαν σεξ χωρίς συγκατάθεση, δηλαδή το βιασμό, αν το θύμα βρισκόταν υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών, αν φορούσε προκλητικά ρούχα, αν είχε προηγηθεί φλερτ, αν περπατούσε μόνη τη νύχτα ή αν είχε πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους!

 

- Ο αριθμός των αμβλώσεων στη χώρα μας παραμένει από τους υψηλότερους στην Ευρώπη και στον κόσμο. Υπολογίζεται ότι γίνονται περίπου 150.000 αμβλώσεις ετησίως, ενώ το 25% αυτών αφορά νεαρά κορίτσια κάτω των 16 ετών! 

 

- Το 70% των νέων δεν χρησιμοποιεί προφυλάξεις

 

- Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητριών του λυκείου αγνοεί ακόμα και τις στοιχειώδεις λειτουργίες του γυναικείου σώματος

 

- Στην Ελλάδα, από τον Νοέμβρη 2016 ως τον Νοέμβρη 2017 η Γραμμή SOS 15900, έλαβε 5.041 κλήσεις. Οι 8 στις 10 αφορούσαν ενδοοικογενειακή βία, με δράστη τον πρώην ή το νυν σύζυγο.

 

 

Σωρεία περιστατικών σεξουαλικής παραβατικότητας, αλλά τα  ταμπού παραμένουν 

 

 

      Στη χώρα μας επικρατεί σκοταδισμός στα θέματα αυτά. Όχι μόνο δεν τα αγγίζουμε, αλλά τα θεωρούμε ταμπού και ανήθικα. Αποτέλεσμα, η υγιής περιέργεια των εφήβων να καλύπτεται από την πορνογραφία, η οποία είναι πλέον εύκολα προσβάσιμη μεν, αλλά οδηγεί συχνά σε στρεβλή διαπαιδαγώγηση. Νέα παιδιά, παντελώς ανενημέρωτα για το σώμα τους και τη  λειτουργία του, γίνονται εύκολοι στόχοι για τους εγκληματίες του είδους. 

Έχουμε σχεδόν συνηθίσει(!) να διαβάζουμε συνέχεια για αποπλανήσεις, αιμομιξίες, σεξουαλικές κακοποιήσεις από τρίτους, αλλά και από τους ίδιους τους γονείς. Ποιός δε θυμάται τον παιδεραστή - γυμναστή της Κρήτης, που ασελγούσε ανενόχλητος για μεγάλο διάστημα σε εφήβους (μόνο τα καταγγελθέντα περιστατικά, 80), χωρίς να υπάρξει αντίσταση, αφού τα παιδιά καμμία ενημέρωση δεν είχαν ούτε επικοινωνία με τους γονείς τους για αυτά τα θέματα, καθότι ταμπού.

Και τόσα άλλα περιστατικά....

 

 

                                             Τί γίνεται σε άλλες χώρες 

 

 

      Η σεξουαλική αγωγή έχει ενταχθεί στις πρώτες βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος προ πολλού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή ξεκινάει από το Δημοτικό ακόμα. Γιαυτό, το επίπεδο μετάδοσης του AIDS είναι χαμηλότερο, η εγκυμοσύνη στην εφηβεία πολύ σπάνια και κυρίως η ισότητα των φύλων αυτονόητη και σεβαστή. 

 

Ενδεικτικά:

 

- Στη Γερμανία το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης έγινε υποχρεωτικό στα σχολεία από το 1968. Στη Δανία, τη Φινλανδία και την Αυστρία από  το 1970

 

- Στην Ολλανδία ξεκινά από την ηλικία των 11, στη Φινλανδία από το νηπιαγωγείο, στη Μ. Βρεττανία από τα 11, στη  Γαλλία από τα  6. 

 

-Στην Ιταλία υπάρχει ως μάθημα, αλλά προαιρετικό, λόγω αντιδράσεων της Καθολικής Εκκλησίας.

 

- Ακόμα και στη Κύπρο, παρά τα προσκόμματα της Εκκλησίας, από το 2002 άρχισαν  πιλοτικά προγράμματα σεξουαλικής αγωγής σε διάφορα γυμνάσια, για παιδιά 14 έως 15 ετών και πλέον το μάθημα σεξουαλικής αγωγής αποτελεί μέρος του Εθνικού Προγράμματος Σπουδών.

