Η Ακαδημία Αθηνών εξέλεξε πρόεδρο τον Λουκά Παπαδήμο

 

 

        Νέος Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών για το 2017, εξελέγη ο Λουκάς Παπαδήμος μέχρι σήμερα Αντιπροέδρός της. Η εκλογή του, αν και αναμενόμενη, αφού σύμφωνα με τον κανονισμό, ο Αντιπρόεδρος αναλαμβάνει χρέη Προέδρου την αμέσως επόμενη χρονιά, προκάλεσε ωστόσο αντικρουόμενα συναισθήματα. 

Κι αυτό, διότι ναι μεν ο Λ. Παπαδήμος διαθέτει δυνατό βιογραφικό με λαμπρές σπουδές και θητεία σε υψηλές θέσεις του διεθνούς χρηματοπιστωτικού τομέα, όμως τα πεπραγμένα του στην Ελλάδα έχουν επικριθεί ιδιαιτέρως.

 

 

 

                Η φούσκα του χρηματιστηρίου και η δοτή Πρωθυπουργία  

 

 

 

 

 

       Διετέλεσε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (1994-2002), μια θητεία, που συνδέθηκε με την αμαρτωλή περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας, των θαλασσοδανείων, της ...δημιουργικής λογιστικής και της εισόδου στο ευρώ. Ποτέ δε μίλησε για τα «μαγειρέματα» και οι εκθέσεις του ήταν πάντα στο γνωστό μοτίβο, με γενικολογίες και ευχολόγια, ώστε να μη διαταράσσεται το πανηγυρικό κλίμα των τότε κυβερνήσεων...     

      

 

Το Νοέμβριο του '11 ανέλαβε για έξι μήνες την πρωθυπουργία. Θεωρήθηκε ένα είδος δοτού Πρωθυπουργού, που απλώς διεκπεραίωνε τις εντολές των διεθνών οικονομικών κέντρων που  τον επέβαλαν.

Αλλά και μετά την αποχώρησή του, συνέχισε να "αναμιγνύεται" εξαπολύοντας απειλές, non paper, ανοιχτές επιστολές προς τους Έλληνες πολίτες, ακόμα και εκβιαστικές οδηγίες για την ψήφο στις εκλογές, μέσω της Wall Street Journal!

 

 

 

 

Έγραφε η αείμνηστη Αριστέα Μπουγάτσου για τον Λουκά Παπαδήμο (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=324953) :

 

"Ανήκει στην κυβερνώσα ελίτ, έχει εκπαιδευτεί απ' αυτήν, όλη του η καριέρα είναι δρομολογημένη και πειθαρχημένη στα κέντρα που μεριμνούν ώστε μια παγκόσμια οικονομική δύναμη να υπαγορεύει στην πολιτική".

 

 

      Τώρα, με ποιό σκεπτικό ένα ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα όπως η Ακαδημία Αθηνών, τον εκλέγει στην τιμητική θέση του Προέδρου, μόνο τα μέλη της, οι "Αθάνατοι", γνωρίζουν. Όμως τα συμπεράσματα είναι μάλλον προφανή, για όσους έχουν παρακολουθήσει τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις των τελευταίων ετών στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς..

H γαλοπούλα έχει ...ιστορία

  
   

 

Η γαλοπούλα (Gallopavo Meleagris) έχει καθιερωθεί ως χριστουγεννιάτικο φαγητό ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα. Μέχρι τότε, η κότα, η χήνα, η πάπια ακόμα και ο κύκνος αποτελούσαν αγαπημένες γαστριμαργικές επιλογές των Ισπανών, των Άγγλων και των Γάλλων για την ημέρα των Χριστουγέννων. Ωστόσο, το μέγεθος της γαλοπούλας την έκανε αμέσως ελκυστική και ιδανική για οικογενειακά γεύματα.

Προέρχεται από τη Βόρεια Αμερική και οι πρώτοι Ευρωπαίοι που την αντίκρυσαν ήταν οι Ισπανοί κατακτητές το 1500, οι οποίοι την ονόμασαν πουλί των Ινδιών – Ινδιάνο, αφού πίστευαν, ότι η Αμερική όπου έφτασαν, ήταν οι Ινδίες!

      

                                       Το πρόβλημα της ...ιθαγένειας

         

      Κατά ένα περίεργο λόγο, διάφοροι λαοί της δίνουν συνήθως ονόματα που αφορούν άλλους λαούς! 

Για τους Έλληνες είναι «γάλος» ή «γαλοπούλα», αλλά και «ινδιάνος». Γάλος, όχι από  το «Γαλλία» αλλά από το «gallo-pavo», που σημαίνει πετεινός - παγώνι

Για τους Γάλλους είναι «dinde»,  από το «poule d'Inde», δηλαδή πουλάδα Ινδίας.

Για τους Αγγλο-Αμερικάνους είναι «turkey», από Τουρκία

Για τους Τούρκους δεν είναι βέβαια ...Τούρκος αλλά «hindi», από Ινδία

Για τους Πορτογάλους είναι «peru», από Περού

Για τους Άραβες είναι «ντικ ρούμι», που σημαίνει πετεινός ρωμιός!

Για τους Βούλγαρους είναι  «μισίρκα» από την τουρκική λέξη Μισίρι, δηλαδή Αίγυπτος

Για τους Ολλανδούς : «καλκόεν», από  Καλκούτα (Ινδία)

Για τους Πολωνούς : «ιντίκ», από  Ινδία

Στην Κύπρο λέγεται γαλούϊν, από το γαλούδι, υποκοριστικό του γάλος

                                        Ιστορίες παρεξηγήσεων...

 

      Στις Σέρρες των τελευταίων χρόνων της οθωμανικής κατοχής ο πρόξενος της Ελλάδας Αντώνης Σαχτούρης, ένα απόγευμα προτού φύγει από το προξενείο παράγγειλε «να σφάξουν το γάλο», έχοντας κατά νου να κάνει το τραπέζι σε φίλους με μια γαλοπούλα που του είχαν στείλει δώρο. Όμως οι Σερραίοι τότε την γαλοπούλα την ονόμαζαν μισίρκα, όπως και οι Βούλγαροι. Άρα δεν κατάλαβαν τι τους ζήτησε ο πρόξενος. Κατάλαβαν όμως, κάτι άλλο.....

Έτσι, όταν επέστρεψε από τη δουλειά του, του είπαν ότι δε μπόρεσαν να κάνουν τίποτε με το γάλο. Θύμωσε ο Σαχτούρης. Μα μια τέτοια εύκολη δουλειά δεν μπορούσαν να κάνουν; «Είχε πολύ κόσμο στο Σαράι», του απάντησαν. «Και τί δουλειά είχε ο γάλος στο Σαράι»; ρώτησε απορημένος ο Σαχτούρης. «Ηταν ντουναμάς», του απάντησαν, δηλαδή η μεγάλη γιορτή του Σουλτάνου και «υπήρχε πολύς κόσμος».

Τότε λύθηκε ή παρεξήγηση. Οι Σερραίοι, που δεν ήξεραν τη λέξη «γάλος», αφού τον αποκαλούσαν «μισίρκα», νόμισαν πως ο πρόξενος τους είχε παραγγείλει να ...σφάξουν ένα Γάλλο αξιωματικό του οθωμανικού στρατού, ο οποίος είχε μπει στο μάτι των Ελλήνων από άλλες φορές, επειδή ήταν φανατικός βουλγαρόφιλος και μισέλληνας! 

Ευτυχώς λόγω της εορτής, γλύτωσε ο Γάλλος και αποφεύχθηκε διπλωματικό επεισόδιο...

 

       Αναφέρεται επίσης και η αναστάτωση στο Ελληνικό Προξενείο της  Ν. Υόρκης την ημέρα των Ευχαριστιών, όταν πρωί - πρωί  τηλεφώνησε ένας υπάλληλος (με ελλειπή γνώση αγγλικών, προφανώς) και ξύπνησε τον Πρόξενο, λέγοντάς του, ότι οι New York Times γράφουν, πως σφάχτηκαν 65.000 turkeys. Είχε νομίσει, πως σφάχτηκαν 65.000 Τούρκοι!!!

  

 

 

 

Πηγές :  stougiannidis.gr, tovima.gr, http://sarantakos.wordpress.com/2011/08/22/misunderst

 

 

 

Αποζημίωση 50 εκατ. από την IKEA για το θάνατο παιδιών στις ΗΠΑ

       

      Η εταιρεία IKEA συμφώνησε να καταβάλει συνολικά 50 εκατ. δολάρια σε τρεις οικογένειες στις ΗΠΑ, των οποίων τα παιδιά έχασαν τη ζωή τους όταν καταπλακώθηκαν από τη συρταριέρα MALM της εταιρίας, όπως δήλωσαν οι δικηγόροι των οικογενειών. 

 

Η σουηδική εταιρία στο πλαίσιο του διακανονισμού, υποχρεώνεται επίσης να κάνει δωρεές σε νοσοκομεία παίδων.

 

Το 2014 δύο νήπια στις ΗΠΑ έχασαν τη ζωή τους σε μεμονωμένα περιστατικά όταν καταπλακώθηκαν από συρταριέρες MALM. Επιπλέον, ένα αγόρι 22 μηνών σκοτώθηκε φέτος σε αντίστοιχο συμβάν αφού η IKEA είχε ήδη ανακοινώσει ότι προσέφερε δωρεάν εξαρτήματα για τη μόνιμη στήριξη των επίπλων στον τοίχο. 

