Οι οικουμενικές εικόνες του Σεμπαστιάο Σαλβάδο

 

 

       Έφυγε πριν λίγες μέρες ο διάσημος Βραζιλιάνος φωτορεπόρτερ, Σεμπαστιάο Σαλγκάδο, που έχει χαρακτηριστεί, ως «ένας μάρτυρας της ανθρώπινης τραγωδίας και της κατάστασης του πλανήτη». Κατέγραψε με μοναδική ματιά και ευαισθησία πολέμους, ανθρώπινες τραγωδίες και ιδίως τις περιβαλλοντικές κρίσεις σε ασπρόμαυρο φιλμ. Άφησε πίσω του ένα έργο διεθνούς απήχησης, καρπό εκατοντάδων αποστολών σε όλο τον κόσμο, με φωτογραφίες που κοσμούν σελίδες περιοδικών όπως το Life και το Time, καθώς και εκθέσεις σε σημαντικά μουσεία, κυρίως στο Παρίσι, όπου έζησε για μεγάλο μέρος της ζωής του.

Ο φακός του κατέγραψε από κοντά την ωμή πραγματικότητα λιμών, πολέμων και ξεριζωμού σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπως η Ρουάντα, η Γουατεμάλα, η Ινδονησία και το Μπαγκλαντές. Παράλληλα, φωτογράφισε με τον ίδιο σεβασμό τα τοπία της φύσης – όπως τους ποταμούς του Αμαζονίου –, προσδίδοντας στη φωτοειδησεογραφία την αξία καλλιτεχνικής πράξης.

Η προσφορά του αναγνωρίστηκε διεθνώς με σημαντικά βραβεία. Η ζωή και το έργο του έγιναν και ντοκιμαντέρ, με το Αλάτι της Γης του Βιμ Βέντερς, που προτάθηκε για Όσκαρ.

      Γεννήθηκε το 1944 στην Αϊμόρες της πολιτείας Μίνας Ζεράις στη Βραζιλία και μεγάλωσε στο αγρόκτημα του πατέρα του μαζί με επτά αδελφές. Από μικρός εξοικειώθηκε με τις δυσκολίες και την υπομονή, ένα χάρισμα που, όπως έλεγε, του επέτρεψε αργότερα να περιμένει την «ιδανική στιγμή» για να τραβήξει το καθοριστικό «δευτερόλεπτο».

Αν και σπούδασε νομικά και οικονομικά, εγκατέλειψε τις προοπτικές καριέρας σε διεθνείς οργανισμούς – ακόμη και σε θέση στην Παγκόσμια Τράπεζα – και αφοσιώθηκε στη φωτογραφία

   Η πρώτη του δημοσιογραφική αποστολή έγινε στον Νίγηρα και την Αιθιοπία, καταγράφοντας την ξηρασία και την πείνα. Το 1979 εντάχθηκε στο πρακτορείο Magnum. Η διεθνής καταξίωση ήρθε το 1986, με τη συγκλονιστική σειρά φωτογραφιών από το ορυχείο χρυσού της Σέρα Πελάδα στη Βραζιλία. Εκεί, εκατοντάδες άνθρωποι, βουτηγμένοι στη λάσπη, εργάζονταν ακατάπαυστα σε ένα από τα μεγαλύτερα ανοικτά μεταλλεία του κόσμου – εικόνες που έκαναν τον γύρο της υφηλίου.

Παράλληλα, ο Σαλγκάδο αποτύπωσε τους καταναγκαστικούς εκτοπισμούς σε πάνω από 40 χώρες, στο εμβληματικό του έργο Exodus. «Τα σύνορα είναι τεχνητά. Παντού, έβλεπα το ίδιο ανθρώπινο ον. Ο ξένος δεν υπάρχει», δήλωνε το 2016, αποτυπώνοντας τη βαθιά ανθρωπιστική του προσέγγιση.

Μέχρι το τέλος της ζωής του, παρέμεινε ενεργός: το 2022, μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο με αφορμή την έκθεση Amazonia στο Σάο Πάουλο, σημείωνε πως η φωτογραφία «είναι τρόπος ζωής, είναι η ιδεολογία μου» – μια παρακαταθήκη που συνοψίζει το πνεύμα ενός αυθεντικού δημιουργού.

 

 

 

.

 

                 

     

 

 

 

 

 

 

 

 

Sebastião Ribeiro Salgado Júnior (8 February 1944 – 23 May 2025) 

 

 

  

 

 

 

 

Χάγη: Η μεγαλύτερη διαδήλωση για την Παλαιστίνη

 

 

 

      Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές πλημμύρισαν χθες, 18 Μαΐου 2025, τους δρόμους της Χάγης, καλώντας την ολλανδική κυβέρνηση να υιοθετήσει σκληρή στάση απέναντι στον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα. Σύμφωνα με τους διοργανωτές της πορείας, περίπου 100.000 άνθρωποι συμμετείχαν, με την πλειονότητα ντυμένη στα κόκκινα, συμβολίζοντας την ανάγκη για «κόκκινες γραμμές» ενάντια στην πολιορκία της Γάζας, όπου οι κάτοικοι στερούνται φαρμάκων, τροφίμων και καυσίμων.