 

 

 

Άκαρπες μέχρι τώρα οι προσπάθειες για σεξουαλική αγωγή στην Ελλάδα                           

 

     

       

        Το φρικιαστικό γεγονός της Ρόδου ίσως αποτελέσει καταλύτης, ώστε να ενταχθεί επιτέλους η σεξουαλική αγωγή στην εκπαίδευση, μιας και όλες οι προηγούμενες απόπειρες απέτυχαν.

 

 

Όταν το 2001 έγινε προσπάθεια να εισαχθεί το μάθημα, υπήρξε τεράστια αντίδραση. Η κοινωνία εξαγριώθηκε, γονείς και καθηγητές αντέδρασαν, ενώ η Ένωση Κληρικών Ελλάδος αφόρισε το βιβλίο της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης! 

 

Το 2009 έγινε και δεύτερη απόπειρα με ένα νέο βιβλίο. Όμως, συντηρητικοί σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων έστειλαν και αυτό το βιβλίο στις αποθήκες, υποστηρίζοντας ότι θα αφυπνίσει πρόωρα τους ανυποψίαστους μαθητές... Χάθηκε έτσι άλλη μια ευκαιρία να ξεκινήσει μια σωστή και κυρίως υπεύθυνη ενημέρωση στα νέα παιδιά, γύρω από το σώμα τους, τη λειτουργία του, τις σχέσεις των δύο φύλων, την υγιεινή και την προφύλαξη, προκειμένου να διαφυλαχθεί η σωματική και η ψυχική υγεία.

 

Φυσικά, το ρόλο που αρνήθηκε να παίξει το σχολείο και απέφυγαν να παίξουν οι γονείς, έπαιξε τελικά το ίντερνετ, τα περιοδικά και κάποιοι φίλοι εδώ και κει, με τις εντεύθεν συνέπειες...

 

 

 

Πηγές: huffingtonpost.gr, schooligans.gr, vice.com, tanea.gr, ejournals.epublishing.ekt.gr

 

 

 

Συνεχής λειτουργία σε ολλανδική εκκλησία μέχρι να αποτραπεί απέλαση προσφύγων!

      Εδώ και ένα μήνα, μια ολλανδική εκκλησία στη Χάγη προσφέρει καταφύγιο σε μια οικογένεια Αρμενίων προσφύγων, με τους ιερείς να φυλάσσουν εκ περιτροπής το κτίριο για να αποτρέψουν την απέλασή τους. Η πενταμελής οικογένεια ζει εννέα χρόνια στη χώρα και δεν της χορηγήθηκε άσυλο, παρότι ισχυρίζονται, ότι κινδυνεύουν για πολιτικούς λόγους εάν επιστρέψουν στην Αρμενία.  

 

 

                                         Σπεύδουν ιερείς από παντού

 

 

       Η ολλανδική προτεσταντική εκκλησία κάνει χρήση του νόμου, που, κατά κανόνα απαγορεύει τις αστυνομικές επιχειρήσεις όσο διαρκούν θρησκευτικές τελετές. Εχει εγκαταστήσει την οικογένεια σε διαμέρισμα στο κτίριο της εκκλησίας και φροντίζει να μη σταματήσει καθόλου η λειτουργία,ελπίζοντας ότι η πράξη ανυπακοής της εκκλησίας θα παροτρύνει τις αρμόδιες αρχές για τη μετανάστευση να επανεξετάσουν την εντολή απέλασης τους. Στην αρχή υπήρχαν τεράστια πρακτικά προβλήματα, καθώς λίγοι άνθρωποι προσπαθούσαν να οργανώσουν 24ωρες βάρδιες. Εν συνεχεία όμως, τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα. Πλέον, το μυστήριο έχει εξελιχθεί σε ένα είδος ιερής σκυταλοδρομίας, που δεν λέει να σταματήσει. «Εχουμε ήδη πάνω από 450 ιερείς από όλη τη χώρα, όλων των δογμάτων, που θέλουν να κάνουν βάρδια», είπε ο ιερέας της εκκλησίας Μπέθελ, Αξελ Βίκε. «Εχουμε βοήθεια ακόμη και από το εξωτερικό. Εγιναν λειτουργίες στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά», πρόσθεσε. «Είναι πολύ συγκινητικό για εμάς. Ιερείς παραδίδουν τη σκυτάλη σε άλλους, άλλου δόγματος, με τους οποίους κανονικά δεν θα είχαν καμμία σχέση». 