 

Τον περασμένο Ιούνιο, η IKEA ανακάλεσε περίπου 8 εκατομμύρια συρταριέρες MALM και 21 εκατ. άλλα μοντέλα με συρτάρια στις ΗΠΑ. Άλλα 6,6 εκατομμύρια ανακλήθηκαν στον Καναδά. 

 

 

Πηγή: kathimerini.gr από REUTERS

 

 

30.000 Ισπανοί στους δρόμους κατά της λιτότητας

 

 

 

 

 

Περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σήμερα Κυριακή στη Μαδρίτη, μετά από έκκληση των συνδικάτων, για να διαμαρτυρηθούν κατά της πολιτικής λιτότητας της κυβέρνησης Ραχόι. 

Τον περασμένο Νοέμβριο, οι διαβουλεύσεις μεταξύ συνδικάτων και κυβέρνησης απέβησαν άκαρπες. Ο Ισπανός πρωθυπουργός τόνισε μεν τη βούλησή του να διαπραγματευθεί, ωστόσο ξεκαθάρισε ότι δεν προτίθεται να αποκλίνει από την γραμμή της δημοσιονομικής πειθαρχίας που απαιτεί η ΕΕ. 

 

 

Το κάλεσμα για συμμετοχή στη μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της ισπανικής πρωτεύουσας είχαν απευθύνει τα δυο μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας, το CCOO και το UGT, με κεντρικό σύνθημα: «Οι άνθρωποι και τα δικαιώματά τους έχουν προτεραιότητα».

Οι εκπρόσωποι των συνδικάτων ζητούν από την κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, αύξηση των κοινωνικών παροχών, των συντάξεων και των μισθών, δικαιότερο φορολογικό σύστημα και τερματισμό της διαδικασίας φιλελευθεροποίησης στην ισπανική αγορά εργασίας.

Προειδοποίησαν επίσης, ότι θα υπάρξουν «περισσότερες κινητοποιήσεις στους δρόμους» το 2017.  

 

 

Πηγή: thepressproject.gr., capital.gr

 

 

Έφυγε από τη ζωή ο Πέτρος Φυσσούν

 

 

       Σε ηλικιά 83 χρονών πέθανε σήμερα Πέτρος Φυσσούν, ο εξαιρετικός ηθοποιός με την αισθαντική παρουσία και την υπέροχη φωνή.. 

Ήταν γιος πρόσφυγα απο τη Ρωσία, ο οποίος είχε εγκατασταθεί στην Ελλάδα μετά τη ρωσική επανάσταση. Ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία σπουδάζοντας στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης, από την οποία αποφοίτησε  το 1954.

 

 

                       Στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση 

  

       Μέχρι το 1956 συνεργάσθηκε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Υπήρξε πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου στο χρονικό διάστημα 1961-1965 και στη συνέχεια στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1976-1978. Στη θεατρική σκηνή ερμήνευσε όλα σχεδόν τα είδη θεάτρου, δράμα, κωμωδία, τραγωδία, πρωταγωνιστώντας σε σπουδαία έργα της ελληνικής και ξένης δραματουργίας.

 

       Η κινηματογραφική παρουσία του, αν και σχετικά περιορισμένη (25 ταινίες), σε σύγκριση με τους άλλους ηθοποιούς της γενιάς του, τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό. Έκανε το ντεμπούτο του στους «Παράνομους» του Νίκου Κούνδουρου το 1958. Σημαντικότερες ταινίες, όπου πρωταγωνίστησε, το ιστορικό δράμα «Ο διωγμός» (1964) του Γρηγόρη Γρηγορίου, η «Προδοσία» (1964) του Κώστα Μανουσάκη,  «Ο ζεστός μήνας Αύγουστος» (1966) του Σωκράτη Καψάσκη, ένα έξοχο δείγμα ελληνικού φιλμ νουάρ.Τελευταία ταινία που γύρισε ο Φυσσούν στον κινηματογράφο είναι το «Πέταγμα του κύκνου» του Νίκου Τζίμα, το 2010. Συμμετείχε επίσης και σε πολλές πολεμικές - ιστορικές περιπέτειες της δεκαετίας του 1970 ( «Μαντώ Μαυρογένους», «Οι γενναίοι του Βορρά» «Μπροστά στην αγχόνη»).

 

 

Χαρακτηριστικές εμφανίσεις του στην τηλεόραση είναι στις σειρές «Ο κίτρινος φάκελλος», «Αγγιγμα ψυχής» και «Για μια θέση στον ήλιο». 