Η πορεία πέρασε μπροστά από το Διεθνές Δικαστήριο, όπου εξετάζεται η προσφυγή της Νότιας Αφρικής, η οποία κατηγορεί το Ισραήλ για γενοκτονία. Πέρυσι, το ίδιο δικαστήριο είχε διατάξει ⁹την παύση της στρατιωτικής επιχείρησης στη Ράφα, στη νότια Γάζα.  

Οι επικεφαλής διοργανωτές της κινητοποίησης κατηγορούν την ολλανδική κυβέρνηση, ότι παραβλέπει τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα και κάλεσαν τους διαδηλωτές να πιέσουν για μια αυστηρότερη πολιτική στάση. 

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας δήλωσε πρόσφατα, ότι επιθυμεί επανεξέταση των συμφωνιών συνεργασίας της ΕΕ με το Ισραήλ. Ωστόσο, η κυβέρνηση παραμένει επιφυλακτική, με τον ηγέτη του μεγαλύτερου κόμματος του κυβερνητικού συνασπισμού, ακροδεξιό,  Γκερτ Βίλντερς, να εκφράζει σταθερή υποστήριξη στο Ισραήλ και να χαρακτηριζει τους διαδηλωτές «συγχυσμένους» και υποστηρικτές της Χαμάς...

Η κατάσταση στη Γάζα παραμένει τραγική, με 50-70 θανάτους ημερησίως, από τη νέα ισραηλινή επίθεση την τελευταία εβδομάδα. Κανένα νοσοκομείο δε λειτουργεί πλέον στο βορρά, ενώ το τελευταίο αντικαρκινικό νοσοκομείο του παλαιστινιακού θύλακα έχει κλείσει, επιδεινώνοντας την ανθρωπιστική κρίση....

 Η τεράστια διαδήλωση εδώ:

 

https://www.youtube.com/shorts/ZTGbjRhEroM

Ραφήνα: Εκδήλωση για τους Σαρακατσάνους

 

      

 

      Η ζωή, οι ασχολίες, οι αξίες, και η οργάνωση των Σαρακατσάνων αποκαλύπτονται με έναν ζωντανό και αυθεντικό τρόπο μέσα από τα εκθέματα, τις ιστορίες, τις εικόνες  τα παιχνίδια της μουσειοσκευής του πάντα δραστήριου Λυκείου Ελληνίδων Ραφήνας.

Με διαδραστικό τρόπο και αυθεντικά κειμήλια παρουσιάζουν τους νομάδες Σαρακατσάνους που έζησαν στα βουνά της πατρίδας μας, η εκπαιδευτικός Εύη Γκατσοπούλου και η εικαστικός και Σαρακατσάνα η ίδια, Ασπασία Μπούρχα, Πρόεδρος και Έφορος Λαογραφίας του Λυκείου, αντίστοιχα.

 

Αυτή την Κυριακή, 11-5-25, 6.30μ.μ. στο ΚΑΠΗ Ραφήνας, “αίθουσα Φίλιππος Καβουνίδης”.

 

 

 

 

 

 

Σαν σήμερα η εκτέλεση από τους κατακτητές 200 αγωνιστών στην Καισαριανή

 

Χαρακτικό του Τάσσου (Τάσου Αλεβίζου)

 

 

      
      Η ημέρα της Πρωτομαγιάς είναι φορτισμένη και με τη μνήμη  της εκτέλεσης 200 αγωνιστών την 1η Μαΐου 1944 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, από τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής.

Επρόκειτο για πολιτικούς αντιπάλους του μεταξικού καθεστώτος που κρατούνταν στην Ακροναυπλία και  για εξόριστους της Ανάφης. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, μετά την κατάρρευση του μετώπου, παρέδωσε τους κρατουμένους στους Ιταλούς κατακτητές. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, οι κρατούμενοι πέρασαν στη δικαιοδοσία των Γερμανών, οι οποίοι τους μετέφεραν στο Χαϊδάρι.

Λόγω της δολοφονίας ενός Γερμανού στρατηγού και τριών συνοδών του αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας από τις αντιστασιακές δυνάμεις στις 27 Απριλίου του 1944, οι Ναζί οδήγησαν τους 200 κρατουμένους στο εκτελεστικό απόσπασμα ως αντίποινα.

Δέκα φορτηγά μετέφεραν τους κρατουμένους από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου μέχρι την Καισαριανή. Από τα σημειώματα που πρόλαβαν να αφήσουν οι μελλοθάνατοι προς τους συγγενείς, τους συναγωνιστές και τους αγαπημένους τους, πιστοποιούν τη βαθιά τους πίστη στην υπόθεση της ελευθερίας.

«Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές» έγραψε στην πορεία του προς το θάνατο ο Μήτσος Ρεμπούτσικας. Ενώ ο Χανιώτης γεωπόνος Νίκος Μαριακάκης έγραψε κάτι που θυμίζει πολύ έναν άλλο πρωτεργάτη της ελευθερίας, τον Ρήγα Φεραίο-Βελεστινλή:
«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος».

Ανά είκοσι άτομα εκτελούνταν οι αιχμάλωτοι, γράφοντας μια από τις πιο αιματοβαμμένες σελίδες στην ιστορία της αντίστασης κατά του φασισμού.

Το σκοπευτήριο της Καισαριανής μεταβλήθηκε από εκείνη την Πρωτομαγιά του ’44 σε μνημείο θυσίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας....