Τα ονόματα των δικαστών που αντιστάθηκαν στο Μνημόνιο

       

      Τα ονόματα των δικαστών που είπαν ”όχι” στο Μνημόνιο, καθώς και η άποψή τους, που αποτέλεσε τη γνώμη της μειοψηφίας  κατά την ιστορική συνεδρίαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, τον Νοέμβριο του 2010, έρχονται στο φως δύο χρόνια μετά.

Επτά δικαστές  αντιστάθηκαν στη λογική του Μνημονίου, διαπιστώνοντας σοβαρές παραβάσεις του Συντάγματος αλλά και του διεθνούς δικαίου.

Όπως αναφέρει η Realnews, αυτοί που μειοψήφισαν ήσαν:

 

Οι οι αντιπρόεδροι: 

 

Ν. Σακελλαρίου 

Σ. Ρίζος 

 

Οι  σύμβουλοι Επικρατείας:

 

Ευδ. Γαλανού 

Γ. Παπαμεντζελόπουλος 

Γ. Παπαγεωργίου 

Γ. Ποταμιάς 

Β. Καλαντζή

    

      Τα σημεία στα οποία εστίασαν τις αντιρρήσεις τους έχουν να κάνουν με το νομικό χαρακτηρισμό του Μνημονίου, με την εθνική κυριαρχία και με τα μέτρα  που λαμβάνονται κατ’ εφαρμογή των συμφωνηθέντων με την τρόικα και σύμφωνα με την άποψή τους:. 

              

                     Το μνημόνιο είναι διεθνής σύμβαση

 Το μνημόνιο είναι κείμενο με νομικές δεσμεύσεις, συνιστά διεθνή σύμβαση και ως εκ τούτου θα έπρεπε να έχει κυρωθεί από τη Βουλή. Η ψήφιση απαιτούσε την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών», δηλαδή έπρεπε να είχε κυρωθεί από την ψήφο 180 βουλευτών, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος. 

 

                       Οι περιορισμοί στην  εθνική κυριαρχία 

 

Το Μνημόνιο αφαιρεί από την Ελλάδα περιθώρια άσκησης της εθνικής κυριαρχίας, καθώς κατά την άποψή τους η Βουλή δεν νομοθετεί «ελεύθερα» – άρθρο 28 παρ. 3 του Συντάγματος – αλλά καθ’ υπαγόρευσιν των κρατών – μελών της Ευρωζώνης και γενικότερα η Ελλάδα προβαίνει σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι με την άποψη αυτή συμφώνησε εκτός από τους προαναφερόμενους που μειοψήφισαν και ο σύμβουλος Επικρατείας Ι. Ζόμπολας. 

 

                                    Άδικα και άνισα μέτρα 

 

Η μειοψηφία αναφερόμενη στα μέτρα της δημοσιονομικής πολιτικής  τα χαρακτήρισε «άδικα και άνισα», καθόσον υπάρχει παράβαση της αρχής της ισότητας και στην προκειμένη περίπτωση της ισότητας ενώπιον των δημοσίων βαρών (παρ. 1 και 5, αντιστοίχως, του άρθρου 4 του Συντάγματος).

Για την επείγουσα αντιμετώπιση των σοβαρότατων οικονομικών προβληματών το κράτος μπορεί «να επιβάλλει επιβαρύνσεις – φορολογικές ή άλλες – στο σύνολο των πολιτών αναλόγως των δυνάμεων εκάστου, δεν μπορει όμως να επιβάλλει τέτοιες επιβαρύνσεις σε συγκεκριμένη κατηγορία του πληθυσμού, χωρίς να παράσχει ταυτόχρονα αντιστάθμισμα έναντι της επιβαλλόμενης σ’ αυτήν, χάριν του γενικού συμφέροντος, επιβαρύνσεως.»

 

Πηγή : directnews.gr