Ολλανδία: Στη δημοσιότητα 450.000 ονόματα συνεργατών των ναζί

 

 

       Η Ολλανδία δημοσιοποίησε ψηφιακά έναν κατάλογο με τα ονόματα περίπου μισού εκατομμυρίου συνεργατών των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά τη λήξη ισχύος ενός νόμου, που απαγόρευε την πρόσβαση του κοινού στα αρχεία. Η  απαγόρευση  πρόσβασης του κοινού στα αρχεία έπαψε να ισχύει την Πρωτοχρονιά.

Από όσα ονόματα αναφέρονται στον κατάλογο μόνο το 1/5 από αυτά είχε παρουσιαστεί κατά το παρελθόν στη δικαιοσύνη και μάλιστα αφορούσαν μικρά αδικήματα.

Αρχικά και οι σαρωμένοι φάκελοι από το αρχείο επρόκειτο να είναι διαθέσιμοι για το κοινό στο διαδίκτυο,δίνοντας στους χρήστες πρόσβαση σε φακέλους δωσιλόγων. Στους φακέλλους αυτούς αναφέρονται επίσης τα θύματα και οι μάρτυρες.

Ωστόσο, η Ολλανδική Αρχή Προστασίας Δεδομένων ανέβαλε προσωρινά την πλήρη δημοσιοποίηση των φακέλλων και αναμένεται νέα ημερομηνία για τη δημοσίευση τους. 

Πάντως, όσοι ενδιαφέρονται για έρευνα - συμπεριλαμβανομένων των απογόνων, των δημοσιογράφων και των ιστορικών - μπορούν να υποβάλουν αίτηση στα Εθνικά Αρχεία της Ολλανδίας στη Χάγη, για να λάβουν τις σχετικές οδηγίες, για την πρόσβαση στους φακέλλους.

 

 

                                    Οι Έλληνες δωσίλογοι και τα κλειστά αρχεία 

 

     

       Στη χώρα μας, ο δωσιλογισμός υπήρξε πολύ εκτεταμένο φαινόμενο. Αν και έχουν περάσει 80 ολόκληρα χρόνια από την κατοχή, το ζήτημα της συνεργασίας με τον κατακτητή αποτελεί θέμα - ταμπού, επειδή όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις άσκησαν πολιτική λήθης και συγκάλυψης. Ελάχιστοι δωσίλογοι τιμωρήθηκαν από τα δικαστήρια, που γιαυτό το λόγο αποκλήθηκαν αθωωδικεία... Το χειρότερο είναι, ότι οι επιφανέστεροι συνεργάτες των κατακτητών αποτέλεσαν τον κορμό του μετεμφυλιακού κράτους και μάλιστα οι απόγονοί τους κυριαρχούν μέχρι σήμερα!!!

Με το θέμα ασχολείται και το πρόσφατο βιβλίο του Μενέλαου Χαραλαμπίδη, Οι δωσίλογοι -πολιτική και οικονομική συνεργασία στα χρόνια της Κατοχής", που κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις. Πρόκειται για μια εμβριθή και εξαιρετική μελέτη, σε αρχεία από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν κάποια, τα οποία εξακολουθούν να παραμένουν κλειστά: τα στρατιωτικά και αστυνομικά αρχεία!

                                              

 

Bella Ciao!

                                              

                        .

 

 

       Το ιταλικό αντιφασιστικό τραγούδι “Bella Ciao” ένας ύμνος ελευθερίας και αντίστασης, έγινε  παγκοσμίως γνωστό και έχει εκτελεστεί από σπουδαίους καλλιτέχνες.

 

Ακούγεται σε κάθε αγώνα για τη διεκδίκηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παραμένει επίκαιρο παρά ποτέ, αφού ο χρόνος που πέρασε, έφερε πολύ κοντά μας, δίπλα μας, πολεμικές  εικόνες ολέθρου και αφανισμού....

 

Προπάντων, ο παρελθών χρόνος κατέστησε ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να επέλθει στη νέα χρονιά, 2025, "Επί  γής ειρήνη"!  

 

 

"Η ΑΝΟΙΞΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ": η ταινία για τον ευεργέτη Δήμαρχο Σπάτων, Χρήστο Μπέκα

 

 

        Πρόκειται για παραγωγή του δραστήριου θεατρικού συλλόγου Σπάτων, "Το Τέταρτο Κουδούνι", σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Καρύδη. Καταγράφει και εξιστορεί τη δράση του Χρήστου Μπέκα, αείμνηστου δημάρχου Σπάτων, που διετέλεσε δήμαρχος από το 1953 μέχρι το 1966, χρονιά που απεβίωσε, σε ηλικία 60 ετών. 

