Το έπος του '40, στο ημερολόγιο του Μεταξά

 

 

                       

     Έχουμε μια μια τελείως διαφορετική εικόνα για τον Ιωάννη Μεταξά, ειδικά για το  '40 και το "ΟΧΙ", μέσα από τις σελίδες του προσωπικού του ημερολογίου! Μπορεί να ηρωοποιήθηκε απο τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις, όμως ήταν ξεκάθαρα θαυμαστής των φασιστικών καθεστώτων και λάτρης της γερμανικής φυλής. 

 

                           Οι σχετικές αναφορές στο ημερολόγιο

 

      Ο Μεταξάς το  '40,   καμμία άλλη επιλογή δεν είχε, εξαιτίας της απόλυτης υποταγής στον αγγλόφιλο Βασιλιά Γεώργιο Β΄, ελέω του οποίου βρισκόταν στην εξουσία. Όπως ομολογεί ο ιδιος στις 30 Οκτωβρίου στους δημοσιογράφους, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ήταν αναγκασμένος να μην επιτρέψει την είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, διότι "οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος"(σημ. 1).

Στο ημερολόγιό του, εκφράζει τον εντυπωσιασμό του, αλλά και την ανησυχία του για τον ενθουσιασμό του ελληνικού λαού, σχετικά με τον επερχόμενο πόλεμο:

 "Φανατισμός του λαού αφάνταστος.... Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος κοινή γνώμη...Λαός να μην παρασύρεται από ψευδείς επιτυχίας"(σημ. 2).

 

λλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλ

 

 

                              

 

Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, ο δικτάτορας εκφράζει μεν στο ημερολόγιο του το θαυμασμό του για τη γενναιότητα του λαού ("ηρωϊκός λαός"), αλλά συγχρόνως έχουμε έναν αμήχανο και έντρομο Πρωθυπουργό, που έχει ακόμη και ψυχωτικά επεισόδια εν είδει παραληρήματος... Από τη μια ...σταυροκοπιέται και προσεύχεται για να σωθεί το Έθνος και από την άλλη, ανησυχεί για το δικό του μέλλον:

"Ο Θεός μας βοηθεί. Γεννηθήτω το θέλημά του ...Η μεγάλη μάχη αύριον!! - Θεέ μου, βοήθησέ μας ... Συνεχείς νίκαι... Ανησυχίαι διά το μέλλον μου; Είναι σωστό αυτό; Εκ μέρους μου; ...Με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας... Εβοήθησε και πάλι, όπως πάντα ο Θεός....Φαντασίες νοσηρές, ονειροπολήματα νοσηρά. Τα δαιμόνια! Τα δαιμόνια! ...Βράδυ - ιδέες φανταστικές διωγμού εναντίον μου και εκδικήσεως του Θεού. Και όλα διελύθησαν. Τρεις φορές το Πάτερ ημών...(σημ. 3).

Και όταν οι Γερμανοί είναι προ των πυλών, αυτός, ο αποκαλούμενος "εθνικός κυβερνήτης", έχει πανικοβληθεί και μοιάζει να τα έχει εντελώς χαμένα:

 Βαρειά μελαγχολία ...Στα χέρια του Θεού! Στη θέλησί του! ...Απετάθην στον Θεό. Με δέησι ...με προσευχή ...Καταφυγή μου Θεός! Όλα χάνονται...Βαρειά μελαγχολία....Όλα χάνονται.(σημ. 4).

 

Η πολεμική προετοιμασία και οι  συνεισφορές  του ελληνικού λαού

 

        Αν και ο Μεταξάς θεωρήθηκε ικανός ως στρατιωτικός και του πιστώνεται η καλή πολεμική θωράκιση της χώρας ενόψει του επερχόμενου πολέμου, όμως  αμφισβητείται η χρησιμότητα των τεράστιων αμυντικών έργων, ως γενομένων στα πλαίσια μιας ξεπερασμένης πολεμικής αντίληψης. Π.χ. την ιλιγγιώδους κόστους περίφημη "γραμμή Μεταξά", οι Γερμανοί απλώς την ...παρέκαμψαν. 