Ωστόσο, ο ρόλος με τον οποίο ταυτίστηκε περισσότερο ήταν εκείνος του Συνταγματάρχη Λιάπκιν στην τηλεοπτική σειρά που στηρίχτηκε στο μυθιστόρημα του Καραγάτση. 

 

 

 

 

Τιμήθηκε με πολλά βραβεία όπως Α΄ ανδρικού ρόλου στα Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου 1963 και 1964 καθώς και με Α΄ Βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεάτρου Ιθάκης το 1975. 

 

                                              Πάντα πολιτικοποιημένος

 

     Κατά τη διάρκεια της χούντας είχε ενεργή συμμετοχή του στο ΠΑΚ της Σουηδίας. Στη δεκαετία του '70 στρατεύτηκε με το ΚΚΕ και εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων στην παράταξη Εφραιμίδη.

Στις εκλογές του 2012, ο Πέτρος Φυσσούν ίδρυσε το κόμμα «Κοινωνία» -Πολιτική Παράταξη Συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, με στόχο, όπως δήλωνε  ο  ηθοποιός και οι υποψήφιοι του νέου κόμματος, "την αποτίναξη της πολιτικής τυραννίας και την απελευθέρωση της πατρίδας από τα δεσμά των ολετήρων του Έθνους". 

 

 

                                                     

                                                 

                                                    Τα προβλήματα..

 

       Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά και προσωπικά προβλήματα. Το 2013 νοσηλεύθηκε εσπευσμένα μετά από έξωση που του έγινε, ενώ μόλις πέρσι, έχασε την πολυαγαπημένη του σύζυγο Τέτα Χατζηχρήστου.

 

 

Όλο και περισσότεροι Τούρκοι αγοράζουν σπίτια στην Ελλάδα

     Το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου στην Τουρκία φαίνεται μεταξύ άλλων να προκαλεί ενδιαφέρον Τούρκων πολιτών για αγορά ακινήτου στην Ελλάδα, γράφει στο πρωτοσέλιδο η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, παραθέτοντας μαρτυρίες από τον κτηματομεσιτικό κλάδο. Ο λόγος; Η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία. 

 

Έλληνες κτηματομεσίτες επιβεβαιώνουν, πως, μετά το πραξικόπημα, άτομα από τη μεσαία τάξη της Τουρκίας άρχισαν να σκέφτονται την περίπτωση ενός ακινήτου στην Ευρώπη και ένα σπίτι στην Ελλάδα είναι μια πύλη προς την Ευρώπη. Μιλάνε για μια αύξηση στις πωλήσεις, της τάξης του 1000%. Πρόκειται για αγοραστές που είναι δημόσιοι υπάλληλοι, επιχειρηματίες, δικηγόροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, διανοούμενοι και ζουν κατά κύριο λόγο σε Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη και Άγκυρα, όπου είναι περισσότερο διαδεδομένη η ευρωπαϊκή κουλτούρα. 

 

Σημαντικό ρόλο στην αγορά των κατοικιών, έπαιξε και το γεγονός, ότι σύμφωνα με το νόμο, όποιος αγοράζει στην Ελλάδα ακίνητα αξίας τουλάχιστον 250.000 ευρώ, μπορεί να λάβει άδεια παραμονής στη χώρα, που ισχύει για πέντε χρόνια και εφόσον δεν πωληθεί το ακίνητο, ανανεώνεται απεριόριστα.  

 

Σύμφωνα με τη Süddeutsche Zeitung, «παρά τα όσα λέγονται για την εχθρότητα ανάμεσα στις δύο γειτονικές χώρες, δεν μπορεί να αποκλειστεί το εξής: Πολλοί Τούρκοι θεωρούν την Ελλάδα απλά υπέροχη. Άλλωστε ο αριθμός των Τούρκων που κάνουν διακοπές στις ελληνικές παραλίες πολλαπλασιάστηκε τα προηγούμενα χρόνια».

 

 

Πηγή: naftemporiki.gr

 

 

 

 

Πέτρα Ολύμπου: Ο προσφυγικός καταυλισμός βουλιάζει στο χιόνι...

 

 

Ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά και ταλαιπωρεί τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που μένουν σε δομές φιλοξενίας σε ολόκληρη τη χώρα.

Ειδικά στη Δυτική Μακεδονία, στα ορεινά της Ηπείρου, στη Θεσσαλία και στην Κεντρική Μακεδονία, το θερμόμετρο βούτηξε κάτω από τους 10 βαθμούς Κελσίου και έντυσε τις πόλεις στα λευκά, κάνοντας την καθημερινότητα των προσφύγων ακόμη πιο δύσκολη. 

 

 

 

Οι εικόνες που τραβήχτηκαν στην Πέτρα Ολύμπου με τις σκηνές 247 προσφύγων βυθισμένες στο φρέσκο χιόνι, ταξιδεύουν μέσω των social media, σε ολόκληρο τον κόσμο. 