 

Ο Χρήστος Μπέκας, υπήρξε μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, ένας σπουδαίος άνθρωπος, κοσμοπολίτης, ανοιχτός, δημοκράτης, με όραμα και σχέδια για την πόλη των Σπάτων. Κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για πρόοδο, ανάπτυξη, προοπτική και κατέλιπε όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του στο Δήμο Σπάτων, εκχωρώντας μεταξύ των άλλων και το πατρικό του σπίτι για να ανεγερθεί το Πνευματικό Κέντρο.

 

Η ταινία, ένα δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ, αναφέρεται όχι μόνο στην πολυκύμαντη ζωή του ευεργέτη Δημάρχου, αλλά και στην παράλληλη ιστορία των Σπάτων και επίσης στην ελληνική και διεθνή πραγματικότητα της εποχής. 

 

Προβάλλεται αύριο, Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 2024, 8 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Σπάτων, "Χρήστος Μπέκας". Είσοδος ελεύθερη.

 

 

 

 

 

Τέλος η Συρία

 

 

      

      Το... θαύμα των Χριστουγέννων συνετελέσθη φέτος στη Συρία. Ξαφνικά, πρέπει να ξεχάσουμε όσα μας έλεγαν, για την Αλ - Κάντα, για το Ισλαμικό Κράτος, για τους τζιχαντιστές, πού τόσα χρόνια αποκεφάλιζαν και κατέστρεφαν σαδιστικά τους πάντες και τα πάντα σε Συρία και Ιράκ. Τώρα πλέον όλοι αυτοί είναι απελευθερωτές και επαναστάτες!!! 

 

Ο δε ηγέτης της λεγόμενης επανάστασης που έρριξε τον Άσαντ, Αλ Γκολανί, στέλεχος της Αλ Κάιντα, και ο οποίος είχε επικηρυχθεί από τις ΗΠΑ για 10 εκ δολάρια, τώρα δηλώνει σύμμαχος του Ισραήλ και δίνει συνεντεύξεις στο CNN!

 

Ο χάρτης της Μέσης Ανατολής επανασχεδιάζεται και η Συρία τριχοτομείται και οδεύει στη μοίρα της Λιβύης, δηλαδή δε θα είναι καν κράτος, αλλά απόλυτο έρμαιο ξένων δυνάμεων και οικονομικών συμφερόντων... 

 

Και η επόμενη στόχευση; Το Ιράν;

 

 

Εθν. Πινακοθήκη: «Η Δημοκρατία στο δρόμο». Αφίσες 1967-1981».

 

 

 

      50 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου και την επάνοδο της Δημοκρατίας, η ανάδειξη των αφισών ως ένα καλλιτεχνικό και συγχρόνως πολιτικό δημιούργημα αποκτά ξεχωριστή επικαιρότητα. 

Ακόμη κι αν στα σκοτεινά χρόνια της χούντας, το καθεστώς χρησιμοποίησε την αφίσα προπαγανδιστικά για να διαδώσει την ιδεολογία του και να νομιμοποιήσει τις αυταρχικές πολιτικές του, οι αφίσες αποτέλεσαν το κατεξοχήν όπλο του αντιδικτατορικού αγώνα μεταφέροντας το μήνυμα για ελευθερία και δημοκρατία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 

Στα πρώτα χρόνια της εμπέδωσης της Δημοκρατίας, η αφίσα αποτύπωσε ιδεολογίες, πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, πολιτιστικά γεγονότα, πρωτοβουλίες και κινήματα. Έδωσε φωνή και καλλιτεχνική μορφή σε ιδέες και κινήματα, υπηρέτησε τη δημοκρατική έκφραση της ελληνικής κοινωνίας.

   Τις σπάνιες πολιτικές και καλλιτεχνικές αφίσες πλαισιώνουν φωτογραφικά ντοκουμέντα, μοναδικά αντικείμενα διαφορετικών εποχών και οπτικοακουστικά τεκμήρια σε μια πολυθεματική συνομιλία για τις ιδέες, την καλλιτεχνική έκφραση και τη Δημοκρατία. 

 

Η έκθεση ξεκίνησε στις 29 Οκτωβρίου 2024 και διαρκεί μέχρι 10 Ιανουαρίου 2024. 

Δευτέρα - Παρασκευή 9 π.μ. – 5 μ.μ.

Είσοδος ελεύθερη

 

(Να σημειωθεί, ότι η έκθεση τρέχει παράλληλα με την επίσης πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση, με τίτλο "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ", η οποία πραγματεύεται τη σχέση της τέχνης με τη δημοκρατία, όταν τρεις χώρες, η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία μετέβησαν από ένα απολυταρχικό καθεστώς στο δημοκρατικό πολίτευμα.)

 

                                  

 

 

 

 

Πηγή: nationalgallery.gr, ertnews.gr

 

 

Είμαστε δυό, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς....

                      

 

                     

                         *

 

 

*Σύνθεση και στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης

Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης 

 Είμαστε δυο, είμαστε δυο,

η ώρα σήμανε οχτώ κλείσε το φως,

 χτυπά φρουρός, 

το βράδυ θα ‘ρθουνε ξανά

 Έμπα μπροστά, έμπα μπροστά 

και οι άλλοι πίσω ακολουθούν 

μετά σιωπή και ακολουθεί 

το ίδιο τροπάρι το γνωστό 

Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,

βαράνε χίλιοι δεκατρείς

πονάς εσύ, πονάω εγώ,

μα ποιος πονάει πιο πολύ 

θα ‘ρθει καιρός να μάς το πει 

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,

είμαστε χίλιοι δεκατρείς 

καβάλα πάμε στον καιρό

με τον καιρό με την βροχή 

το αίμα πήζει στην πληγή

ο πόνος γίνεται καρφί

Ο εκδικητής ο λυτρωτής

είμαστε δυο, είμαστε τρεις

είμαστε χίλιοι δεκατρείς

 

 

1973: Η ομιλία -"εξάψαλμος" του Παπαδόπουλου στους καθηγητές των πανεπιστημίων...

             

                     

 

 

 

        

     Ήταν μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας του πανεπιστημίου, όταν ο δικτάτορας μάζεψε τα μέλη των Συγκλήτων και τους ...κατσάδιασε άγρια, χτυπώντας μάλιστα συνεχώς το χέρι στο έδρανο, επειδή δεν κατάφεραν να τιθασεύσουν τους φοιτητές τους, που διαμαρτύρονταν εναντίον της χούντας. 

Συνέβη λίγους μήνες πριν τα τραγικά γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973, όταν ήδη είχαν ήδη ξεκινήσει τα γεγονότα στη Νομική, διαδηλώσεις, αποχές και καταλήψεις σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. 

      Το θλιβερό είναι, πως οι καθηγητές όχι μόνο έσπευσαν στη μάζωξη του Παπαδόπουλου, αλλά στάθηκαν σούζα και δεν έβγαλαν  άχνα  ενώπιόν του. Μάλιστα, είναι γνωστό πως στη συνέχεια της ομιλίας, ο δικτάτορας τους είχε προκαλέσει, λέγοντάς τους, όποιος δε συμφωνεί μ' αυτά που λέει να σηκωθεί και να φύγει αυτή τη στιγμή. Κανένας δεν κουνήθηκε! Αντίθετα, εκτέλεσαν τις εντολές του κανονικότατα. Λίγες μέρες μετά, κάλεσαν οι ίδιοι την αστυνομία για να εκκενώσει τη Νομική... 

 

Πρόκειται δυστυχώς για την πλειοψηφία των τότε διδασκόντων στα πανεπιστήμια. Άλλοι συνεργάσθηκαν ανοιχτά με το καθεστώς, άλλοι αναρριχήθηκαν παράνομα σε έδρες και άλλοι επέλεξαν την αδιαφορία και την επονείδιστη σιωπή.  

Εσίγησαν, χωρίς να συμπαρασταθούν, κατ' ελάχιστον, στους λίγους γενναίους ακαδημαϊκούς δασκάλους, που εκδιώχθηκαν, εκπατρίσθηκαν αναγκαστικά, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν.

Λίγοι μόνο, που εξόφθαλμα υπηρέτησαν τη χούντα τιμωρήθηκαν στη μεταπολίτευση, με προσωρινή ή οριστική απόλυση...

     Παράδοση πλέον στην Ελλάδα, ο σφικτός εναγκαλισμός της ακαδημαϊκής κοινότητας με την εξουσία... Κάθε εξουσία...