     Δε γίνεται αναφορά στο ημερολόγιο για τα μεγάλα βάρη που επωμίστηκε ο ελληνικός λαός, προκειμένου να ενισχυθεί η πολεμική προετοιμασία. Επιβλήθηκαν σκληροί φόροι, ακόμα και δήμευση καταθέσεων! 

Και φυσικά ούτε λέξη για το μεγάλο σκάνδαλο των εράνων υπέρ της Αεροπορίας, τα χρήματα των οποίων, κατέληξαν στις τσέπες ημετέρων. Οι παλαιότεροι ακόμα θυμούνται την έκφραση, "έγινε της Αεροπορίας"!

                                                                                                ------------------

 

      Το ημερολόγιο του Μεταξά σταματά στις 17/1/41 και λίγες μέρες μετά (29/1), ανακοινώνεται ο θάνατός του. Όμως τα έργα και οι ημέρες του μεταξικού καθεστώτος συνεχίστηκαν: 

Μετά την είσοδο των Γερμανών στη χώρα, το καθεστώς του παρέδωσε στους κατακτητές, ως ομήρους, 1200 φυλακισμένους και εξόριστους πολιτικούς του αντιπάλους, με αποτέλεσμα 677 να εκτελεστούν...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

        Ο Μεταξάς το 1936, περιχαρής, κατά την επίσκεψη του Γκαίμπελς στην Αθήνα...

 

 

 

 

 

 Σημειώσεις:

1. τόμος 4ος, σελ. 523  

2. τόμος 4ος, σελ. 516 και 520

3. τόμος 4ος, σελ. 532 - 547

4. τόμος 4ος, σελ. 550 - 560 

 

Πηγή: "Μεταξάς. Το προσωπικό του ημερολόγιο", Εκδόσεις Γκοβόστη

 

 

 

"Ήρωες σ' άπαρτα βουνά"

                 

                    

                     

 

 Το τραγούδι των παιδιών της Ελλάδας... Των ηρώων που πολέμησαν σκληρά στα βουνά της Αλβανίας και που αρνήθηκαν να συνθηκολογήσουν με τους κατακτητές... Που αντιστάθηκαν μέχρι να φύγει η μπότα του κατακτητή από τα χώματα της πατρίδας!

 

 

"Ήρωες, άπαρτα βουνά.
Ήρωες, με δώδεκα ζωές,
κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα,
ήρωες μες στα χαλάσματα.

Αίματα, κόκκινο νερό,
αίματα, ποτάμι βουερό,
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Εμπρός αδέρφια εμπρός
κι είναι μαζί μας ο λαός
στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα
μες στις πέτρες και στα χώματα.

Θάνατος, μαύρος αδερφός.
Θάνατος, θα γίνω αθάνατος,
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Αέρας στις κορφές
μαύρο φεγγάρι στις καρδιές
έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά
με τραγούδια, όπλα και σπαθιά".

 

 

 

 

 

 

 

 

Η οργή του Ελύτη για το χαμό του ποιητή Γ. Σαραντάρη στον Πόλεμο του '40

 

 

 

       Ο νομπελίστας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης  κατατάχθηκε ως ανθυπολοχαγός στον Πόλεμο του ΄40. Πολέμησε στην πρώτη γραμμή του πυρός και μάλιστα προσβλήθηκε από σοβαρό κρούσμα τύφου, φτάνοντας στο χείλος του θανάτου. “Κι αν έζησα το θαύμα, σώθηκα από θαύμα” είπε ο ίδιος χαρακτηριστικά... 

Η συμμετοχή του στον ελληνοϊταλικό πόλεμο το χειμώνα του 1940-41 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ποιητική του πορεία και αποτέλεσε έμπνευση για αρκετά έργα του, με κορυφαία το «Άξιον Εστί», και  το « Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας».

