Το τελικό ....συμπέρασμα!

 

 

 

Η ώρα του πολίτη

 

       Μόνο σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουμε με το σύστημα της απλής αναλογικής. Έτσι, διαφαίνεται η δυνατότητα μιας κυβέρνησης συνεργασίας, αν και η κυβερνώσα παράταξη εξακολουθεί να  προωθεί ένα μοντέλο παρωχημένο. Πρόκειται για το μοντέλο της αυτοδύναμης μονοκομματικής κυβέρνησης, που σε ελάχιστες χώρες της Ε.Ε. εφαρμόζεται και βέβαια είναι εφικτό, μόνο με καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα. Άλλωστε, η κουλτούρα της απλής αναλογικής δε δίνει σημασία στην πρώτη θέση, αλλά στη δυνατότητα συννενόησης με συγγενείς πολιτικούς χώρους.Είναι αναμφισβήτητο, πως στη σημερινή αστική δημοκρατία η ψήφος του πολίτη είναι συχνά φαλκιδευμένη από τα διάφορα κέντρα εξουσίας. Τα διάφορα εκλογικά συστήματα, η συστηματική και αριστοτεχνική -πολλές φορές - προπαγάνδα των ΜΜΕ, ακόμα και οι έξωθεν διεθνείς πιέσεις "καθοδηγούν" την ψήφο, κυρίως του μη πολιτικά ώριμου και συνειδητοποιημένου μέρους του εκλογικού σώματος,  προς συγκεκριμένη κατεύθυνση... Παρ'  όλα αυτά, η ψήφος εξακολουθεί να έχει δύναμη! Βέβαια, οφείλουμε να είμαστε ενεργοί πολίτες και τις 365 μέρες του χρόνου και όχι μόνο την ημέρα των εκλογών. Διαφορετικά, αποδυναμώνεται η ψήφος μας... Απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση και ενδιαφέρον για τα κοινά. Έγραφε πριν από ένα σχεδόν αιώνα ο σπουδαίος Αντόνιο Γκράμσι:

"Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω, ότι το να ζεις σημαίνει να μάχεσαι. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι ενεργός πολίτης και μαχόμενος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή"!

 

 

 

Ο Άγιος Κωνσταντίνος στα Σπάτα και τα αρχαία μυστικά του...

 

        ......Το εκκλησάκι βρίσκεται πάνω στο δρόμο Σπάτων - Λούτσας, σε  μιας κατάφυτης περιοχής από ελιές και αμπέλια και σε απόσταση δύο περίπου χιλιομέτρων από τα Σπάτα. Εορτάζει Κωνσταντίνου και Ελένης, στις 21 Μαΐου και της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή της Διακαινησίμου. Κτίστηκε το 1917 στη θέση παλαιότερου ναΐσκου και ανήκει στην οικογένεια Αναστασίου Γ. Γεωργάκη.  

   Αγιογραφίες των αρχών του 20ού αιώνα  εντοπίζονται στο εσωτερικό του ναού και συγκεκριμένα, της Πλατυτέρας και των  Συλλειτουργούντων Ιεραρχών στην κόγχη, της Άκρας Ταπεινώσεως στο κογχάριο πρόθεσης και του Αγίου Γεωργίου στο βόρειο τοίχο. Επίσης, ίδιας εποχής είναι και οι  δεσποτικές εικόνες στο τέμπλο. Οι υπόλοιπες αγιογραφήσεις είναι πολύ νεότερες (έργα του Βασιλείου Στάμου 2000 - 2004)Στο ξωκκλήσι (που, σημειωτέον είναι, ιδιαίτερα φροντισμένο από τους κτήτορες) δεν ακολουθήθηκε η τελευταία τάση αποκάλυψης της λιθοδομής και έτσι παραμένει απέριττα λευκό, πιστό στη μνήμη του τόπου.  

 Είναι κτισμένο στον τύπο του μονόχωρου δρομικού ξυλόστεγου ναού, πιθανότατα με αργολιθοδομή και σπόλια,  δηλαδή σπαράγματα αρχαίων ερειπίων.

              ..................Αρχαιότητες καί στον περιβάλλοντα χώρο!

      

..................................

 ...... Στον κατάφυτο περίβολο του ναού, κάτω από ελιές, πεύκα και κυπαρίσσια, υπάρχουν υπάρχουν διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη και σαρκοφάγοι των αρχαιότερων περιόδων.

  

 

 

 

 

 

 

 Ατυχώς - πιθανόν λόγω μη ενημέρωσης για την προέλευση - πολλά από τα ευρήματα είναι ....ασβεστωμένα.   

  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το περίγραμμα από πέτρες, που παραπέμπει σε θεμελίωση κτίσματος, ίσως και αρχαίου ναού. Άλλωστε ήταν πολύ συνήθης η τακτική να κτίζονται χριστιανικοί ναοί ακριβώς στη θέση των αρχαίων ιερών.  

