 |
Ιδιόρρυθμος και αμφισβητίας, ο Μιχάλης Κατσαρός (1919-1998) ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική λογοτεχνική γενιά. Είναι ευρύτερα γνωστός, για το ποίημα του «Η Διαθήκη Μου», που περιλαμβάνεται στην κορυφαία ποιητική του δημιουργία «Κατά Σαδδουκαίων».
Γεννήθηκε στην Κυπαρισσία και πρωτοεμφανίστηκε μέσα από τη «Διάπλαση των Παίδων», το 1929 και άρχισε από το 1935 να συμμετέχει σε αγροτικές κινητοποιήσεις. Αργότερα ήρθε για σπουδές στην Αθήνα, οι οποίες όμως διακόπηκαν λόγω του πολέμου.Έλαβε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως αεροπόρος, ενώ στην Κατοχή δραστηριοποιήθηκε στην Εθνική Αντίσταση.Για το λόγο αυτό, συνελήφθη από συνεργάτες των Γερμανών και βασανίστηκε άγρια στα κολαστήρια της Γκεστάπο και των φυλακών Χατζηκώστα. Το 1945 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά το 1956 αποστασιοποιήθηκε, για να ακολουθήσει έκτοτε ένα μοναχικό δρόμο.
 |
Στα γράμματα εμφανίστηκε επισήμως, το 1946 από το περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα», με το «Μπαρμπερίνικο καράβι» και σε ελεύθερο στίχο δημοσίευσε το ποίημα «Βγενιώ, στο ίδιο περιοδικό. Το 1947, συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Θεμέλιο» και δύο χρόνια αργότερα εξέδωσε το ποίημα «Μεσολόγγι». Ο Μιχάλης Κατσαρός έκανε αισθητή την παρουσία του στα ελληνικά γράμματα το 1953 με το δεύτερο ποιητικό βιβλίο του «Κατά Σαδδουκαίων». Το 1956 δημοσίευσε το «Οροπέδιο». Ακολούθησε μια μακρά σιωπή και επανεμφανίσθηκε το 1975, με νέες ποιητικές συλλογές («Σύγγραμμα», «Πρόβα και ωδές» «Ενδύματα» (1977), «Αλφαβητάριον, ποιήματα Α-Ω» (1978), «Ονόματα» (1980), «3Μ+3Μ=6Μ» (1981) και «4 Μαζινό» (1982), για το οποίο βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Εξέδωσε επίσης διάφορα πεζά κείμενα, μέσα από το δικό του περιοδικό, το «Σύστημα».