Ιστορικές εξοχικές κατοικίες δίπλα στο κύμα

        Πρόκειται για ιδιαίτερα αρχιτεκτονήματα. Είναι εξοχικές κατοικίες δίπλα στη θάλασσα και είτε αποτέλεσαν το όραμα του  αρχιτέκτονα - δημιουργού τους είτε "διηγούνται" την ιστορία των σημαντικών ανθρώπων που τις κατοίκησαν. 

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ιστορικά σπίτια...

 

 

 

                      Σπίτι στην Αμοργό, έργο του Ιάννη Ξενάκη

 

 

        Έργο μιας σημαντικής φυσιογνωμίας του 20ού αιώνα, ενός αναγεννησιακού ανθρώπου, πρωτοπόρου συνθέτη και  αρχιτέκτονα, του Ιάννη Ξενάκη (1922 – 2001), είχε σχεδιαστεί το 1966, για τον Γάλλο συνθέτη François-Bernard Mâche.

 

 

 

 

 

 

 

Αποτελεί ένα τελείως προσωπικό και πρωτότυπο δείγμα αρχιτεκτονικής, που παραλλάσσεται ανάμεσα στο άνυδρο τοπίο και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Κατανέμεται σε πέντε λευκούς ξεχωριστούς όγκους, έναν για κάθε αυτόνομη μονάδα - δωμάτιο. 

 

 

 

 

 

 

Συναντάμε πρωτοποριακά γραμμικά ανοίγματα διαφορετικού μεγέθους και καμπυλότητας, αλλά και οικεία χαρακτηριστικά: Χαμηλή ξύλινη εξώθυρα, πέτρινα σκαλοπάτια, κληματαριά ανάμεσα στην ξερολιθιά και τους ασβεστωμένους τοίχους, πεζούλι και μαρμάρινο χτιστό τραπέζι...

 

 

  

Αναλυτική παρουσίαση του έργου, εδώ:

http://www.greekarchitects.gr/gr/αρχιτεκτονικες-ματιες/σπίτι-διακοπών-στην-αμοργό-του-ιάννη-ξενάκη-id33

                  

                              Το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αίγινα

 

 

 

 

 

 

 

 

       Το 1936 θεμελιώνεται το σπίτι, σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Βασίλη Δούρα (1904-1981). Ιδιαίτερα μοντέρνο και προχωρημένο για την εποχή του, με κύριο στοιχείο, την απλότητα στη διαμόρφωση των όγκων και το μεγάλο οριζόντιο άνοιγμα για τη θέα. Βρίσκεται στη θέση "Λιβάδι", δίπλα στη θάλασσα, περιστοιχισμένο από φραγκοσυκιές και αθάνατα.

 

 

 

 

 

Ήταν ακόμη ημιτελές όταν εγκαταστάθηκε το ζεύγος Καζαντζάκη και μάλιστα ολοκληρώθηκε με προσωπική τους εργασία και με τις οδηγίες του ίδιου του Καζαντζάκη. Έμειναν εκεί μέχρι το 1946 και φιλοξένησαν δεκάδες φίλους τους. Ανάμεσά τους, σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Σικελιανός, ο Πρεβελάκης, ο Κακριδής κ. ά. Στο σπίτι της Αίγινας, ο Καζαντζάκης θα συγγράψει και μεγάλο μέρος του έργου του. 

 

 

 

 

 

 

 

                       

               Η οικία Λαναρά στην Ανάβυσσο, του Νίκου Βαλσαμάκη

 

 

 

 

 

 

 

        Κτίστηκε το 1961 και βρίσκεται στην άκρη ενός βράχου της Αναβύσσου. Ορίζεται από δύο πολύ λεπτές πλάκες μπετόν χωρίς δοκάρια, με εντυπωσιακούς προβόλους και ανάμεσά τους μεγάλες επιφάνειες γυαλιού. Πρόκειται για κορυφαίο δείγμα μοντερνισμού και αφαιρετικής πρωτοπορίας στην Ελλάδα. 