 

 

 

 

 

Πάντως, ανακοινώθηκε, πως έχει ξεκινήσει από χτες το απόγευμα, διαδικασία μεταφοράς τους  σε άλλους χώρους φιλοξενίας του νομού Θεσσαλονίκης. 

 

 

 

 

 

Πηγή:cnn.gr

 

 

 

Πανόραμα ταινιών του Φασμπίντερ, το Δεκέμβριο στην Αθήνα

   

   Από τις 8 - 21 Δεκεμβρίου 2016, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και στην αίθουσα του Ινστιτούτου Goethe της Αθήνας, ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (Rainer Werner Fassbinder), o σημαντικότερος και πιο ριζοσπαστικός δημιουργός του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου πρωταγωνιστεί σε ένα άκρως επίκαιρο αφιέρωμα, με τις 23 καλύτερες ταινίες του σε αποκατεστημένες κόπιες και με την παρουσία πλήθους ξένων και Ελλήνων καλεσμένων.

 

O Φασμπίντερ, μέσα σε 15 μόλις χρόνια και μέχρι τον πρόωρο θάνατό του κατόρθωσε να γυρίσει 41 μεγάλου μήκους ταινίες, 3 μικρού μήκους και 3 τηλεοπτικές σειρές, δουλεύοντας παράλληλα ως θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός, παραγωγός, οπερατέρ, συνθέτης, μοντέρ και σκηνογράφος και αφήνοντας πίσω του ένα έργο πολυσχιδές, θαρραλέο και ολότελα μοντέρνο.

Κατόρθωσε να μεταμορφώσει τα ανοιχτά τραύματα της μεταπολεμικής Γερμανίας σε μερικές από τις πιο συνταρακτικές και ανθρώπινες κινηματογραφικές αφηγήσεις με τις αφοπλιστικές ιστορίες απλών και καθημερινών ηρώων, που απεγνωσμένα ζητούν μια θέση σε ένα σκληρό και ελάχιστα φιλόξενο κόσμο.

 

 

"Ο καυγατζής"

 

 

Πριν από κάθε προβολή, ένας επώνυμος (και συχνά απρόσμενος) καλεσμένος, που έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το έργο του Φασμπίντερ, θα αναλάβει να περιηγήσει το κοινό στο μοναδικό σύμπαν του σκηνοθέτη. Το αφιέρωμα θα τιμήσουν με την παρουσία τους και δυο από τις πιο εμβληματικές φιγούρες των ταινιών του: Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Χάρι Μπέαρ, συνάδελφος του Φασμπίντερ από το ξεκίνημα της καριέρας του μέχρι το τέλος της και η Μάργκιτ Κάρστενσεν, η θρυλική πρωταγωνίστρια της ταινίας «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ».

 

 

"Berliner Alexanderplatz"

 

 Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει συζήτηση αφιερωμένη στην καλλιτεχνική κληρονομιά και τον αντίκτυπο που άφησε πίσω του ο Γερμανός σκηνοθέτης, στην οποία θα συμμετάσχουν όχι μόνο οι πρωταγωνιστές του, αλλά και πανεπιστημιακοί, κριτικοί κινηματογράφου και σκηνοθέτες.

 

 

"Ο γάμος της Μαρία Μπράουν"

 

 

Το αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο του, στην Ελλάδα του 2016, μοιάζει πιο επίκαιρο και επείγον από ποτέ. Στο ρευστό περιβάλλον που δημιούργησε στη χώρα η πολύχρονη οικονομική ύφεση και η πολιτική αστάθεια, σ’ έναν κόσμο στον οποίο η μετανάστευση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η μαζική ανασφάλεια και η εκμετάλλευση μονοπωλούν την καθημερινότητα, οι κατατρεγμένοι και περιθωριακοί ήρωες των ταινιών του Φασμπίντερ έρχονται να δώσουν και πάλι μαθήματα ανθρωπιάς, αλληλοκατανόησης και αγάπης για οτιδήποτε οι περισσότεροι γύρω μας ορίζουν ως «ξένο» και «διαφορετικό», άρα και ύποπτο.

 

 

 

                         ΟI ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ:

• Η αγάπη είναι πιο κρύα από τον θάνατο (Liebe ist kälter als der tod, 1969)
• Ο Έλληνας γείτονας (Katzelmacher, 1969)
• Οι θεοί της πανούκλας (Götter der pest, 1970)
• Ο έμπορος των τεσσάρων εποχών (Händler der vier jahreszeiten, 1971)
• Φυλαχτείτε από την ιερή πόρνη (Warnung von einen heiligen nutte, 1971)
• Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ (Die bitteren tränen der Petra von Kant,1972)
• Ενσύρματος κόσμος (Welt am dracht, 1973) *
• Έφι Μπριστ (Fontane Effi Briest, 1974)
• Ο φόβος τρώει τα σωθικά (Angst essen seele Auf, 1974)
• Μάρθα (Martha, 1974)
• Το παιχνίδι της τύχης (Fraustrecht der freiheit, 1975)
• Η Μάνα Κιούστερς ανεβαίνει στον ουρανό (Mutter Küsters fahrt zum himmel, 1975)
• Το μόνο που θέλω είναι να με αγαπάτε (Ich wil doch nur, das ihr mich liebt, 1976)
• Κινέζικη ρουλέτα (Chinesisches roulette, 1976)
• Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια (In einem jahr mit 13 monden, 1978)
• Απόγνωση (Despair, 1978)
• Η τρίτη γενιά (Die dritte generation, 1979)
• Ο γάμος της Μαρία Μπράουν (Die ehe der Maria Braun, 1979)
• Βερολίνο Αλεξάντερπλατς (Berlin Alexanderplatz, 1980)
• Λόλα (Lola, 1981)
• Ο καβγατζής (Querelle, 1982)
• Ο Άλι στον παράδεισο (Ali im paradies, 2011) *
• Φασμπίντερ (Fassbinder, 2015) *

Οι ταινίες με * προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα








Πηγή: huffingtonpost.gr

Ο Φιντέλ πέρασε στην ιστορία...

      Ένας από τους ηγέτες του 20ού αιώνα που διαμόρφωσαν το ιστορικό γίγνεσθαι όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και σε παγκόσμιο, ο Φιντέλ Κάστρο, έφυγε από τη ζωή στα 90 του χρόνια. Κατάφερε, μέσα απο τις πράξεις αλλά και τις αντιφάσεις του, να γίνει παγκόσμιο σύμβολο των αγώνων για ανεξαρτησία, απέναντι σε κάθε είδους αποικιοκρατία.

 

 

 

Ο τίτλος της "Granma" του επίσημου οργάνου του Κ.Κ.της Κούβας, μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Φ. Κάστρο

 

 

                                       638 απόπειρες δολοφονίας από τη CIA!

 

 

Παρά τις αντιξοότητες, το νησί της Καραϊβικής με τα 11 εκατομμύρια κατοίκους, κρατήθηκε συσπειρωμένο, άντεξε και αντιστάθηκε στον οικονομικό στραγγαλισμό. 

 

Ο  "καστρισμός" διατήρησε τη γοητεία του ζωντανού κινήματος στους νέους και στη βάση της κοινωνίας και κυρίως είχε πρωτοφανή απήχηση στις  κοινωνίες της Λατινικής Αμερικής, όπως και στις αναπτυσσόμενες χώρες του υπόλοιπου κόσμου.

Η Κούβα συνέχισε να βοηθά τα απελευθερωτικά κινήματα ανά τον κόσμο αποστέλλοντας στρατό. Έχει στείλει κατά καιρούς 386.000 στρατιώτες στα «καυτά» μέτωπα στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και άλλου είδους βοήθεια, όπως γιατρούς κλπ. 

 

Ο Kάστρο συμμετείχε επίσης ενεργά στο "Κίνημα των Αδεσμεύτων"  με τον Μακάριο, τον Όλαφ Πάλμε, την Ιντίρα Γκάντι κ. ά.

 

 

Με τον Σουηδό Πρωθυπουργό Όλαφ Πάλμε

  

 

         Ιστορική η συνεργασία του κατά τη διάρκεια της κουβανικής επανάστασης και στη διακυβέρνηση της Κούβας, με τον μυθικό Κομμαντάντε, τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, αν και θεωρείται από πολλούς, πως έντεχνα και με ιδιαίτερη μαεστρία, ο Φιντέλ τον "απομάκρυνε" από την Κούβα. Ο Τσε συνέχισε τους αγώνες του στη Λατινική Αμερική, με αποτέλεσμα το τέλος του από τη CIA,το 1967 στη Βολιβία...  

 

 

 

                        

 

      

                     Τα επιτεύγματα και η επανάσταση που "θάμπωσε"

 

 

       Ιστορικά, η Κούβα έχει να επιδείξει ένα από τα ψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης και αλφαβητισμού στη Λατινική Αμερική μετά την επανάσταση. Η εκπαίδευση είναι δωρεάν για όλους τους Κουβανούς πολίτες, συμπεριλαμβανομένης και της τριτοβάθμιας. 

 

Με τον Μαντέλα

 

Η Κούβα έχει υψηλό ποσοστό ιατρικού προσωπικού, με 88.000 γιατρούς και ένα από τα πιο σεβαστά συστήματα υγείας στον κόσμο.  Σύμφωνα μάλιστα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το προσδοκώμενο όριο ζωής και η παιδική θνησιμότητα στην Κούβα συγκρίνονται με αυτά των βιομηχανοποιημένων χωρών του δυτικού κόσμου από το 1957.

Δεν έφθασε ποτέ στο σημείο να κλείσει τα σύνορά της ούτε απέκοψε τις επικοινωνίες και συγκοινωνίες με τον υπόλοιπο κόσμο. Αντίθετα, η γειτονική υπερδύναμη τα έκλεισε για αυτήν.

   

Όμως ο Φιντέλ, ο επαναστάτης, που στην πορεία έγινε ηγεμόνας καταργώντας τη διεφθαρμένη εξουσία του Μπατίστα και των ολιγαρχών της Κούβας, δεν προχώρησε ποτέ στη δημοκρατική διακυβέρνηση. Το καθεστώς ελέγχεται για τις απαράδεκτες μαζικές διώξεις σε βάρος των αντιφρονούντων. Η επανάσταση δεν ολοκληρώθηκε  και "θάμπωσε" με τα χρόνια. Οι Κουβανοί, δε γεύτηκαν όλα όσα περίμεναν από την  επανάσταση και η χώρα ακόμα και σήμερα συνεχίζει να ψάχνει τις καλύτερες μέρες.

 

 

                                                    Το μέλλον άδηλο

       Η πραγματικότητα παραμένει σκληρή και το μέλλον άδηλο, όχι μόνο για την Κούβα. Ειδικά για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, παρά το ότι έβαλαν τέλος στα αμερικανόφιλα καθεστώτα και ανέδειξαν ηγέτες μέσω δημοκρατικών διαδικασιών, τα προβλήματα της φτώχειας υπάρχουν ακόμα και οι πολιτικές πιέσεις είναι ασφυκτικές... 

 

Άλλωστε τα μέσα των έξωθεν παρεμβάσεων έχουν αλλάξει. Δεν είναι πάντα απαραίτητη π.χ. μια εισβολή στον κόλπο των Χοίρων, όπως έκαναν για την Κούβα το 1961. 

Σήμερα, εποχή της παγκοσμιοποίησης, προτιμάται ο στραγγαλισμός των οικονομιών με ταυτόχρονη γενναία στήριξη των κυβερνητικών αντιπάλων, που σε συνδυασμό με τη φθορά και τον αυταρχισμό της κάθε εξουσίας δίνουν γρηγορότερα αποτελέσματα και "πριονίζουν" πιο αποτελεσματικά τις καρέκλες λαοπρόβλητων ηγετών....  

 

 

 

Ο επίσημος κατάλογος των νεκρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973

Ο Ντερτιλής επί το έργον.. "45 χρονών άνθρωπος και τον πέτυχα μιάς" καυχόταν για τη δολοφονία του 20 χρονου Μ. Μυρογιάννη...

Η πρώτη επίσημη καταγραφή των νεκρών εξαιτίας της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, έγινε τον Οκτώβριο του 1974 από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά, ο οποίος εντόπισε 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και άλλους 16 αγνώστων στοιχείων.

Τον επόμενο χρόνο ο εισαγγελέας εφετών, Ιωάννης Ζαγκίνης, έκανε λόγο για 23 νεκρούς. Κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε, προστέθηκε ακόμη ένας.

Η έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, του ιστορικού Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, που έγινε το 2003 αναφέρει ότι ο αριθμός των επώνυμων νεκρών ανέρχεται σε 24 άτομα και των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16. 

Οι τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομείο ή κλινική και έχουν πιστοποιηθεί, ανέρχονται σε 1.103, ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμός των τραυματιών που δεν έτυχαν καμίας φροντίδας..

Η έρευνα αυτή, αποτελεί μέχρι και σήμερα την πιο εμπεριστατωμένη μελέτη γύρω από το θέμα των νεκρών του τριημέρου 16-17-18 Νοεμβρίου του 1973 και συνάμα την ηχηρότερη απάντηση σε όσους επιμένουν ότι εκείνες τις ημέρες δεν υπήρξαν νεκροί.

 

 

      

     

      Ο πλήρης κατάλογος των 24 τραγικών θυμάτων των γεγονότων του Πολυτεχνείου στους δρόμους της Αθήνας τις μέρες αυτές είτε γύρω είτε και πιο μακριά από το Πολυτεχνείο, έχει ως εξής:

 

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

 

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

 

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

 

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

 

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

 

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

 

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

 

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

 

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

 

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

 

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

 

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

 

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

 

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

 

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

 

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

 

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 

 

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 

 

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 

 

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974. 

 

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν. 

 

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973. 

 

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Άγγελος Μικρώνης του Ιωάννου (εσφαλμένα αναφερόμενος ως Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου), 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Άνω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει ακόμα υπό έρευνα...