  Η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων σε ερώτημα  δημοτών, που ενδιαφέρθηκαν για το θέμα, απαντά, ότι δεν έχει γίνει μέχρι τώρα καμμία ανασκαφή στο χώρο ώστε να  γνωρίζουμε ποιο αρχαίο κτίσμα βρισκόταν στη θέση του Ιερού Ναού και αν τα αρχιτεκτονικά μέλη, που είναι διάσπαρτα στο χώρο βρίσκονταν πάντα εκεί ή τυχόν είναι φερτά από άλλο σημείο.  

 Η εκτενής ανασκαφή λόγω διαπλάτυνσης της λεωφόρου Σπάτων - Λούτσας δεν περιέλαβε το χώρο της εκκλησίας του Αγίου Κωνσταντίνου και έτσι οι ευρισκόμενες εκεί αρχαιότητες δε συσχετίστηκαν με τα ευρήματα της λεωφόρου, αν και απέχουν μεταξύ τους μόνο λίγα μέτρα. Ίσως η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα άξιζε να διερευνήσει τις δυνατότητες μιας ανασκαφής σε ένα τόσο κεντρικό και εύκολα προσβάσιμο σημείο της περιοχής, ώστε καί να αναδειχθεί ο χώρος καί να γνωρίσουμε ακόμα περισσότερα την ιστορία του τόπου μας...   Πηγές:Λεύκωμα "Εν Εκκλησίες ευλογείτε τον Θεόν", έκδοση του συλλόγου "Οι φίλοι της γνώσης", Σπάτα 2010http://www.authorway.com/enathinais/athina/97-mystikoi-naoi#gallery0c1601fe17-6diadrastika.com 

Ημέρα της μητέρας

                  

                    

 

 

  Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία   Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραίασ' αγαπώ γιατί είσαι συ αγαπώ κι όλο τον κόσμογιατί ζεις και συ μαζί το παράθυρο κλεισμένοτο παράθυρο κλειστό άνοιξε το ένα φύλλοτην εικόνα σου να δω...          .......Yπέροχοι μέσα στην απλότητά τους στίχοι και γλυκειά μελωδική μουσική σε ένα παραδοσιακό σμυρναίικο τραγούδι... Η προέλευσή του χάνεται στα βάθη χρόνων και είναι άγνωστος ο δημιουργός του. Έφτασε εδώ μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και αγαπήθηκε πολύ. Κατ' άλλους αναφέρεται στη Σμύρνη, κατ'  άλλους είναι μια ερωτική καντάδα.    Το σίγουρο είναι, πως εκφράζει με πολύ συναίσθημα ό,τι  αγαπάμε ή αγαπήσαμε και μας λείπει...  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κωνσταντίνος Καβάφης: "Αλεξανδρινοί βασιλείς"

 

 

 

 

 

 

"Μαζεύθηκαν οι Αλεξανδρινοί

να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,

τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια, Αλέξανδρο και Πτολεμαίο,

που πρώτη φορά τα βγάζαν έξω στο Γυμνάσιο,

εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς,

μες στη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών.

 

Ο Αλέξανδρος - τον είπαν βασιλέα

της Αρμενίας, της Μηδίας, και των Πάρθων.

Ο Πτολεμαίος - τον είπαν βασιλέα

της Κιλικίας, της Συρίας, και της Φοινίκης.

Ο Καισαρίων στέκονταν πιο εμπροστά,

ντυμένος σε μετάξι τριανταφυλλί,

στο στήθος του ανθοδέσμη από υακίνθους,

η ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι αμέθυστων,

δεμένα τα ποδήματά του μ' άσπρες

κορδέλες κεντημένες με ροδόχροα μαργαριτάρια.

Αυτόν τον είπαν πιότερο από τους μικρούς,

αυτόν τον είπαν Βασιλέα των Βασιλέων.

 

Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια

που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

 

Αλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική,

ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,

το Αλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα

θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,

των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,

ο Καισαρίων όλο χάρις κι εμορφιά

(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·

 

κι οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,

κι ενθουσιάζονταν, κι επευφημούσαν

ελληνικά, κι αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,

γοητευμένοι με τ' ωραίο θέαμα -

μόλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,

τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες."

 

 

 

Ο ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΜΑΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

                      Η Πρωτομαγιά του Αλέκου Παναγούλη 

 

 

Ο Αλέκος Παναγούλης μπροστά στους δικαστές του

 

      Το πρωινό της Πρωτομαγιάς του 1976 κυριαρχούσε ένα κλίμα αισιοδοξίας λόγω της πρόσφατης πτώσης της χούντας των συνταγματαρχών, της αποκαταστασης των δημοκρατικών ελευθεριών και της απελευθέρωσης των πολιτικών κρατουμένων. Ξαφνικά, πάγωσε όλη η Ελλάδα, όταν ακούστηκε από το ραδιόφωνο η είδηση του θανάτου του κορυφαίου αγωνιστή κατά της δικτατορίας, του βουλευτή Αλέκου Παναγούλη, σε "τροχαίο" ατύχημα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης! 

Το ανακοινωθέν της Τροχαίας έκανε λόγο για τροχαίο, όμως ακόμη και σήμερα τα ερωτηματικά γύρω από το συμβάν παραμένουν αναπάντητα. Στον τόπο του δυστυχήματος έφθασε και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, προκειμένου να ενημερωθεί για το γεγονός.

Λίγο καιρό μετά το συμβάν, αποκαλύφθηκε, ότι κατείχε φακέλλους με αδιαμφισβήτητες αποδείξεις σε βάρος πολιτικών που συνεργάστηκαν με τα όργανα ασφαλείας κατά την επταετία. Η αποκάλυψή τους ήξερε πως θα τάραζε τότε το πολιτικό σκηνικό, γιαυτό είχε θελήσει να ενημερώσει για το θέμα τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, αλλά συγχρόνως είχε έρθει αντιμέτωπος τόσο με πιέσεις εντός της Βουλής, όσο και με απειλές για τη ζωή του. 

      Ο Αλέξανδρος Παναγούλης συμμετείχε από την πρώτη στιγμή στον αγώνα για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της δημοκρατίας. Κορυφαία αντιστασιακή πράξη μαζί με τους συνεργάτες του,  η απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. 

Μετά από μερόνυχτα ανείπωτων βασανιστηρίων οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν καταδικάζονται από το Στρατοδικείο, ο μεν Παναγούλης δις εις θάνατον, τα δε άλλα μέλη της οργάνωσης σε εξοντωτικές ποινές. Μεταφέρεται στην Αίγινα για εκτέλεση,  η οποία όμως ματαιώθηκε λόγω των πιέσεων της διεθνούς κοινότητας και των κινητοποιήσεων σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις...

                                 

 

 

                                 Στην Καισαριανή 

 

Ξυλογραφία του Τάσσου, για τους 200 της Καισαριανής

 

 

      Το Σκοπευτήριο της Καισαριανής αποτελεί ιστορικό τόπο, εξαιτίας των μαζικών εκτελέσεων Ελλήνων Αντιστασιακών κατά τη Γερμανική Κατοχή.  Ήταν 1η Μαΐου  1944, όταν 200 Έλληνες αγωνιστές εκτελέστηκαν από τα στρατεύματα κατοχής. Γράφει χαρακτηριστικά ο Ασημάκης Πανσέληνος:  

"Την πρωτομαγιά 1944 πήραν διακόσους από το στρατόπεδο του Χαϊδαριού και τους σκοτώσαν αράδα στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Φορτώσαν τα πτώματα, ζεστά σε καμιόνια και τα περάσαν μέσα από το συνοικισμό, τρέχαν ποτάμι τα αίματα όθε περνούσαν, κι ο κόσμος έκλεινε τα παράθυρα δε βαστούσε να βλέπει. Μερικοί σκοτωμένοι δεν είχαν καλά καλά ξεψυχήσει"...

 

 

                                "Μέρα Μαγιού μου μίσεψες"

 

 

Η φωτογραφία με τη μάνα που θρηνεί το νεκρό γιο της, από την οποία  εμπνεύστηκε ο Γ. Ρίτσος τον "Επιτάφιο"

 

 

     'Ηταν Πρωτομαγιά του  '36, όταν ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη κινητοποιήσεις των καπνεργατών. Η αστυνομική βία που ξεσπά, με τη βοήθεια του στρατού (!) ξεπερνάει κάθε όριο, οπότε σύσσωμος ο εργατικός κόσμος της Θεσσαλονίκης εξεγείρεται,  σε σημείο που κατεβαίνουν για συμπαράσταση στους καπνεργάτες και πολλοί άλλοι κλάδοι.

Η κυβέρνηση Μεταξά κατέστειλε βίαια το εργατικό κίνημα στις 9 Μαΐου, αφήνοντας πίσω 12 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Ανάμεσα στους νεκρούς και ο καπνεργάτης Τάσος Τούσης, που η φωτογραφία με την μητέρα του να θρηνεί πάνω από τη σωρό του καταμεσής του δρόμου, ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον "Επιτάφιο"...

 Η 24ωρη πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ στις 13 Μαΐου για τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, οδήγησε σε συλλήψεις απεργών, φυλακίσεις και εκτοπίσεις εκατοντάδων κορυφαίων στελεχών του εργατικού κινήματος και πλέον, ο δρόμος για τη  μεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου ήταν ανοιχτός...

 

 

 

 

*Α. Πανσέληνος, "Τότε που ζούσαμε", Αθήνα, Κέδρος 1984

 

 

 

 

 

 

"Πρωτομαγιά". του Διονυσίου Σολωμού

 

 

 

 

 

Του Μαΐου ροδοφαίνεται η μέρα

που ωραιότερη φύση ξυπνάει

και την κάνουν λαμπρά και γελάει

πρασινάδες, αχτίδες, νερά.

Άνθη κι άνθη βαστούνε στο χέρι

παιδιά κι άντρες, γυναίκες και γέροι

ασπροεντύματα, γέλια και κρότοι,

όλοι οι δρόμοι γιομάτοι χαρά.

Ναι, χαρείτε του χρόνου τη νιότη,

άνδρες, γέροι, γυναίκες παιδιά.