        Όμως τα βιώματα του Ελύτη από τον πόλεμο του ΄40 τον διαμόρφωσαν και ιδεολογικά, καθώς αντελήφθη και μια άλλη συγκλονιστική πραγματικότητα, εκτός από αυτήν του μετώπου: Αυτή της ευνοϊκής μεταχείρισης κάποιων γόνων αθηναϊκών οικογενειών, που παρέμεναν βολτάροντας στην πρωτεύουσα, την ίδια στιγμή που τα παιδιά του ελληνικού λαού άφηναν τα κόκκαλά τους στα αλβανικά βουνά.

 

 

Ο Ελύτης στο μέτωπο του '40

 

 

Ιδιαίτερα συντετριμένος υπήρξε για το θάνατο του νέου αλλά σπουδαίου ποιητή και φίλου του,  Γιώργου Σαραντάρη. Εκτός το ποίημα που έγραψε αφιερωμένο σ' αυτόν, έκανε επίσης ειδική μνεία στο έργο του, Ανοιχτά Χαρτιά (εκδ. Ίκαρος 1974), με ένα δριμύτατο κατηγορητήριο εναντίον των στρατιωτικών αρχών, που κράτησαν στην Αθήνα τους θαμώνες των ζαχαροπλαστείων και έστειλαν στο μέτωπο το φιλάσθενο Σαραντάρη, σε βέβαιο θάνατο, στην ηλικία των 33 ετών... 

 

 

 

Ο Γ. Σαραντάρης με τη στολή του στρατιώτη

 

 

                           Το "κατηγορώ" του Ελύτη για το θάνατο του Σαραντάρη

 

 

«…Ήταν η πιο άδικη απώλεια. ..... Όμως θέλω τη στιγμή αυτή, απροκάλυπτα, να καταγγείλω το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη και που, δεν ξέρω πως, κατάφερε να κρατήσει στα Γραφεία και στις Επιμελητείες όλο τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων και να ξαποστείλει στην πρώτη γραμμή το πιο αγνό κι ανυπεράσπιστο πλάσμα. Έναν εύθραυστο διανοούμενο που μόλις στεκότανε στα πόδια του, που είχε όμως προφτάσει να κάνει τις πιο πρωτότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της. 

Ήταν σχεδόν μια δολοφονία. Ο Γιώργος Σαραντάρης ήταν διπλωματούχος ιταλικού πανεπιστημίου- ο μόνος ίσως σε ολόκληρο το στράτευμα-, θα μπορούσε να ‘ναι περιζήτητος σε οποιαδήποτε από τις Υπηρεσίες που είχαν αναλάβει την αντικατασκοπεία, ή την ανάκριση των Ιταλών αιχμαλώτων. Αλλά όχι. Έπρεπε να φορτωθεί το γυλιό και τον οπλισμό των τριάντα οκάδων, για να χαθεί παραπατώντας μέσα στα χιονισμένα φαράγγια ένας ακόμη ποιητής, ένας ακόμη αθώος στο δρόμο του μαρτυρίου. 

Φαίνεται ότι πέρασε φριχτές ώρες. Τα χοντρά μυωπικά του γυαλιά, που χωρίς αυτά δεν μπορούσε να κάνει βήμα, τα ‘χασε μέσα στην παραζάλη....  Απόμεινε σαν το κατατρεγμένο πουλί μέσα στην παγωνιά. Χωρίς να βαρυγκομήσει. Χωρίς να ξεστομίσει ένα πικρό λόγο. Περήφανος, μ’ ένα σώμα ελάχιστο και μια μεγάλη ψυχή, που τον κράτησε όσο που να τραγουδήσει ακόμη λίγο: «εγώ που οδοιπόρησα με τους ποιμένες της Πρεμετής»- κι ύστερα ν’ ανεβεί Στους τόπους “που αναγγέλλουν τον ουρανό και συνομιλούν με τον ήλιο”…»*. 