 

 

Πηγές: nooz.gr και alphafm.gr

Λέοναρντ Κοέν: Dance me to the end of love...

                           





                       

Για την Αφγανή, που έγινε διάσημη από το National Geographic...

       

 

 

             Είναι πασίγνωστο το εξώφυλλο του National Geographic με το νεαρό κορίτσι από το Αφγανιστάν που το φωτογράφησαν σε ένα καταυλισμό προσφύγων στο Πακιστάν, το 1984. Το πορτραίτο του κοριτσιού με τα υπέροχα πράσινα μάτια και το τρομαγμένο βλέμμα αποτελεί την πιο αναγνωρίσιμη φωτογραφία στην ιστορία του περιοδικού.

 

 

 

 

 

 

Αρκετά χρόνια μετά τη δημοσίευση του εξωφύλλου, ένας φωτογράφος του  National Geographic προσπαθούσε να βρει ποιά ήταν και  τελικά την εντόπισε το 1992. Ήταν η Σαρμπάτ Γκούλα. Τους γονείς της τους είχε χάσει από τα έξι της χρόνια, κατά τη σοβιετική εισβολή στη χώρα της και τώρα είχε ξαναγυρίσει στο Αφγανιστάν. Είχε παντρευτεί έναν φούρναρη από πολύ μικρή και ήταν μάνα τριών κοριτσιών.

Τότε είδε για πρώτη φορά το διάσημο εξώφυλλο με τη δική της φωτογραφία! Ήταν πια γύρω στα 30 και αρκετά ταλαιπωρημένη, αλλά με το ίδιο όμορφο πράσινο βλέμμα...

 

 

 

Το 1992 στα τριάντα της

  

 

 

 

Πρόσφατα η Σαρμπάτ ξαναήρθε στην επικαιρότητα, αφού μάθαμε, ότι συνελήφθη στο Πακιστάν, για κατοχή πλαστής ταυτότητας! Είναι πλέον χήρα και βρέθηκε στο Πακιστάν, ξανά πρόσφυγας, όπως  αναρίθμητοι άλλοι συμπατριώτες της, για αναζήτηση καλύτερης τύχης.   

2016: Η πακιστανική αστυνομία τη φωτογραφίζει ως υπόδικη

Το αδίκημα της Σαρμπάτ επισύρει στο Πακιστάν ποινή 7-14 ετών και μεγάλο πρόστιμο.  Πριν δυο μέρες ανακοινώθηκε  ότι πιθανόν θα αποφυλακιστεί με εγγύηση, προκειμένου να  απελαθεί στο Αφγανιστάν..

 

 

 

 

                             Η δημοσιότητα και το ηθικό μέρος της υπόθεσης

 

 

 

       Η εμβληματική φωτογραφία της έφηβης Σαρμπάτ Γκούλα το 1983, εξακόντισε μεν στα ύψη το τιράζ του National Geographic, αλλά δεν προσέφερε απολύτως τίποτα στο μοντέλο! Η γυναίκα από το Αφγανιστάν είχε τη μοίρα των εκατομμυρίων προσφύγων συμπατριωτών της, με κυνηγητό, καταδίκες, απελάσεις κλπ. 

 

Σε οποιαδήποτε δυτική χώρα η Σαρμπάτ θα είχε γίνει πλούσια από το εξώφυλλο αυτό, που είχε αναδημοσιευτεί κιόλας από το περιοδικό παλαιότερα. Εξακολουθούν μάλιστα οι φωτογράφοι του περιοδικού να αναζητούν το "μύθο" αυτού του εξωφύλλου μέχρι σήμερα, παρακολουθώντας τη ζωή της και φωτογραφίζοντάς την, οργανώνοντας μέχρι και εκθέσεις με φωτογραφίες από τις διάφορες φάσεις της ζωής της!

 

Ο φωτογράφος τού National Geographic ποζάρει στην έκθεση φωτογραφιών της Σαρμπάτ, το 2013

Όμως η Σαρμπάτ από το Αφγανιστάν παραμένει στην ένδεια, στο κυνηγητό και στην απόγνωση. 

Και ανατωτιέται κανείς: Πόσο δίκαιο και ηθικό είναι όλο αυτό; Δεν είναι μόνο ότι η γυναίκα αυτή  δεν κέρδισε τίποτα, αλλά η εκμετάλλευση των φωτογραφιών της συμβάλει  στην προβολή της επιφανειακής πλευράς των πραγμάτων και κυρίως στη συνέχιση της αδιαφορίας μας για τα δεινά στις ζωές των ανθρώπων. Δεινά,  στη δημιουργία των οποίων, εμπλεκόμαστε κατά κύριο λόγο και μεις οι Δυτικοί....