 

 

 

 

 

Το έργο αυτό του Νίκου Βαλσαμάκη (1924 -), που είναι πλέον και  Ακαδημαϊκός, έχει παρουσιαστεί σε μεγάλες εκθέσεις του εξωτερικού, έχει συμπεριληφθεί σε ελληνικά και ξένα αρχιτεκτονικά λευκώματα και θεωρήθηκε ως ένα από τα 757 καλύτερα κτήρια του 20ού αιώνα, σύμφωνα με το 20th - Century World Architecture (σχετ.: http://domesindex.com/buildings/katoikia-sthn-anabysso/).

 

 

 

 

                Άρης Κωνσταντινίδης: Σπίτι διακοπών στην Ανάβυσσο

 

 

 

 

 

   

 

 
      Aυτό το μικρό, δωρικής λιτότητας, σπίτι του αξιωματικού K. Παπαπαναγιώτου ανήκει στα έργα αναφοράς της ελληνικής αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα. Βρίσκεται σχεδόν πάνω στη θάλασσα, σε ένα μικρό βραχώδες ακρωτήριο της Αναβύσσου, στο 48ο χλμ. οδού Aθηνών-Σουνίου. 

 

 

 

 

 

 

Μοναδικά υλικά, το εμφανές σκυρόδεμα της επίπεδης στέγης και πέτρα για τους φέροντες τοίχους. 

 

 

 

 

 

Δημιούργημα (1962) του ριζοσπάστη αρχιτέκτονα και κατά πολλούς, του μεγαλύτερου Έλληνα αρχιτέκτονα, του Άρη Kωνσταντινίδη, διαθέτει ανθρώπινη κλίμακα, απλό όγκο, λιτότητα της μορφής και κυρίως, αρμονική ένταξη στο τοπίο, που το αναδεικνύουν σε διαχρονικό σύμβολο κάλυψης βασικών αναγκών. 

 

 

 

Χαρακτηριστική είναι και η ιστορία που διηγήθηκε ο ίδιος ο αρχιτέκτονας σε μια συνέντευξή του στις 12 Απριλίου του 1991 και περιγράφει ένα περιστατικό με τον ιδιοκτήτη του «μικρού σπιτιού στην Ανάβυσσο»:

 

 

Όταν τέλειωσε το χτίσιμο, ο ιδιοκτήτης έκανε ένα γλέντι να το δείξει στους φίλους του. «Κυριακή απόγευμα, καλοκαίρι, χαρά Θεού», θυμάται ο Άρης Κωνσταντινίδης. Οι φίλοι έγιναν έξαλλοι, όλοι. «Ρε Τάκη, εσύ μας έλεγες ότι χτίζεις μια βίλλα στη θάλασσα. Ποια βίλλα; Αυτό είναι ερείπιο. Γίνεται ένα με το τοπίο» (γελάει). Μεγαλύτερος έπαινος δε θα μπορούσε να υπάρξει για μένα. Εκείνος συγκλονίστηκε όμως. Κι όταν φύγανε οι φίλοι του, μου είπε: «Βρε Άρη, δεν το βάφουμε άσπρο να φαίνεται σα βίλλα; 

Σήμερα, αυτό το «μικρό σπίτι στην Ανάβυσσο», είναι μέρος μιας βίλλας κατά πολύ μεγαλύτερης και αρκετές από τις συνθετικές επιλογές του αρχιτέκτονα έχουν πλέον καταστρατηγηθεί από τους νέους ιδιοκτήτες... 

(Σχετ.: http://www.greekarchitects.gr/gr/ερευνητικες/φως-ημιφως-id2657)

 

 

 

Φωτ.από: domusweb.it, exploring-greece.gr, culture2000.tee.gr, domesindex.com, arkitekting.files.wordpress.com