 

 

 

 

                                        Γιώργος Σαραντάρης

          Αποτελεί μια σπουδαία προσωπικότητα των γραμμάτων μας, της Γενιάς του '30. Υπήρξε ποιητής φιλόσοφος, δοκιμιογράφος. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία, όπου έλαβε και διδακτορικό. Στην Ιταλία έζησε από το 1910 έως το 1931. Εκεί αρχικά έγραψε ποιήματά του στην ελληνική γλώσσα και δημοσίευσε επίσης ποιήματα στην ιταλική και γαλλική γλώσσα. 

Επέστρεψε το 1931 στην Ελλάδα και εισήλθε στους λογοτεχνικούς κύκλους. Εμφορούμενος από αισθήματα φιλοπατρίας συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου, όπου λόγω των κακουχιών αρρώστησε βαριά από τύφο. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου πέθανε το 1941.

Ο Γώργος Σαραντάρης, στη σύντομη ζωή του, κατάφερε να δώσει ένα πλούσιο και πολυσχιδές έργο, με τον ευαίσθητο, λιτό και πρωτοποριακό του λόγο, αλλά και τον εύστοχο προβληματισμό που χαρακτηρίζει τα δοκίμιά του.

Το έργο του επηρέασε την ελληνική ποίηση βαθιά και ουσιαστικά. Αυτή ακριβώς η συμβολή του αναγνωρίστηκε από τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τις συμβολικές εικόνες που κυριαρχούν στο έργο τού πρόωρα αδικοχαμένου ποιητή.

 

 

                                             -----------

 

 

*Οι στίχοι που αναφέρει ο Ελύτης είναι απόσπασμα από ποίημα - ίσως το τελευταίο - που είχε γράψει ο Σαραντάρης στο Μέτωπο (συγκινητική η μαρτυρία συμπολεμιστή του, εδώ: http://www.toperiodiko.gr/γιώργος -σαραντάρης-ιταλός-έλληνας-ή-σ/

 

 

 

Πηγές: 

thebelbo.wordpress.com, poem-for-you.blogspot.gr, itzikas.wordpress.com, en-texnon.blogspot.gr, toperiodiko.gr

 

 

 

Το Χάρβαρντ και η δημοκρατία

 

 

      Η σύγκρουση Ισραήλ και Παλαιστινίων προκάλεσε ένα πρωτοφανούς μεγέθους ωστικό κύμα στα αμερικανικά πανεπιστήμια, με πολλούς φοιτητικούς συλλόγους να επικρίνουν τον έλεγχο του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή.

Ιδιαίτερο σάλο έχουν προκαλέσει αυτά που συνέβησαν πριν λίγες μέρες στο περίφημο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου 31 φοιτητικές οργανώσεις κοινοποίησαν επιστολή, στην οποία ισχυρίζονταν, ότι η διαχρονική πολιτική του Ισραήλ είναι αυτή που οδήγησε στα τελευταία γεγονότα και καλούσαν σε αλληλλεγγύη προς τους Παλαιστίνιους.

 

                         

Ιδιώτες - χορηγοί του Χάρβαρντ εναντίον της ελευθερίας του λόγου

 

 

      Αμέσως κινητοποιήθηκαν οι πλούσιοι χρηματοδότες του πανεπιστημίου και μαζί με ακραίους Ρεπουμπλικανούς άρχισε ένα κυνήγι μαγισσών. Οι πλούσιοι χορηγοί του Χάρβαρντ, όπως ο εβραϊκής καταγωγής  Μ. Όφερ, που είναι μέλος του Δ.Σ., οι δισεκατομμυριούχοι χορηγοί Μπιλ Άκμαν, Κένεθ Γκρίφιν και άλλοι κορυφαίοι επιχειρηματίες απαιτούν από το Χάρβαρντ να αποπέμψει τους φοιτητές που υπέγραψαν την επιστολή και να δώσει στη δημοσιότητα τα ονόματά τους, με στόχο να μην ξαναβρούν εργασία διότι υποστηρίζουν την τρομοκρατία! 

Μάλιστα στο προαύλιο του Πανεπιστημίου εμφανίστηκαν οχήματα με μεγάλους ηλεκτρονικούς πίνακες, που περείχαν προσωπικά στοιχεία (ονόματα και φωτογραφίες) των φοιτητών που υπέγραψαν το κείμενο και με το αίτημα να εκδιωχθούν από το Χάρβαρντ, ως αντισημίτες...

Πάντως υπήρξαν και πιο ψύχραιμες φωνές από προσωπικότητες στις ΗΠΑ, που αν και δηλώνουν  φιλοισραηλινοί, εντούτοις αντιτίθενται στην αποκάλυψη των προσωπικών στοιχείων όσων φοιτητών εξέφρασαν απλώς μια διαφορετική άποψη.

 

Στο προαύλιο του Χάρβαρντ, όχημα που φέρει οθόνες με αναρτημένα προσωπικά στοιχεία φοιτητών...

 

 

 

                           Ιδιωτικά κεφάλαια και ανώτατη εκπαίδευση  

 

 

     Τα γεγονότα στα αμερικανικά πανεπιστήμια, θέτουν πλέον και έναν προβληματισμό σχετικά με την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, μια συζήτηση που ήδη γίνεται στη χώρα μας. Μέχρι τώρα, μόνον αυταρχικά καθεστώτα προέβαιναν σε εκδίωξη αντιφρονούντων από τα Πανεπιστήμια και συνέδεαν την εργασία με τις πολιτικές πεποιθήσεις.  

Όμως τώρα βλέπουμε, πως όπου οι ιδιώτες αναλαμβάνουν αυξημένο ρόλο στο χώρο του Πανεπιστημίου, οι αναπόφευκτες συνέπειες είναι περιστολή της ακαδημαϊκής ελευθερίας και έλλειμμα αξιοκρατίας. Να σημειωθεί, ότι στο Χάρβαρντ έχει αυξηθεί η δύναμη των ιδιωτών  χορηγών έναντι του αρχικού καταπιστεύματος για τη δημιουργία του, με αποτέλεσμα να παραδίδει διαλέξεις η ...Καρντάσιαν ή να γίνεται κυνήγι μαγισσών όπως συνέβη πριν λίγες μέρες.  

 

Αν αυτά συμβαίνουν στο Χάρβαρντ, αναρωτιέται κανείς τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα μας, όταν εισέλθουν τα ιδιωτικά κεφάλαια στην ανώτατη εκπαίδευση! Διότι στόχος του πανεπιστημίου δεν είναι μόνο να αποδώσει στην κοινωνία καλούς επιστήμονες για τις ανάγκες της αγοράς, αλλά ολοκληρωμένες και κυρίως ελεύθερες προσωπικότητες. Αναπόσπαστο στοιχείο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι η δημοκρατική λειτουργία της, με τη διασφάλιση της ακαδημαϊκής ελευθερίας που περιλαμβάνει προπάντων την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. 

 

 

 

 

Πληροφορίες από: alfavita.gr, kathimerini.gr, nytimes.com, thecrimson.com.      

 

                 

Μάνου Χατζηδάκι, "Κεμάλ"

       

 

                  

 

 Μάνου Χατζηδάκι, "Κεμάλ" (1993). Στίχοι Νίκου Γκάτσου, ερμηνεία Αλκίνοου Ιωαννίδη

 

 

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ

ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής

απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

 

 

Το συγκλονιστικό βίντεο με τον Παλαιστίνιο στην ελληνική T.V.

 

 

 

 

                  

 

 

Πλήρες το βίντεο, εδώ:

 

https://www.e-radio.gr/post/248694/palaistinios-prosfygas-se-tatiana-stefanidoy-eiste-ntropi-zitate-na-pethanoyme-isyxa-xwris-na-enoxlisoyme

 

 

  Την ώρα που μαίνονται σφοδρές συγκρούσεις στη λωρίδα της Γάζας και οι δυο πλευρές καταμετρούν χιλιάδες νεκρούς, Παλαιστίνιος πρόσφυγας, που ζει στην Ελλάδα, είχε έναν έντονο διάλογο με την Τατιάνα Στεφανίδου για τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Μιλώντας στον Alpha, ο Παλαιστίνιος πρόσφυγας Μοχάμεντ Ελ-Μπάτα, έντονα φορτισμένος, άσκησε σκληρή κριτική στα ΜΜΕ κατηγορώντας τους για μεροληψία και αποσιώπηση φρικτών εγκλημάτων σε βάρος των Παλαιστινίων για πολλά χρόνια.

Διότι είναι γεγονός, πως η πληροφόρηση στα δυτικά ΜΜΕ προέρχεται συντριπτικά από την πλευρά του Ισραήλ, ώστε να μην ξέρει κανείς ποια είναι fake news και ποια όχι. Άλλωστε είναι γνωστό, πως πάντα εν καιρώ πολέμου οι τόνοι της προπαγάνδας στις αντιμαχόμενες πλευρές είναι συνεχείς, με αποτέλεσμα να συσκοτίζεται η αλήθεια.

Αυτό όμως που είναι βέβαιο σε αυτή την ανοιχτή πληγή της Μέσης Ανατολής, είναι ότι χιλιάδες σκοτώνονται, Και στο πεδίο των μαχών και άμαχοι. Μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, αφού εκτός από τον καθημερινά αυξανόμενο αριθμό των νεκρών, ένα εκατομμύριο άνθρωποι εξωθούνται στην προσφυγιά, κάτω από αισχρές συνθήκες φτώχειας και αποκλεισμού... 

Και όλα αυτά δίπλα μας, στη γειτονιά μας... 

 

 

Κόλαση στο Ισραήλ

 

 

 

 

 

 

       Εκτός κάθε ελέγχου παραμένει η κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας, μετά την γιγαντιαία πολύνεκρη επίθεση της παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς, με ρουκέτες χτες το πρωί στο νότιο Ισραήλ. Πλέον, έχει ξεκινήσει αντεπίθεση των Ισραηλινών και αναμένεται χερσαία εισβολή του ισραηλινού στρατού. 

 

Οι νεκροί και από τις δύο πλευρές ξεπερνούν τους 600, οι τραυματίες είναι χιλιάδες, ενώ ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες από τα ισραηλινά ΜΜΕ κάνουν λόγο για περισσότερους από 750 Ισραηλινούς - πολίτες και στρατιώτες - που βρίσκονται στα χέρια της Χαμάς.  Ο επιχειρησιακός ηγέτης της Χαμάς δήλωσε, ότι η οργάνωση κρατάει αιχμαλώτους αρκετούς Ισραηλινούς ώστε να υποχρεώσει το Ισραήλ να απελευθερώσει όλους τους Παλαιστίνιους κρατούμενους στις φυλακές του.

Η ένταση μεταφέρθηκε και στην Αίγυπτο, όπου Αιγύπτιος αστυνομικός άνοιξε πυρά εναντίον Ισραηλινών τουριστών στην Αλεξάνδρεια, σκοτώνοντας τουλάχιστον δύο Ισραηλινούς και έναν ντόπιο.

 Η επίθεση των Παλαιστινίων υπήρξε αιφνιδιαστιική και προκάλεσε τεράστια εντύπωση το γεγονός, ότι η περίφημη μυστική υπηρεσία του Ισραήλ, η Μοσάντ, δεν πήρε εγκαίρως είδηση τις προετοιμασίες της Χαμάς. Επίσης για πρώτη φορά, παρατηρήθηκαν στις επιθέσεις της Χαμάς, καινούργια υπερσύγχρονα όπλα. Την ίδια ώρα η Χεζμπολάχ δηλώνει την παρουσία της από το βορρά και ο μεγαλύτερος φόβος της παγκόσμιας κοινότητας είναι, τί θα γίνει αν αποφασίσει να μπει στον πόλεμο το Ιράν.

Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου, στο διάγγελμά του μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, δήλωσε πώς «είμαστε σε πόλεμο και θα νικήσουμε», κήρυξε γενική επιστράτευση και ζήτησε να σχηματιστεί Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.