 

 

 

 

                                          Η οδύσσεια της προσφυγικής οικογένειας

 

 

       Η οικογένεια Tamrazyan κατέφυγε στην Ολλανδία το 2010, όταν ο πατέρας άρχισε να δέχεται απειλές θανάτου για πολιτικούς λόγους.  Αρχικά τους χορηγήθηκε άσυλο, όμως η κυβέρνηση άσκησε έφεση στην απόφαση αυτή τρεις φορές, κερδίζοντας την απέλασης. Η κατάσταση τράβηξε την προσοχή των εκκλησιαστικών αρχών. Η οικογένεια μεταφέρθηκε αρχικά σε προτεσταντική εκκλησία στο Katwijk, όπου ζούσε σε καταφύγιο για δύο χρόνια, μέχρις ότου η πιο ευρύχωρη εκκλησία Bethel στη Χάγη  προσφέρθηκε να τους φιλοξενήσε. Ο πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου των Προτεσταντών Υπουργών δήλωσε ότι η ανάγκη διατήρησης του «ανοίγματος και φιλοξενίας της εκκλησίας» επικράτησε της ανάγκης υπακοής στο νόμο». Ανέφερε επίσης, ότι ελπίζει, πως ο Mark Harbers, Ολλανδός Υπουργός Μετανάστευσης, θα χορηγήσει μία κατοικία στην οικογένεια, όπως έκανε πρόσφατα για δύο παιδιά πρόσφυγες που είχαν ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην Ολλανδία και δεν μιλούσαν καν αρμένικα. Μετά από κατακραυγή, τα δύο παιδιά έλαβαν νόμιμη άδεια παραμονής.

 

 

Πηγές: kathimerini.gr, reader.gr

Κοινό πτυχίο ετοιμάζουν Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Κολούμπια

 

        

 

 

       Για πρώτη φορά το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο διοργανώνει προπτυχιακά προγράμματα σπουδών σε συνεργασία με το περίφημο πανεπιστήμιο Κολούμπια (Columbia University) των ΗΠΑ. Πρόκειται για κοινά πτυχία (joint degree), που θα δίνονται από τα δύο ιδρύματα μαζί, ενώ η φοίτηση θα διαρκεί 4 χρόνια στην Ελλάδα και 1 στις ΗΠΑ, για τους Έλληνες φοιτητές. Για τους Αμερικανούς φοιτητές θα ισχύει το αντίστροφο. 

Τα πτυχία που θα λάβουν οι πρώτοι φοιτητές, οι οποίοι θα πάρουν μέρος στη μεγάλη αυτή συνεργασία (και φυσικά θα περιλαμβάνουν ένα τίτλο μάστερ όπως ισχύει ήδη στη χώρα μας), θα αναφέρουν, ότι πρόκειται για τίτλους σπουδών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και του Κολούμπια των ΗΠΑ. Στη συμφωνία αυτή κατέληξε ο πρύτανης του ΕΜΠ Γιάννης Γκόλιας, ύστερα από πρόσφατη συνάντηση με τις πρυτανικές αρχές του Κολούμπια. 

Συνεργασίες σε μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο με το Πολυτεχνείο ζήτησαν ακόμη με πρωτοβουλία τους το Πανεπιστήμιο του Τέξας και το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. 

 

 

       Η συνεργασία του ΕΜΠ με το Κολούμπια, θα αρχίσει σε 12 μήνες και οι πρώτοι φοιτητές θα επιλεγούν, αποκλειστικά, με κριτήρια αριστείας. Τα δίδακτρα για τις σπουδές στην Αμερική (παρόλο που θα είναι μειωμένα) θα καλύπτονται από δωρεές και υποτροφίες, για την εξασφάλιση των οποίων οι πρυτανικές Αρχές του ΕΜΠ βρίσκονται ήδη σε προχωρημένες συζητήσεις με ιδρύματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

 

Το θέμα, όπως είναι φυσικό, έχει βαρύνουσα σημασία για τη χώρα μας και αναδεικνύει τη δύναμή της στον τομέα της παιδείας, η οποία μπορεί τελικά να αποτελέσει τον δρόμο προς την ανάπτυξη ς και την πραγματική έξοδο από την κρίση. Να θυμίσουμε, ότι φέτος η Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ κατατάχθηκε στην 7η θέση σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με την επιστημονική κατάταξη του Ινστιτούτου της Σαγκάης.

 

 

 

Πηγή: tanea.gr  

Ο επίσημος κατάλογος των νεκρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973

 

Ο Ντερτιλής επί το έργον.. "45 χρονών άνθρωπος και τον πέτυχα μιάς" καυχόταν για τη δολοφονία του 20 χρονου Μ. Μυρογιάννη...

