.jpg)
Στις 18 Μαρτίου 1936, ακριβώς πριν 80 χρόνια, πέθανε στο Παρίσι ο μεγαλύτερος πολιτικός άνδρας της νεώτερης ιστορίας μας. Ο θάνατός του προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση. Ο Βενιζέλος ήταν 72 χρονών και κατέληξε μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που είχε διαγνωσθεί πέντε μέρες πριν.
Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στις 21 Μαρτίου στην ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Στεφάνου στη γαλλική πρωτεύουσα. Είναι χαρακτηριστικό, πως την ίδια μέρα έγινε ανάλογη τελετή και στην αρμενική εκκλησία, σε ένδειξη πένθους των Αρμενίων για όσα τους πρόσφερε ο Βενιζέλος...
"Η δρυς έπεσεν!" H ιστορική έκφραση του τύπου της εποχής
Μόλις έγινε γνωστό πως η σορός του Βενιζέλου, που είχε ξεκινήσει από το Μπρίντεζι με το αντιτορπιλλικό "Κουντουριώτης", θα διερχόταν από τον Ισθμό της Κορίνθου, χιλιάδες, κυρίως πρόσφυγες, έσπευσαν εκεί. Κρατούσαν στα χέρια α ν α μ μ έ ν α κ ε ρ ι ά και κατά τη διέλευση της σορού, μέσα σε κλίμα άκρατης συγκίνησης, έριχναν στεφάνια και λουλούδια στη θάλασσα, για να τιμήσουν το μεγάλο νεκρό.
Το επόμενο πρωί, η πομπή έφτασε απευθείας στην Κρήτη. Η πόλη των Χανίων, βυθισμένη στα μαύρα, ήταν έτοιμη να υποδεχτεί για τελευταία φορά το Βενιζέλο.
 |
| Το «Κουντουριώτης» φτάνει στο λιμάνι των Χανίων με τη σορό του Βενιζέλου |
Ανάμεσα στους χιλιάδες που τον ανέμεναν, όπως διηγείται ο Κ. Τσάτσος, βρισκόταν και ο μετέπειτα τιμηθείς με Νόμπελ ποιητής μας, Γ ι ώ ρ γ ο ς Σ ε φ έ ρ η ς, ο οποίος, αντικρύζοντας τη σορό και αδυνατώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του, ψέλλισε στον Κ. Τσάτσο το στίχο ενός άλλου ποιητή για έναν άλλο ήρωα*: «Σε κλαίει ο λαός… Θυμάσαι;»
 |
| Η κηδεία στα Χανιά... |
Στον τάφο του στο Ακρωτήρι αναγράφεται ο επικήδειος που ο ίδιος επιθυμούσε και που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια, σε λίγες γραμμές, τη μεγαλύτερη πολιτική προσωπικότητα της νεώτερης Ελλάδας:
"Ο προκείμενος νεκρός, ήτο ένας αληθινός άνδρας, με μεγάλο θάρρος με αυτοπεποίθησιν και δι’ αυτόν και δια τον λαόν τον οποίον εκλήθη να κυβερνήσει. Ίσως έκαμε πολλά σφάλματα αλλά ποτέ δεν του απέλιπεν το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι δεν περίμενε ποτέ από την μοίραν του να ίδη την Χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσε εις την υπηρεσίαν αυτής ό λ ο ν τ ο π υ ρ το οποίον είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν".
Τέλος μιας εποχής
Το θάνατο του μεγάλου Έλληνα πολιτικού ακολούθησε τον ίδιο χρόνο, το 1936, μια σ ε ι ρ ά θ α ν ά τ ω ν (περίεργων κατά πολλούς), και άλλων πολιτικών ανδρών, όπως του Κ. Δεμερτζή (13 Απριλίου), του Παναγή Τσαλδάρη (17 Μαΐου) και αργότερα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου (17 Νοεμβρίου), όλων από την ίδια αιτία, ανακοπή καρδιάς! Θάνατοι, που άφησαν τη χώρα, χωρίς τις ικανές εκείνες προσωπικότητες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντίβαρο στη δ ι κ τ α τ ο ρ ί α τ ο υ Μ ε τ α ξ ά, που εγκαθιδρύθηκε στις 4 Αυγούστου. Την Ελλάδα των περιπετειών του κοινοβουλευτισμού, διαδέχθηκε η Ελλάδα του πάγου και του ρετσινόλαδου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου