"Va' Pensiero" του Βέρντι

 

     

     Η περίφημη άρια «Va'  pensiero» είναι από την όπερα «Nabucco», του Γκιουζέπε Βέρντι, που αναφέρεται στην ιστορία της σκλαβιάς των Εβραίων στη Βαβυλώνα και τραγουδιέται από τους καταπιεσμένους σκλάβους. 

Το χορωδιακό «Va' pensiero», σύμβολο της αναζήτησης της ελευθερίας του λαού, έγινε σχεδόν ο Εθνικός ύμνος των Ιταλών από το 1842 που πρωτοπαρουσιάστηκε αυτή η  όπερα του Βέρντι μέχρι τις μέρες μας.

Οι Ιταλοί μέσα από την προσευχή των αιχμαλωτισμένων Εβραίων, διέκριναν τότε τις δικές τους ελπίδες, για απαλλαγή από τον ζυγό των Αυστριακών και για ενοποίηση της χώρας τους.

                     Ένα συγκινητικό περιστατικό...

 

      Το έργο ανέβηκε στη Ρώμη και τα χρόνια της πρόσφατης μεγάλης οικονομικής κρίσης, προκαλώντας πάλι ιδιαίτερη συγκίνηση, όταν οι χορωδοί τραγουδούσαν το  «Va'  pensiero»...Ήταν το Μάρτιο του 2011, που συνέβη το εξής πρωτοφανές περιστατικό: 

Ο διάσημος αρχιμουσικός Ρικάρντο Μούτι μετά το «Va' pensiero», διέκοψε,  διαμαρτυρόμενος για την περικοπή κονδυλίων στον πολιτισμό, αναφέροντας,  ότι «...ο πολιτισμός είναι η πνευματική κόλλα που κρατά το λαό ενωμένο » και ότι χωρίς πολιτισμό η Ιταλία θα είναι  «Patria, si bella e perduta»!

 Στη συνέχεια κάλεσε το ακροατήριο να συμμετάσχει στην επανάληψη του «Va'  pensiero». Το κοινό της όπερας πράγματι σηκώθηκε και τραγούδησε μαζί με τους κατασυγκινημένους χορωδούς, που αναλύονται σε δάκρυα.. 

Το βίντεο:

 https://www.youtube.com/watch?v=G_gmtO6JnRs

                    

Va' pensiero, sull'ali dorate;
va, ti posa sui clivi, sui colli,
ove olezzano tepide e molli
l'aure dolci del suolo natal!

Del Giordano le rive saluta,
di Sionne le torri atterrate...
O, mia patria, sì bella e perduta!
O, membranza, sì cara e fatal!

Arpa d'or dei fatidici vati,
perché muta dal salice pendi?
Le memorie nel petto raccendi,
ci favella del tempo che fu!

O simile di Sòlima ai fati
traggi un suono di crudo lamento,
o t'ispiri il Signore un concento
che ne infonda al patire virtù.                    

 

 

                 Μετάφραση

 

 

Πέτα σκέψη με φτερά χρυσωμένα,

στης γλυκιάς μου πατρίδας τα μέρη,

κει που μύρα σκορπάει τ' αγέρι,

και η αύρα φυσά δροσερή

Του Ιορδάνη τις όχθες χαιρέτα

της Σιών τα ερείπια τα θλιβερά.

 Ώ Πατρίδα μου γλυκειά και χαμένη!

θύμησες ακριβές και πικρές!

Άρπα ολόχρυση των προφητών μας

γιατί μένεις βουβή ξεχασμένη;

Παρηγόρα τη δόλια ψυχή μας,

διηγήσου δόξες παλιές!

Ας ηχήσει ο θρήνος σου ως πέρα,

για μια πατρίδα που ζει στη σκλαβιά·

και μακάρι ο Κύριος δύναμη να δώσει 

να κρατηθούμε ορθοί στα δεινά!