 

Η πρώτη επίσημη καταγραφή των νεκρών εξαιτίας της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, έγινε τον Οκτώβριο του 1974 από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά, ο οποίος εντόπισε 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και άλλους 16 αγνώστων στοιχείων.

Τον επόμενο χρόνο ο εισαγγελέας εφετών, Ιωάννης Ζαγκίνης, έκανε λόγο για 23 νεκρούς. Κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε, προστέθηκε ακόμη ένας.

Η έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, του ιστορικού Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, που έγινε το 2003 αναφέρει ότι ο αριθμός των επώνυμων νεκρών ανέρχεται σε 24 άτομα και των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16. 

Οι τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομείο ή κλινική και έχουν πιστοποιηθεί, ανέρχονται σε 1.103, ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμός των τραυματιών που δεν έτυχαν καμίας φροντίδας..

Η έρευνα αυτή, αποτελεί μέχρι και σήμερα την πιο εμπεριστατωμένη μελέτη γύρω από το θέμα των νεκρών του τριημέρου 16-17-18 Νοεμβρίου του 1973 και συνάμα την ηχηρότερη απάντηση σε όσους επιμένουν ότι εκείνες τις ημέρες δεν υπήρξαν νεκροί.

 

     

     

      Ο πλήρης κατάλογος των 24 τραγικών θυμάτων των γεγονότων του Πολυτεχνείου στους δρόμους της Αθήνας τις μέρες αυτές είτε γύρω είτε και πιο μακριά από το Πολυτεχνείο, έχει ως εξής:

 

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

 

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

 

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

 

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

 

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

 

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

 

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

 

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

 

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

 

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

 

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

 

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

 

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

 

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

 

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

 

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

 

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 

 

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 

 

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 

 

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974. 

 

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν. 

 

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973. 

 

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου), 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Άνω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει ακόμα υπό έρευνα...

 

 

Πηγές: nooz.gr και alphafm.gr

Η οργή του Ελύτη για το χαμό του ποιητή Γ. Σαραντάρη στον Πόλεμο του '40

       Ο νομπελίστας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης  κατατάχθηκε ως ανθυπολοχαγός στον Πόλεμο του ΄40. Πολέμησε στην πρώτη γραμμή του πυρός και μάλιστα προσβλήθηκε από σοβαρό κρούσμα τύφου, φτάνοντας στο χείλος του θανάτου. “Κι αν έζησα το θαύμα, σώθηκα από θαύμα” είπε ο ίδιος χαρακτηριστικά... 

Η συμμετοχή του στον ελληνοϊταλικό πόλεμο το χειμώνα του 1940-41 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ποιητική του πορεία και αποτέλεσε έμπνευση για αρκετά έργα του, με κορυφαία το «Άξιον Εστί», και  το « Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας».

        Όμως τα βιώματα του Ελύτη από τον πόλεμο του ΄40 τον διαμόρφωσαν και ιδεολογικά, καθώς αντελήφθη και μια άλλη συγκλονιστική πραγματικότητα, εκτός από αυτήν του μετώπου: Αυτή της ευνοϊκής μεταχείρισης κάποιων γόνων αθηναϊκών οικογενειών, που παρέμεναν βολτάροντας στην πρωτεύουσα, την ίδια στιγμή που τα παιδιά του ελληνικού λαού άφηναν τα κόκκαλά τους στα αλβανικά βουνά.

Ιδιαίτερα συντετριμένος υπήρξε για το θάνατο του νέου αλλά σπουδαίου ποιητή και φίλου του,  Γιώργου Σαραντάρη. Εκτός το ποίημα που έγραψε αφιερωμένο σ' αυτόν, έκανε επίσης ειδική μνεία στο έργο του, Ανοιχτά Χαρτιά (εκδ. Ίκαρος 1974), με ένα δριμύτατο κατηγορητήριο εναντίον των στρατιωτικών αρχών, που κράτησαν στην Αθήνα τους θαμώνες των ζαχαροπλαστείων και έστειλαν στο μέτωπο το φιλάσθενο Σαραντάρη, σε βέβαιο θάνατο, στην ηλικία των 33 ετών... 

 

 

 

Γιώργος Σαραντάρης

 

 

 

                           Το "κατηγορώ" του Ελύτη για το θάνατο του Σαραντάρη

 

 

«…Ήταν η πιο άδικη απώλεια. ..... Όμως θέλω τη στιγμή αυτή, απροκάλυπτα, να καταγγείλω το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη και που, δεν ξέρω πως, κατάφερε να κρατήσει στα Γραφεία και στις Επιμελητείες όλο τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων και να ξαποστείλει στην πρώτη γραμμή το πιο αγνό κι ανυπεράσπιστο πλάσμα. Έναν εύθραυστο διανοούμενο που μόλις στεκότανε στα πόδια του, που είχε όμως προφτάσει να κάνει τις πιο πρωτότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της. 

Ήταν σχεδόν μια δολοφονία. Ο Γιώργος Σαραντάρης ήταν διπλωματούχος ιταλικού πανεπιστημίου- ο μόνος ίσως σε ολόκληρο το στράτευμα-, θα μπορούσε να ‘ναι περιζήτητος σε οποιαδήποτε από τις Υπηρεσίες που είχαν αναλάβει την αντικατασκοπεία, ή την ανάκριση των Ιταλών αιχμαλώτων. Αλλά όχι. Έπρεπε να φορτωθεί το γυλιό και τον οπλισμό των τριάντα οκάδων, για να χαθεί παραπατώντας μέσα στα χιονισμένα φαράγγια ένας ακόμη ποιητής, ένας ακόμη αθώος στο δρόμο του μαρτυρίου. 

Φαίνεται ότι πέρασε φριχτές ώρες. Τα χοντρά μυωπικά του γυαλιά, που χωρίς αυτά δεν μπορούσε να κάνει βήμα, τα ‘χασε μέσα στην παραζάλη....  Απόμεινε σαν το κατατρεγμένο πουλί μέσα στην παγωνιά. Χωρίς να βαρυγκομήσει. Χωρίς να ξεστομίσει ένα πικρό λόγο. Περήφανος, μ’ ένα σώμα ελάχιστο και μια μεγάλη ψυχή, που τον κράτησε όσο που να τραγουδήσει ακόμη λίγο: «εγώ που οδοιπόρησα με τους ποιμένες της Πρεμετής»- κι ύστερα ν’ ανεβεί Στους τόπους “που αναγγέλλουν τον ουρανό και συνομιλούν με τον ήλιο”…»*. 

 

 

 

 

                                        Γιώργος Σαραντάρης

          Αποτελεί μια σπουδαία προσωπικότητα των γραμμάτων μας, της Γενιάς του '30. Υπήρξε ποιητής φιλόσοφος, δοκιμιογράφος. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία, όπου έλαβε και διδακτορικό. Στην Ιταλία έζησε από το 1910 έως το 1931. Εκεί αρχικά έγραψε ποιήματά του στην ελληνική γλώσσα και δημοσίευσε επίσης ποιήματα στην ιταλική και γαλλική γλώσσα. 

Επέστρεψε το 1931 στην Ελλάδα και εισήλθε στους λογοτεχνικούς κύκλους. Εμφορούμενος από αισθήματα φιλοπατρίας συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου, όπου λόγω των κακουχιών αρρώστησε βαριά από τύφο. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου πέθανε το 1941.

Ο Γώργος Σαραντάρης, στη σύντομη ζωή του, κατάφερε να δώσει ένα πλούσιο και πολυσχιδές έργο, με τον ευαίσθητο, λιτό και πρωτοποριακό του λόγο, αλλά και τον εύστοχο προβληματισμό που χαρακτηρίζει τα δοκίμιά του.

Το έργο του επηρέασε την ελληνική ποίηση βαθιά και ουσιαστικά. Αυτή ακριβώς η συμβολή του αναγνωρίστηκε από τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τις συμβολικές εικόνες που κυριαρχούν στο έργο τού πρόωρα αδικοχαμένου ποιητή.

 

 

                                             -----------

 

 

*Οι στίχοι που αναφέρει ο Ελύτης είναι απόσπασμα από ποίημα - ίσως το τελευταίο - που είχε γράψει ο Σαραντάρης στο Μέτωπο (συγκινητική η μαρτυρία συμπολεμιστή του, εδώ: http://www.toperiodiko.gr/γιώργος -σαραντάρης-ιταλός-έλληνας-ή-σ/

 

 

 

Πηγές: 

thebelbo.wordpress.com, poem-for-you.blogspot.gr, itzikas.wordpress.com, en-texnon.blogspot.gr, toperiodiko.gr