"Το Τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας", του Σπύρου Βασιλείου

 

 

 

 

 "Το Τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας", 1950, Πινακοθήκη Ρόδου.

 

  

 

      Λιτά και απέριττα απεικόνισε το 1950, πάνω στον καμβά, ο Σπύρος Βασιλείου το σαρακοστιανό μας παραδοσιακό τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας: το στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι καφενείου στρωμένο κι έτοιμο να υποδεχθεί αγαπημένους φίλους την πρώτη μέρα της σαρακοστής όπως γιορταζόταν κάποτε, με ελιές, χαλβά, ταραμοσαλάτα, λαγάνα, ένα καραφάκι κρασί... 

 

Σε αντίθεση με τις γαστριμαργικές υπερβολές των ημερών μας, όπου κυριαρχούν ...λουκούλεια γεύματα ακόμα και κατά την παραδοσιακή Σαρακοστή, ο πίνακας έρχεται να μας θυμίσει τα απλά πράγματα μιας άλλης ζωής, μιας διαφορετικής Ελλάδας... 

 

 

 

      

 

 

                                           Σπύρος Βασιλείου 

 

 

      Ο Σπύρος Βασιλείου (Γαλαξείδι, 1903 - Αθήνα, 1985), μαθητής του Νικολάου Λύτρα με επιρροές από το Μπαρόκ, τη φλαμανδική ζωγραφική και τον Φ. Κόντογλου, διακρίθηκε με την αγάπη του για τα απλά πράγματα της καθημερινότητας, για τα αντικείμενα που εκφράζουν τον κόσμο που φεύγει.

Ήταν ο πρώτος που μετέφερε την ηθογραφία από το χώρο της υπαίθρου στον αστικό χώρο, σε μια Αθήνα που αυτές τις δεκαετίες μεταβαλλόταν συνεχώς. Πλούτισε το ζωγραφικό του έργο με την εμπειρία της αθηναϊκής ζωής. Τα κούλουμα, το πέταγμα του χαρταετού, η θέα από το μπαλκόνι του σπιτιού καταγράφηκαν στη ζωγραφική του, ως οργανικό κομμάτι της πόλης.

 

Ο πίνακας "Το Τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας", απηχεί ακριβώς αυτή την ιδιαίτερη σύνδεση με τον ζωγράφο, αφού έμειναν ιστορικές οι συνάξεις κάθε Καθαρή Δευτέρα, όταν άνοιγε το σπίτι του στην οδό Γουέμπστερ 5, κάτω από την Ακρόπολη. Εκεί δεχόταν τους πολυάριθμους φίλους του, ανάμεσά τους δε, σημαντικές προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, που διάβαιναν το κατώφλι του νεοκλασσικού, για να γευτούν τη φιλοξενία του "Μπάρμπα Σπύρου"...